«تداوم انقلاب» با «امام تحول»
محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس، طی یادداشتی در روزنامهٔ صبح‌نو، به مناسبت فراررسیدن یوم‌الله ۲۲ بهمن، نوشت: امروز که ۴۴ سال از انقلاب اسلامی می‌گذرد، برای هم‌نسلان ما که در آن دوران، برانداختن طاغوت را یک رؤیا و آرزوی دوردست می‌دانستند و برای نسل‌های قبل‌تر از ما که در لاک محافظه‌کاری و عافیت‌اندیشی رفته بودند، هرروز بزرگ‌تر و باشکوه‌تر از قبل می‌شود.
محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس، طی یادداشتی در روزنامهٔ صبح‌نو، به مناسبت فراررسیدن یوم‌الله ۲۲ بهمن، نوشت: امروز که ۴۴ سال از انقلاب اسلامی می‌گذرد، برای هم‌نسلان ما که در آن دوران، برانداختن طاغوت را یک رؤیا و آرزوی دوردست می‌دانستند و برای نسل‌های قبل‌تر از ما که در لاک محافظه‌کاری و عافیت‌اندیشی رفته بودند، هرروز بزرگ‌تر و باشکوه‌تر از قبل می‌شود.
ما جوانانی بودیم که از یک‌سو انفعال بی‌عملان را شاهد بودیم که اتفاقاً برگرفته از نوعی واقع‌گرایی و محاسبات مادی بود و از سوی دیگر، از نسیم روحانی و جان‌انگیز امام عزیزمان نفس تازه می‌کردیم و آرمان بزرگ انقلاب اسلامی را پیش روی خود می‌دیدیم. در این دوگانه، اما امام برخلاف گوشه‌نشینان و عافیت‌طلبان نه یک آرمان‌گرای بی‌توجه به واقعیت‌ها که اتفاقاً یک انقلابی واقع‌بین و جامع‌نگر بودند. این جامع‌نگری در ایمان به خدا و سنت‌های الهی و اعتقاد به قدرت مردم و جامعه تعریف می‌شد.
تهذیب نفس و ایمان به سنت‌های الهی، امام(ره) را در مرتبۀ بالای معنوی قرارداد که نفسش نفس مسیحایی و معجزه‌گری بود که بت بزرگ زمان را از جا کند. این ایمان و آرمان‌خواهی امام(ره) یک آرمان‌خواهی اصولی، اجتهادی و باقدرت برآمده از مردم صورت گرفت که دقیقاً در نقطۀ مقابل آرمان‌خواهی خام و شعاری قرار می‌گیرد. این همان نکتۀ اصلی و محوری است که دشمنان نظام اسلامی قادر به درک و فهم آن نیستند. انقلاب اسلامی انقلابی آرمان‌گرایانه و در تداوم سنت‌های الهی و درعین‌حال مردمی و اجتماعی بود. چنین رویکرد نوگرایانه‌ای که توانایی تلفیق دو نگرش جدا افتاده از هم در طول قرن‌های گذشته را داشته باشد، بازگشتی به‌روز و زمانمند به دولت نبوی در مدینه و علوی در کوفه است، دولت‌هایی با اهداف الهی و مقدس و با حمایت و همراهی مردم. انقلاب ما تلاش برای رسیدن به چنین الگویی است و گرچه مسیر طولانی و بلند است اما سرمشق موجود و راه مشخص است.
در ۴۴ سالگی انقلاب اسلامی، اکنون بر همۀ ما مشخص است که این انقلاب متفاوت از بسیاری از جنبش‌ها و انقلاب‌ها بر مبنای نگرش نوگرایانه امام(ره) به موضوع دولت و جامعه و نگاه استقلال‌خواهانه و عزتمندانه نسبت به جهان غرب و شرق صورت گرفت. این نگاه علاوه بر قدرت بسیج اجتماعی در جهت ایجاد معیارهای جدید ارزشی و هویتی برای انسان معاصر بود. تحول ارزشی امام(ره)، هم متمرکز بر فرد و هم عموم مردم به دنبال ساختن انسان و جامعه‌ای بود که توان بیان خود در عرصه‌های مختلف را داشته باشند. به تعبیری همراهی و حمایت مردم بخشی از مسیر باور به سنت‌های الهی است.
این نگاه جامع‌الاطراف در طول دوران زعامت رهبر بزرگوار انقلاب در کوران حوادث مختلف سیاسی و اجتماعی همچنان مداوم و پویا با تأکید بر اصول و مبانی و لزوم تحول دائمی ذیل ادبیات «امام تحول» پیش می‌رود.
رهبر انقلاب به‌خوبی پیشتازی فکری را همراه با نگاه اصولی و تحول‌گرایانه به مسائل حفظ کرده‌اند و توانسته‌اند رابطه متقابل و مداومی میان ارزش‌ها و آرمان‌ها با واقعیت‌ها برقرار نمایند.
آنچه به‌عنوان حکمرانی نو طرح شد هم دقیقاً در همین راستا و گفتاری برگرفته از ادبیات «امام تحول» و به‌منظور برداشتن موانع در جهت حرکت سریع‌تر به‌سوی آرمان‌هاست. تردیدی نیست که پس از ۴ دهه نیازمند بازسازی و تحول برای «تداوم انقلاب» هستیم. نوگرایی بر مبنای «عقلانیت- عدالت- معنویت» یک ضرورت برای تداوم انقلاب است. در این مسیر هم با تجدیدنظر در اصول مخالفیم و هم معتقد به بازنگری و روزآمد شدن در روش‌ها هستیم. استمرار مسیر انقلاب را باید با نگاهی تحولی برای افزایش سرمایه اجتماعی و تولید قدرت نرم پیش ببریم. از دل یک نگاه تحولی توان «کارآمدی» بیشتر برای حل مشکلات اقتصادی جامعه پدید می‌آید که برخلاف نقشه دشمن، نقشه جداسازی جامعه از ارزش‌های انقلاب را خنثی خواهد کرد.
انقلاب اسلامی با موجودیت سرزمینی و هویتی ایران گره‌خورده است و این پیوند باوجود دشمنان فراوان در این ۴۴ سال نشد و باایمان به خدا و باور به مردم این مسیر محکم‌تر از همیشه تداوم خواهد یافت.