کسب و کار با نگرانی بیماران!

فروش تجهیزات با نگرانی بیماران

نیاز به درمان از آن دسته نیازهایی است که در هنگامه آن اطرافیان بیمار عقل و هوش ندارند! از نگرانی حال عزیزشان هر چه باشد انجام می‌دهند. همین وضعیت هم باعث شده گاه سوءاستفاده‌هایی از سوی برخی افراد صورت بگیرد. یکی از نمونه‌هایی که حالا در پیام‌های مردمی بیشتر شنیده می‌شود اجبار بیماران از سوی مراکز درمانی برای خرید لوازم پزشکی است! رویه‌ای که در چند سال گذشته هم به دلیل مراجعه بیشتر جامعه به مراکز درمانی شدت گرفته است.

از کجا شروع شد؟

 چهار سال پیش بود که وزارت بهداشت از ابلاغ آیین نامه‌ای به بیمارستان‌های خصوصی، خیریه و عمومی غیردولتی و الزام آنها به تامین تجهیزات مورد نیاز بیماران در داخل بیمارستان خبر داد. در این آیین‌نامه آمده است «این بیمارستان‌ها مکلفند لوازم و تجهیزات مورد نیاز بیماران را بر اساس قیمت‌های مصوب درج‌شده در سایت اداره کل تجهیزات پزشکی وزارت بهداشت تهیه و از ارجاع بیماران به خارج از بیمارستان اکیدا خودداری کنند.» اما تکرار انتشار گلایه‌های شهروندان از این ماجرا نشان می‌دهد این رویه بی‌توجه به تبصره و آیین‌نامه هنوز از سوی برخی بیمارستان‌ها ادامه دارد. تا پیش از این، وقوع چنین اتفاقاتی بیشتر از بخش خصوصی به گوش می‌رسید اما اخیرا اخباری مبنی بر این که برخی مراجعان به بیمارستان‌های دولتی هم با چنین مشکلی مواجه شده‌اند به گوش می‌رسد؛ از جمله بیماری که از این مساله گلایه داشت که پزشک متخصص ارتوپدی برای جراحی او در یک بیمارستان دولتی به وی گفته که پروتز مورد نیاز جراحی را باید خودش خریداری کند و در غیر این صورت او را جراحی نمی‌کند! واکنش وزارت بهداشت اما همانی است که بود، این که این رویه ممنوع است .

فروش لوازم پزشکی به بیمار ممنوع است!

دکتر سلیمان حیدری،‌ رئیس مرکز نظارت و اعتباربخشی امور درمان می‌گوید: «‌ فروش تجهیزات پزشکی توسط پزشکان تخلف است و در صورتی که بیماران چنین تخلفی را در مراکز درمانی مشاهده کردند، گزارش آن را به‌صورت مکتوب به معاونت درمان یا به صورت تلفنی به سامانه ۱۹۰ (تلفن پاسخگویی به شکایات وزارت بهداشت) اعلام کنند.»

آن طور که او گفته  تهیه تجهیزات پزشکی مورد نیاز برای اعمال جراحی بر عهده مرکز درمانی است و پزشک نباید هیچ ارتباط مالی با بیمار داشته باشد. هرگونه تجهیزات و داروی مورد نیاز بیمار باید از طریق مرکز درمانی تهیه شود و در اختیار پزشک قرار گیرد.

تعمیم یک تخلف از سوی بخشی از صنوف جامعه به کل آن صنف بی‌اخلاقی است، اما شاید بدتر از آن این باشد که از ناچاری بیماران هراسان و هواداران‌شان چنین سوءاستفاده‌هایی صورت بگیرد. پیش از این هم آن طور که معاون انجمن داروسازی ایران به جام‌جم گفته بود برخی پزشکان داروهای نایاب را از واسطه‌ها خریداری کرده و در چمدان‌های شخصی در همان مطب اقدام به فروش می‌کنند.

حالا هم آن طور که حیدری می‌گوید برخی پزشکان، خودشان اقدام به فروش تجهیزات پزشکی می‌کنند که این امر تخلف است و برخی دیگر نیز بیمار را به یک شرکت تجهیزات پزشکی ارجاع می‌دهند و می‌گویند این کالا باید حتما از شرکتی خاص تهیه شود که این کار نیز تخلف است؛ برخی پزشکان نیز تأکید دارند که تجهیزات مورد نیاز جراحی بیمار باید حتماً‌ از برند مشخص و تولید کشوری خاص باشد که این مسائل بیشتر از این که جنبه درمانی داشته باشد، نوعی سوءاستفاده مالی و روابط مالی ناسالم بین پزشک و شرکت‌های فروش تجهیزات پزشکی به شمار می‌آید.