جامعه را دچار رودررویی مردم با مردم نکنیم

به گزارش سایت فردا، محمدصالح مفتاح، کارشناس مسائل رسانهدر گفت‌وگو با روزنامه «صبح نو» با اشاره به سخنان رئیس مجلس درباره حجاب، گفت: ماجرای حجاب دو بُعد دارد، اجتماعی و سیاسی. تفکیک این ابعاد بر دلایل بی‌حجابی یا بدحجابی کمک می‌کند تا بتوان راهکاری مناسب را در این‌‎باره پیشنهاد داد. این تفکیک مسبوق به سابقه است، در زمان تاسیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر، رهبری خطاب به ستاد امر به معروف این تفکیک را مورد تاکید قرار دادند که شما به موی حجاب خانم‌ها چه کار دارید؟ از رشوه و مال مردن خوردن که بدتر نیست. باید سراغ اقدامات مهم‌تری رفت.

این کارشناس مسائل سیاسی، افزود: دو مثال دیگر درباره موضوع حجاب هم زده می‌شود که این تفاوت را خیلی برجسته می‌کند، یکی نسبت به کسانی که در بی‌حجابی تعمد دارند و آن را به‌عنوان شیوه مبارزاتی در پیش می‌گیرند و دنبال می‌کنند. مثال دیگری که درباره حجاب زده می‌شود این است که فرد بدون حجاب وارد اداره‌ای می‌شود و حتی نسبت به روحانی اداره گردنکشی می‌کند. نحوه برخورد با این فرد که گردنگشی می‌کند، به نسبت متفاوت‌تر با کسی است که بی‌اختیار یا غیر عمد، حجاب ندارد.
وی ادامه داد: در دهه هفتاد، نگاه‌ها به حجاب متفاوت بود. حتی کسی علاوه بر این‌که بی‌حجاب بود و لباس نامناسب می‌پوشید، اگر فرضا عکس مایکل جکسون را روی لباس خود داشت، غیراخلاقی تلقی می‌شد. در آن برهه این‌گونه می‌گفتند که با کسی که فرضا جوراب نازک می‌پوشد، نباید تعرض و یا برخوردی کرد. ولی نگاه‌ها در آن زمان این بود کسی که عکس مایکل جکسون روی لباسش بود، حتما برخورد شود. مفتاح گفت: درباره دو موضوع متفاوت صحبت می‌کنیم که می‌توان هدف از بیان این موضوعات را این‌گونه تفسیر کرد. اگر کسی عامدانه و با هدف مبارزه با نظام کشف حجاب کند، یک برخورد متفاوت دارد و یا دیگری که می‌گوید، اعتقاد ندارم یا به حجاب بی‌تفاوت است، برخورد دیگری را می‌طلبد.
مفتاح با اشاره به اینکه پاسخ‌هایی که افراد بی‌حجاب نسبت به یکدیگر دریافت می‌کنند، باید متفاوت و هوشمندانه باشد، تاکید کرد: فردی که حجاب را کامل رعایت نکرده و یک رفتار خلاف شرع در فضای عمومی انجام می‌دهد، یک جور کیفر برای او تعیین شده که مجازات آن نه چندان سنگین است اما کسی که برای مبارزه با نظام، بی‌حجابی را دنبال می‌کند، کیفر او یک چیز دیگر است. البته، تفکیکی که در این راستا است، تفکیکی هوشمندانه است و باید در سیاست مورد توجه قرار گیرد.
وی ادامه داد: نکته دیگری که درباره حجاب می‌توان به آن اشاره کرد، شیوه‌های پیشنهادی است که وجود دارد. درباره قانون ۴۲۷ شورای فرهنگ عمومی که بعدا به تصویب شورای‌عالی انقلاب فرهنگی رسید، می‌توان اشاره کرد و بهتر است بازبینی مجدد شود، چراکه این مصوبه مربوط به دهه ۷۰ است و مخاطبان آن تغییر کرده‌اند. راهکارهایی که در آن زمان پیشنهاد شده راهکاری نبوده که پاسخگوی این دوران باشد. به نظر می‌رسد که این قانون در این سه دهه نتوانسته پاسخگوی این مساله باشد و اکنون موضوع حجاب ابعاد تازه‌ای گرفته است.
کارشناس امور رسانه، یادآور شد: بهتر است استفاده از راهکارهای جدید حتما در دستور کار باشد و مجلس هم باید آن را پیگیری کند و در دستگاه‌ها اجرایی شود. راهبردی انتخاب شود که بیشترین اجماع را نسبت به آن داشته باشیم که ایده‌های ایجابی را ایجاد کند.
وی ادامه داد: مساله مهم وحدت جامعه است که باید مراقبت کنیم تا جامعه را دچار رودررویی مردم با مردم نکنیم. به‌گونه‌ای باشد که به‌عنوان یک ابزاری مردم را به همدیگر پیوند دهد. کما اینکه در قرآن آمده است که وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَن المنکر. فهم ما از جریان امر به معروف این باشد که اصل را مدنظر قرار گیریم و از دوقطبی پرهیز کنیم. گزارشی که در صحن مجلس قرائت شد نشان می‌دهد که راهبردهای قبلی حتی از سوی مسئولان نظام خیلی با استقبال همراه نشد و به تعبیر ریاست مجلس، راهبرد هوشمندانه باید داشته باشیم و طرح‌های شکست‌خورده قبلی را دیگر اجرا نکنیم.