آن خط سوم مائیم: کشورهای عضو اکو

آن خطاط سه گون خط نوشتی. یکی او خواندی لاغیر یکی هم اوخواندی هم غیر. یکی نه اوخواندی نه غیر..آن منم شمس تبریزی گویی آن خطاط تاریخ مردمان کره خاکی را هم سه گون نوشتی. یکی آنان که بی تاریخند و از گذشته گریزان و یکی آنها که گذشته ای دارند ولی از آن شرمگین و روی گردان و یکی آنها که ریشه در تاریخ دارند و در پی آن همیشه روان. آن خط سوم مائیم کشورهای عضو اکو. گروه نخست ملتهای نوپائی اند که بر ویرانه های جنگ اول و دوم جهانی رستند و سهمشان از تاریخ تنها یک جلسه و یک تصمیم است. گروه دوم مردمانی اند که در پشت سر جز جنگ و درگیری و تاریکی نمی یابند. تمدنهایی که قهرمانانش شوالیه ها و گلادیاتورهایند و هیچ ردپایی از دانش و معرفت در گذشته خود سراغ ندارند. اما در کنار این دوسته گروهی از ملتها قرار دارند که ریشه در هزاران سال تاریخ پرافتخار دارند. گذشته و تاریخ برای این مردمان یادآور مدینه ای فاضله و بهشتی برین است. برای این مردمان گذشته چراغ راه آینده است. آنها رو به فردا دارند ولی از دیروزشان گریزان نیستند. فردای روشن این ملتها در گرو بازگشتشان به دیروز است. ملتهای اکو که به حق مردمان سرزمین خورشیدند چنین اند. گذشته ای دیرین و پر از یگانگی و افتخار. ما به گذشته خود می بالیم و بشریت امروز را مرهون تلاش نیاکانمان د ر علم و ادب و هنرمی دانیم. بر خلاف تمدنهایی که ریشه در جنگ و زور دارند، تمدن اکو ریشه در دانش و شعر و ادب دارد. معجزه پیامبرشان کتاب است و مهمترین و ریشه دارترین هنر مردمانش نوشتن و کتاب آرائی است. قهرمانان این دیار نویسندگان و شاعران و ادیبانند. بیشترین دیوان شعر وادب ازاین دیار جوشید و مردمان این سرزمین نوا در مردمی اند که هنری به نام نوشتن (خوشنویسی) دارند و بیشترین آفرینشهای هنریشان ریشه در دانایی و کتاب دارد . ( خوشنویسی، تذهیب، جلد سازی، تشعیر،....). در بین هنرهای مختلف ، هنر خوشنویسی در این سرزمین جایگاهی بلند دارد. هنر و فرهنگ در این دیار از نی و ناله هایش، از نیستان و رمز و رازش جدایی ناپذیر است. گویی سینه های شرحه شرحه از فراق مردمان عاشق این سرزمین را تنها با سوزدل نی مرهم است. اما اگر همه نیستانها قلم و همه دریاها دوات شوند از بیان شور عشق مردمان سرزمین خورشید ناتوانند. نیاکانمان خوش سرودند و خوش نگاشتد. قریچ قریچهای نی اشان از قرنها پیش به گوش می رسد. حکایتهای نی آن روزگاران شورانگیزترین ترانه امروز ماست. آنها از خون جگر دوات ساختند و راه را به زیبایی برایمان ترسیم کردند. و ما به خط نیاکانمان که خط همدلی، یگانگی و علم و دانایی است می بالیم. و امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند به آن خطیم. خط دوستی، عشق، دانش و شعر و ادب راه نیاکان ماست. و ما امروز خوشحالیم که یک بار دیگر در خاک رودکی و صدرالدین عینی و در سرزمین شکوه سامانیان برگرد خط نیاکانمان پروانه وار می گردیم. بیسیتم مهرماه 89 روزی خاطره انگیر وپرغرور برای همه ماست. در این روز فرزندان پرهنر رودکی چندین اثر زیبا از سروده های پدر شعر فارسی را رونمایی می کنند.آن کس که دیدگان بشریت را به زیباییهای شعر فارسی گشود. در این روز باردیگر صدای قریچ قریچ قلمها در سرزمین رودکی طنین انداز خواهد شد. رقص قلمهای امیرخانی، افجه ای ،کابلی، شیرازی، حیدری، رشید بط،اورنگ و... شوری وغوغایی به پا خواهد کرد. سماعی دیگر از مولانا جلال الدین بلخی و آن خط سوم یعنی شمس تبریزی درانتظار مردمان این دیار است. جشنواره خوشنویسی اکو آغاز یک راه دراز است. البته آغازی باشکوه زیبا و قدرتمند. این جشن باشکوه را مرهون تلاش عاشقانه قله نشینان هنرخوشنویسی ایران بویژه اساتید امیرخانی، کابلی، افجه ای، شیرازی، حیدری و بنی رضی هستیم. سپاس فراوان از دبیران و مدیران سخت کوش جشنواره در موسسه فرهنگی اکو و سپاسی درخور از مدیران فرهنگی پایتخت خوشنویی اکو شهر قزوین. بی تردید این جشن باشکوه را مرهون عزم و اراداه فرزندان معنوی رودکی بویژه وزیر فرهنگ تاجیکستان جناب آقای دکتر شاهرخ اسراری هستیم. دکتر حجت الله ایوبی