دکه/ بررسی مهم‌ترین عناوین مطبوعات کشور
عباس عبدی: در وقایع اخیر پیاده‌نظام در تهران هزینه می‌داد، آن که پول می‌گرفت در پاریس و لس‌آنجلس بود
در بسته خبری پیش رو به بررسی مهم‌ترین عناوین مطبوعات کشور می‌پردازیم.
گروه سیاست سایت فردا: در بسته خبری پیش رو به بررسی مهم‌ترین عناوین مطبوعات کشور پرداخته می‌شود.
سلیمی‌نمین: عناصر تندرو مهم‌ترین دلیل تحقق نیافتن حکمرانی خوب هستند
عباس سلیمی‌نمین، پژوهشگر و فعال سیاسی به همشهری گفته: قطعا در حکمرانی باید تجدیدنظرهای جدی داشته باشیم؛ به این معنا که آنچه در عرصه مسائل سیاسی و اجتماعی می‌تواند ناراحتی‌هایی را ایجاد کند و موجب دلخوری قشری از جامعه شود، قطعا باید مورد بازنگری قرار بگیرد تا برای ایجاد انشقاق در جامعه بهانه‌ای وجود نداشته باشد.
نظام سیاسی ما این ظرفیت را دارد که در مسئله حجاب و بسیاری دیگر از مسائلی که نظام حکمرانی با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، صبوری به خرج بدهد.
امام راحل در یکی از فرمایشات بسیار مهم خود درباره حکمرانی در نظام اسلامی به مسئله مهمی اشاره کردند که باید از آن به‌خوبی استفاده کرد. ایشان فرمودند: «برای حفظ حکومت اسلامی حتی می‌توانیم برخی اصول را هم متوقف کنیم.» هنگامی که امام(ره) چنین ظرفیت بزرگی را برای حکمرانی در نظام اسلامی پیش پای ما گذاشته‌اند و این مسیر را ترسیم کرده‌اند چرا از آن به‌خوبی استفاده نمی‌کنیم؟
وجود عناصر تندرو که گاهی خود را کاتولیک‌تر از پاپ می‌دانند و حتی خود را از خداوند باری‌تعالی هم در ارتباط با مسائل الهی و دینی محق‌تر و آگاه‌تر می‌دانند، مهم‌ترین دلیل تحقق نیافتن حکمرانی خوب در این عرصه است.
کیهان: علت اغتشاشات ناکارآمدی جمهوری اسلامی نیست، پروپاگاندا برای القای ناکارآمدی است
نادیده گرفتن دستاوردها و تبلیغات سنگین رسانه‌های غربی برای انکار تحولات و خدمات پس از انقلاب اسلامی با هدف کاشتن بذر ناامیدی در دل مردم از راهبردهای همیشگی مخالفان ایران بوده است.
کیهان در این خصوص نوشته: اگر جمهوری اسلامی ناکارآمد بود آیا می‌توانست با وجود انواع فشارها و تحریم‌ها نرخ بالای فقر اکثریت مردم ایران در دوران پهلوی را به کمتر از ۱۴ درصد کاهش دهد؟ در حالی که هم‌اکنون نرخ فقر در انگلیس و فرانسه ۱۶، در کره جنوبی ۵۰ و در عربستان بالای ۲۵درصد، بدون هرگونه تحریمی است.
آیا یک نظام ناکارآمد می‌تواند طی ۴۳ سال از مردمش، موجودیت خود و ساختارهایش و تمامیت ارضی و استقلال کشورش در برابر این همه جنگ‌ها و توطئه‌ها و فشارها و فتنه‌های طراحی شده از سوی تمامی قدرت‌های استکباری و شیطانی دفاع و یک کشور کاملاً وابسته را به یک کشور مقتدر با قدرت برتر و دارای نفوذ راهبردی در منطقه و به اذعان خودشان «قدرتمندترین و خطرناک‌ترین تهدید» برای آمریکا تبدیل کند؟
علت پروپاگاندای شبکه رسانه‌ای صهیونیستی با دلقک‌بازی‌های چند ضدانقلاب و اغتشاشگر در کف خیابان‌ها ناکارآمدی نظام جمهوری اسلامی نیست، بلکه به توصیه الکساندر دومارانش «در جنگ جهانی چهارم تلاش برای القای ناکارآمدی و مقابله با کارآمدی جمهوری اسلامی و پیشرفت ایران از طریق تبلیغات است.»
صبح نو: آنچه قابل پیش‌بینی نبود نحوه مدیریت بحران بود نه سرما!
پرسش همیشگی شهروندان در مواقع بروز تغییرات جوی همچون سرمای روزهای اخیر این است که مگر این وضعیت قابل پیش‌بینی و تدارک تمهیدات لازم نبود؟ چرا هر بار به‌گونه‌ای رفتار می‌شود که نشان‌دهنده غافلگیری است؟
صبح نو در این رابطه نوشته: قابل پیش‌بینی بود سرما و برودت هوا. اصلا هواشناسی مگر چند وظیفه مهم غیر از رصد و پیش‌بینی هوا دارد؟ اما آنچه قابل پیش‌بینی نبود قدرت و نحوه مدیریت بحران بود. حتی در تصمیم‌گیری و اطلاع‌رسانی.
نگاهی به نحوه اطلاع‌رسانی تعطیلی روزهای گذشته بیاندازید. اول مدارس آن هم گنگ و نامشخص، ابتدا غیرحضوری و بعد کلا تعطیل. از آن‌جالب‌تر تعطیلی ادارات و سازمان‌ها. اول یک مقام مسوول اعلام کرد تعطیل است بعد یک مقام مسوول دیگر تکذیب کرد. چند دقیقه بعد استانداری بیانیه اعلام تعطیلی داد.
