حالا فدراسیون ها باید پاسخ دهند
حتما به‌خاطر دارید که چند ماه قبل رئیس کمیته‌ملی المپیک وعده کسب عنوان چهارمی بازی‌های آسیایی را به مردم داده بود.
حتی اگر شخص رئیس کمیته‌ملی المپیک را یک چهره ورزشی ندانیم، باید سطح نقد را به لایه‌های پایین‌تر ورزش تنزل داد و از فدراسیون‌های ورزشی پرسید که هم‌اکنون تا چه حد به تعهد داده شده پایبند هستند؟ موعد رقابتی فشرده و نفس‌گیر به نام بازی‌های آسیایی فرا‌رسید و حالا دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند کمک حال و دستیار مدیران ورزش کشور باشد به‌جز دست‌پرورده‌های خودشان؛ یعنی خلاصه دیگر نه بودجه هنگفت، نه سخنرانی‌ها و وعده‌های آتشین و نه فلان طرح و برنامه دراز‌مدت نمی‌تواند تغییری شگرف و عمیق بر وضعیت کاروان شرکت کننده در این رویداد حاصل کند. حالا دیگر حرف اول را همان مربیان و ورزشکارانی می‌زنند که ماه‌هاست تحت هدایت و مدیریت نهاد کمیته ملی المپیک و البته سازمان تربیت بدنی مهیای شرکت در این آوردگاه شده‌اند. حتما به‌خاطر دارید که چند ماه قبل رئیس کمیته‌ملی المپیک وعده کسب عنوان چهارمی بازی‌های آسیایی را به مردم داده بود. وعده‌ای بسیار تعجب‌برانگیز که در گام اول بهت و حیرت اهالی ورزش، رسانه و حتی بسیاری از مسئولان میانی ورزش کشور را در پی‌داشت. از آن روز به بعد گمانه‌زنی‌ها و پرسش‌های فراوانی درباره ریشه‌های پدید آمدن چنین ذهنیتی مطرح شد. صریح‌ترین سوال مخاطبان هم این بود که عالی‌ترین مقام کمیته‌ملی المپیک براساس کدام اسناد، محاسبه و یا استدلالی چنین وعده بزرگی را مطرح کرده‌اند؟ تکرار این سوال و درخواست‌های مکرر اهالی رسانه نهایتا به این پاسخ منتهی شد که کسب یکصد‌و‌ده مدال از آوردگاه آسیایی گوانگجو، حاصل نشست‌های متعدد مسئولان کمیته‌ملی المپیک با روسای فدراسیون‌های ورزشی بوده است. یعنی آقایان روسا در برابر این پرسش کمیته‌ملی المپیک که چه تعداد مدال از رقابت‌های آسیایی کسب خواهید کرد، قول‌ها و وعده‌هایی را دادند که حاصل جمع‌بندی آن‌ها و همچنین بررسی جدول رده‌بندی ادوار گذشته بازی‌های آسیایی نهایتا به کسب عنوان چهارمی این دوره منجر خواهد شد. این داستان اما تا همین سطح متوقف ماند، یعنی به جز یک‌بار و در صفحات ورزشی یکی از روزنامه‌های سیاسی - به شکل خلاصه- آمار و ارقامی که نشان دهنده وعده روسای فدراسیون‌ها باشد، مطرح نشد. مشخصا آن که سندی هم در‌خصوص صحت این اتفاق بیرون نیامد تا همچنان رئیس کمیته‌ملی المپیک مورد نقد اهالی ورزش و رسانه باقی بماند. اما در این شماره تماشاگر شما برای اولین‌بار با اسناد مکتوب مربوط به چنین پیش‌بینی و وعده‌ای رو‌به‌رو می‌شوید. اسنادی که نشان می‌دهد روسای فدراسیون‌های ورزشی واقعا چنین قولی به کمیته‌ملی المپیک داده‌اند و با این اقدام نهایتا نخستین خشت شکل گرفتن بنایی را گذاشته‌اند که حالا گریبان‌گیر مسئولان المپیکی کشور شده است. به‌همین دلیل است که به گمان ما حتی اگر شخص رئیس کمیته‌ملی المپیک را یک چهره ورزشی ندانیم، باید سطح نقد را به لایه‌های پایین‌تر ورزش تنزل داد و از فدراسیون‌های ورزشی پرسید که هم‌اکنون تا چه حد به تعهد داده شده پایبند هستند؟ یعنی اگر فلان فدراسیون ورزشی یک زمان با خیال راحت از کسب چندین مدال طلا، نقره و برنز سخن به میان آورده- که اسناد آن را در ادامه ملاحظه خواهید کرد. حالا باید در برابر رسانه‌ها و افکار عمومی پاسخگوی میزان راستی چنین قول و وعده‌ای باشند. از این منظر به گمان ما دیگر به چالش کشیدن کمیته‌ملی المپیک -به شکل صرف- منطقی و اخلاقی نیست و می‌توان با استناد همین اسناد و اخبار موثق انتظار داشت که فدراسیون‌های ورزشی پاسخگوی عملکرد خود در رقابت‌های آسیایی گوانگجو باشند. عليرضا دبير مدير مسئول هفته نامه ورزشی «تماشاگر»