عشق مهاجرت در مدارس بی‌اعتبار
اگر تا یک دهه پیش مهاجرت برای تحصیل به انگیزه فارغ‌التحصیلی در دانشگاه‌های معتبر بود حالا این موضوع تنزل پیدا کرده است به تحصیل مدارس خارج از ایران!
اتفاقی که جیب سودجویان را در این میانه پرپول‌تر کرده و البته رهاوردی برای آنها ندارد. چرا که بخش قابل توجهی از این مدارس(تقریبا تمامی آنها) خالی از محتوای آموزشی هستند و بیشتر مراکزی غیررسمی‌اند که تنها جیب خوش‌باوران را خالی می‌کنند. آمارهای تازه اما هشدارآمیز است؛ همین دیروز رئیس مرکز امور بین‌الملل و مدارس خارج از کشور وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد: « در سال تحصیلی جاری در مدارس خارج از کشور، ۲۰درصد به جمعیت دانش‌آموزان روزانه، شیفت دوم و فارسی‌آموز ایرانی و غیرایرانی افزوده شده است.»
مهدی فیاضی درباره تبلیغات موسسات خارجی و برگزاری آزمون‌های غیرقانونی در ایران برای بورسیه‌‌کردن دانش‌آموزان نیز گفته است: مهاجرت در سنین دانش‌آموزی جز گسست خانوادگی و متلاشی‌شدن جمع خانواده هیچ دستاورد دیگری ندارد. اگر مایل هستید فرزندان‌تان ارتباطی به خارج از کشور داشته باشند باید در سنین کار و آموزش عالی شناخت بین‌المللی‌شان تقویت شود، نیازی نیست فرزندتان را به راحتی و تنها به خارج از کشور اعزام کنید. برخی خانواده‌ها فقط یک میلیارد تومان در سال هزینه شهریه بچه‌ها و حدود یک میلیارد تومان هم هزینه پانسیون و خوابگاه‌شان را می‌پردازند.
به گفته فیاضی، این یک تب اغواگرانه و هیجان کاذب است و بکرات والدین مالباخته و پشیمانی دیده‌ایم که فرزندان‌شان را به خارج فرستاده‌اند. بعضا فرزند با بحران‌هایی مواجه شده و پدر یا مادر ناچار شده‌اند به آن کشور بروند تا از او مراقبت کنند و این زندگی است که از هم پاشیده می‌شود. ما نمی‌توانیم به لحاظ اداره این کار را ممنوع کنیم، اما داریم جلوی کارهای غلط را می‌گیریم.