من از اسپیلبرگ متنفرم

وی به تازگی در نقدهایش هیچکاک را به عنوان کارگردانی معرفی کرده که بیش از حد به آثارش بها داده شده زیرا فیلم‌هایش زیادی مصنوعی هستند و «همه چیز همه‌جا یک‌باره» را خسته‌کننده‌ترین و پرمدعاترین فیلمی که تا به حال دیده خواند. وی انتخاب تام کروز و نیکول کیدمن برای فیلم «چشم‌های کاملاً بسته» کوبریک را انتخاب‌های نادرستی خوانده، «کیل بیل» تارانتینو را بسیار احمقانه نامیده، پایان «راننده تاکسی» را هم درب و داغان و «نچ» را تاثیرناگذار ارزیابی کرده است.

البته او ادعایی ندارد و اینها را نظرات خودش می‌داند. هرچند با توجه به اینکه وی رمان‌نویس زبردستی است به زیبایی به توضیح دیدگاه‌هایش می‌پردازد و در عین حال پرکاری خود را نشان می‌دهد.

اما در چند هفته اخیر اوتس بیش از همه بر یک فیلم تمرکز کرده و از کریسمس تاکنون او حداقل ده‌ها بار درباره تنفرش از «فابلمن‌ها» استیون اسپیلبرگ توییت کرده است. خیلی از معتادان توییتر ممکن است نوشتن درباره یک چیز در توییتر را عادی بدانند اما این حجم از نفرت برای یک فیلم دیگر غیرعادی به نظر می‌رسد.

در حالی که فیلم «بلوند» اندرو دومینیک با اقتباس از کتاب «بلوند» اوتس ساخته شده برخی می‌گویند وی دارد «فابلمن‌ها» را در رقابت اسکار تضعیف می‌کند تا «بلوند» بخت بیشتری داشته باشد، اما هر ۲ بازیگر ۲ فیلم یعنی میشل ویلیامز برای «فابلمن‌ها» و آنا دی آرماس برای «بلوند» در فهرست نامزدهای اسکار جای داشتند.

نبرد اوتس علیه «فابلمن‌ها» از ۲۶ دسامبر آغاز شد و وی فیلم را به شدت کند و بی‌اراده خواند و نوشت مطمئن نیست که فیلمی مناسب برای ایام تعطیلات باشد.

وی به نقدهایش ادامه داد و پس از آن فیلم را «کاملا متوسط» با «تصاویری که برای تلویزیون ساخته شده و بازی‌های اغراق‌آمیز دارد» و دارای «دیالوگ‌های احمقانه» است خواند. تنها صحنه‌ای که اوتس از فیلم «فابلمن‌ها» دوست داشته صحنه‌ای است که در آن دیوید لینچ در نقش جان فورد بازی کرده و البته تقریباً از نظر همه این صحنه بهترین سکانس فیلم است.

البته اوتس ماه‌ها قبل از اکران «داستان وست‌ساید» هم بازسازی این فیلم را از گام‌های اشتباه کارگردان دانسته بود و سال ۲۰۱۸ هم عکس اسپیلبرگ در کنار دایناسور فیلم «پارک ژوراسیک» را بازتابی وحشیانه از این خواند که جهان چقدر نیاز به حفاظت دارد.

این نویسنده در عین حال عاشق آندری تارکوفسکی، لوییس بونوئل، فیلم «مخمل آبی»، «پیانو» و بازی‌های مریل استریپ است. البته او تاکید دارد که توییت‌هایش را چنان می‌نویسد که انگار دارد با دوستی تلفنی صحبت می‌کند و می‌گوید از اینکه دیگران به توییت‌هایش بها می‌دهند تعجب می‌کند.