چرا باید شرمن را سیاستمداری ضد ایرانی دانست؟

گروه سیاست سایت فردا: رسانه‌های آمریکایی روز گذشته از تصمیم وندی شرمن، معاون وزیر امور خارجه آمریکا برای کناره‌گیری از این سمت خبر دادند. شبکه «سی‌ان‌ان» به نقل از منابع مطلع دولتی گزارش داد که شرمن قصد دارد در تابستان سال جاری، پست معاونت وزارت خارجه آمریکا را ترک کند. با این حال منابع سی‌ان‌ان دلیلی برای کناره‌گیری یا تغییر شرمن از معاونت وزیر خارجه آمریکا و همچنین جایگزین‌های احتمالی وی اعلام نکردند.

شرمن ۷۳ ساله که سابقه طولانی در سیاست‌گذاری خارجی دولت‌های آمریکا دارد، از آوریل ۲۰۲۱ معاونت آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا را برعهده داشت و در حوزه‌های متعددی از جمله روابط واشنگتن-پکن فعالیت می‌کرد.

همزمان خبرگزاری «رویترز» نیز به نقل از منبع مطلع خود گزارش داد که تغییر دیگری نیز در وزارت خارجه آمریکا رخ خواهد داد و به احتمال بسیار زیاد، جیمز اُبراین، مسئول بخش تحریم‌ها در این وزارتخانه، به‌عنوان دستیار وزیر خارجه در امور اروپایی انتخاب می‌شود.

شرمن اما برای ایرانیان علاوه بر سمت اخیری که داشت با عنوان مذاکره‌کننده ارشد برجام که در سال2015 به نتیجه رسید، شناخته می‌شود؛ فردی که برخی رسانه‌ها از او با عنوان معمار برجام نیز یاد کرده‌اند؛ فردی که برخی رسانه‌ها از او با عنوان معمار برجام نیز یاد کرده‌اند اما او در عین حال سیاستمداری موافق تحریم‌های حداکثری ایران بوده است؛ یعنی گرچه در پرونده برجام نام او به چشم می‌خورد ولی در عین حال شرمن همواره سعی کرده است که فشار حداکثری بر ایران حفظ شود؛ برای مثال او در جایی گفته بود: «معتقدم دولت بایدن، تحریم‌های حداکثری (علیه ایران) داشته است. ما به صورت مستمر نهادهای بیشتری را بر اساس اطلاعات مستندی که از آن نهادها در دست داریم به فهرست تحریم‌ها اضافه کرده‌ایم». شرمن اما در جای دیگر می‌گفت که تنها راه رفع تحریم‌ها احیای برجام است؛ سیاستی دوگانه که کاملا خط‌مش دموکرات‌ها در آمریکا را نشان می‌دهد؛ فشار حداکثری و گرفتن امتیاز حداکثری و دادن امتیاز حداقلی. همان کاری که دولت اوباما در برجام انجام داد و دولت سابق ایران نیز به آن تن داد. کافی است به این گفت‌وگوی شرمن در سال گذشته دقت کنید. او بعد از سخنان پیش مبنی بر افزایش تحریم‌ها در گفت‌وگویی مطرح می‌کند: « تحریم‌های آن‌ها لغو می‌شود. اقتصادشان را بهبود می‌بخشند و دوباره نفتشان را می‌فروشند و جهان به نفت آن‌ها احتیاج دارد، بنابراین، قیمت خوبی نصیبشان می‌شود. انجام دادن این کار، به کلی به نفعشان است اما در رسیدن به اتفاق نظر مشکل دارند. من فکر می‌کنم این یک توافق بسیار کارآمد است و ایران فقط باید به آن بله بگوید».

اما نگاه شرمن در سال‌های پیش از برجام درباره پرونده هسته‌ای ایران موضوع را جالب‌تر می‌کند؛ آنجا که او گفته بود: «غنی‌سازی اورانیوم یکی از روش‌های رساندن مواد هسته‌ای به درجه‌ای است که قابل استفاده در سلاح هسته‌ای باشند. روش دیگر، پلوتونیوم است. ما می‌خواستیم این برنامه غنی‌سازی ایران را تا ابد تعطیل کنیم تا آنها هیچ غنی‌سازی‌ای نداشته باشند اما رئیس‌جمهور اوباما به این درک رسیده بود که مردم نمی‌توانند دانشی را که یاد گرفته‌اند از یاد ببرند. این بود که گفت درباره اینکه ایران، یک برنامه غنی‌سازی کوچک، محدود و غیرنظامی که ذیل معاهده منع اشاعه تسلیحات اتمی مجاز باشد و آژانس اتمی بر آن نظارت کند تأمل خواهد کرد».

البته شرمن زاده از یک خانواده یهودی است و همواره ارتباط گسترده‌ای با صهیونیست‌ها داشته است و طبیعی است که او در دوران سیاست‌ورزی‌اش به ویژه در مواجهه با ایران تحت تأثیر مشاوره‌ها و بلکه تصمیمات آنها قرار داشته باشد. شرمن در مجموع سیاستمداری کهنه‌کار است که البته با بررسی آراء و نظراتش می‌توان دریافت که این سیاست‌ورز کهنه‌کار همیشه هم سیاست‌هایی ضدایرانی را در دستور کار خود داشته است. او حالا از مسئولیت معاونت وزارت خارجه آمریکا کنار می‌رود تا ببینیم چه کسی جای او می‌آید و آیا نفر بعدی هم همین شکل از مواضع را خواهد داشت؟