فردایش از آن جالب‌تر، طبق روال ابتدا خبر تعطیلی، بعد تکذیب، بعد خبر جلسه در استانداری. و ناهماهنگی مدیریت آن‌جا رقم خورد که حضور ادارات با یک سوم کارمندان باید انجام می‌شد.
چرا باید این‌گونه باشد که در برخورد با بحران‌های این‌چنینی انگار برای اولین بار است که می‌خواهد مدیریتی صورت بگیرد؟
همشهری: هنوز مسئولان تصویر دقیقی از دنیای جدید متکی بر رسانه ندارند
در ماه‌های اخیر بارها درباره ضرورت تحول در نگرش‌ها و روندها طرح بحث شده است. برخی بسیار زودتر و مدت‌ها پیش از تحولات اخیر بر لزوم نو شدن رویکردهای حکمرانی تاکید کردند و برخی دیگر نیز دیرتر به این نتیجه رسیده‌اند و برخی دیگر نیز سعی می‌کنند در این مسیر مانع ایجاد کنند.
همشهری در این زمینه نوشته: ما در مواردی نیازمند انقلاب اساسی در مدیریت هستیم. تغییرات بزرگی که مشکل را از بیخ و بن در کشور حل یا ارتقای جدی ایجاد کند.
سؤال این است که تحول در کدام مسئله؟ پذیرفتن یک مسئله و شناخت دقیق، عمق و ابعاد آن یک ضرورت روشن اولیه است.
گام بعدی روایت یکدست مسئولان از چالش‌هاست؛ اینکه هرکس چه برداشتی از مسئله دارد. همدلی و همراهی در فهم مسئله شرط دوم است.
یک نمونه این تحول بزرگ در حوزه حکمرانی مجازی است. هنوز مسئولان کشور تصویر دقیقی از دنیای جدید متکی بر رسانه ندارند و همچنان تصور می‌کنند رسانه ابزاری در ضمیمه تصمیمات آنهاست. همچنان نگاه بوق تبلیغاتی به رسانه دارند. همچنان فکر می‌کنند یک فضای واقعی داریم و یک فضای مجازی که صرفا اوقات فراغت مردم را پر کرده است.
اروپا بار دیگر به تشدید تحریم ها برمی گردد/ بازی از اول؟
دنیای اقتصاد نوشت:
روزنامه انگلیسی ساندی تلگراف در گزارشی به نقل از منابع ارشد دولتی مدعی شد که دولت این کشور در حال بازنگری رویکرد خود در قبال برجام است.
روابط ایران و اروپا در سه ماه گذشته به طور روز افزون در حال تصاعد تنش است و این افزایش تنش به موضوعات داخلی ایران و مسائل پهپادی مربوط می‌شود.
در خصوص ارتباط مساله پهپادها با عدم‌احیای مذاکرات برجامی باید توجه کرد که مساله پهپادها باعث شد ایران به نقض قطعنامه ۲۲۳۱ متهم شود وادعای نقض این قطعنامه از سوی غرب، احتمالا برجام را تحت‌تاثیر خود قرار خواهد داد.
قطعنامه ۲۲۳۱ پشتیبان برجام است و اگر بهانه‌جویی‌های غرب عملیاتی شود، اسنپ بک فعال می‌شود و تحریم‌ها بازمی‌گردد و طبیعتا در چنین شرایطی ایران ذیل فصل هفتم قرار می‌گیرد.
در شرایط فعلی نیز دور از تصور نیست که بار دیگر آن دوره از تنش تکرار شود.البته این بدبینانه‌ترین سناریوی موجود است و به قول بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران حوزه سیاست خارجی هر چند نباید فرصت‌ها را از دست داد اما هیچ‌گاه برای دیپلماسی دیر نیست.
عباس عبدی: در وقایع اخیر پیاده‌نظام در تهران هزینه می‌داد، آن که پول می‌گرفت در پاریس و لس‌آنجلس بود
عباس عبدی در گفتگو با هم‌میهن گفت:
بنا بر واقعیت اجتماعی ایران؛ ما باید به یک‌جایی برسیم که (فکر می‌کنم الآن این وضعیت وجود دارد و باید آن را خوب توصیف کرد) دریابیم کسی نمی‌تواند کسی را حذف کند. دموکراسی محصول این شرایط است. جنگ‌های 30 ساله در اروپا بی‌نتیجه بود هنگامی که پس از 30 سال همدیگر را لت‌وپار کردند، دیدند که تا 300 سال دیگر هم بجنگند، نمی‌شود و دیگر اصلاً کسی باقی نمی‌ماند. گفتند پس بیایید باهم بنشینیم و سازش کنیم.
دهه 40 یا دهه 50 کسانی سرخط و رهبر مبارزه بودند که یک نخبه دانشگاهی بودند و می‌گفتند ما 6 ماه تا 2 سال بیشتر زنده نیستیم. یعنی تا این حد ازخودگذشتگی و ایثار و مسئولیت‌پذیری بود. الان می‌بینید کسانی که دنبال انجام برنامه خود هستند، پیاده‌نظامش در تهران باید هزینه دهد؛ اما آن کسی که دارد پول می‌گیرد یا دستور می‌دهد در پاریس یا در لس‌آنجلس یا یک جای دیگر نشسته و هم پول می‌گیرد و هم زندگی می‌کند و لذتش را می‌برد. این وضعیت ساختاری تبعات بسیار سنگینی دارد.
من معتقدم در شرایط کنونی وزن سیاسی داخل به‌هیچ‌وجه قابل‌مقایسه با خارج نیست و برخلاف خیلی‌ها، حکومت را یک ساختار فردی و صرفا متکی به نیروی نظامی نمی‌دانم.