صدای دمشق

در هر شهری همیشه یکی هست که از زیر و بم آن شهر، تاریخ و فرهنگش، آدم‌‌ها و سرنوشتشان خبر دارد، برای شهر دمشق آن شخص «بثینه شعبان» است که حالا عده‌ای برای سیراب شدن جنون دیده‌شدنشان عکس او را در مراسم استقبال سید ابراهیم رئیسی به بهانه نوع پوشش او دست به دست می‌کنند. زنی که حافظه تاریخی دمشق است و دهه‌هاست که در ساختار قدرت این کشور نقشی فراموش‌نشدنی دارد.

برای آگاهی از کیستی او می‌شود به داده‌های قید شده بر کارنامه کاری‌اش رجوع کرد اینکه بدانیم خیلی خلاصه او را سیاست‌مداری سوری بنامیم یا مشاور کنونی سیاسی و رسانه‌ای رئیس جمهور سوریه بخوانیمش، اینکه برای معرفی‌اش بگوییم از 16 سالگی از اعضای حزب بودده و تحصیل‌کرده بریتانیاست، اما بدیهی است که قرار دادن نام «بثینه شعبان» در این عنوان‌های ویکی‌پدیایی به نوعی تنزل شان و مقام او در همه نیم‌قرنی است که به نوعی در فرهنگ این کشور  داشته است. تصویر او که حالا 70 ساله است برای برخی فرصت‌طلبان مجازی دستاویزی شده تا به نوع پوشش او در آیین استقبال از رئیس‌جمهور ایران اعتراض کنند، فارغ از این نقدهای مضحک کاش کسی باشد از تاثیرات شگفت این بانوی سوری بگوید وقتی در طول سال‌های 2002 تا 2008 به عنوان نخستین وزیر امور مهاجران سوریه فعالیت می‌کرد، حتی پیش‌تر از آن کاش آنقدر این منتقدان مجازی شده انصاف داشتند که حداقل برای این انتقادهای پوشالی خود می‌رفتند سراغ پیشینه «بثینه شعبان» تا حداقل بدانند او از سال 1990 در کنار حافظ اسد حضور داشت و در ساخت و پرورش فرهنگ این کشور از هیچ کاری دریغ نکرد.

او در 37 سالگی به حلقه نزدیکان حافظ اسد پیوست، اولین نقش او در این حلقه به عنوان مترجم و مشاور حافظ اسد بود و این وظیفه تا همین امروز هم به عهده اوست. اما شاید مهم‌ترین کار بثینه شعبان را بتوان در لابه لای سطور  کتابش یعنی «خاطرات دمشق» کشف کرد. او در این کتاب که در کشور آمریکا بارها و بارها بازنشر شده است از پشت درهای بسته کاخ ریاست جمهوری سوریه در دوران حافظ اسد نوشته است؛ از سالهای مذاکره اعراب با رژیم صهیونیستی گرفته تا مراوداتی که با دولتمردان آمریکایی وجود داشت. این تنها کتاب او نیست هر چند به واسطه روایت‌گری یک زن سوری برای بسیاری از غربی‌ها مورد توجه ترین کتاب اوست. بثینه شعبان دو کتاب دیگر هم در کارنامه فعالیت کاری خود دارد که به موضوع زنان عرب اختصاص دارد ، غربی‌ها او را «صدای دمشق» می‌خوانند و جالب اینکه او به رغم مخالفت‌های دولت آمریکا در نشست‌های مطالعاتی و سیاسی آمریکا و اروپا همواره دعوت می‌شود. تسلط بدیهی‌اش به زبان انگلیی و البته مهم‌تر از آن شهامتش در بیان دیدگاه‌های ضد آمریکایی از او چهره‌ای موثر در این عرصه ساخته است.