چرا سوپرانقلابی‌ها و سوپراصلاح‌طلبان از ایده حکمرانی نو احساس خطر می‌کنند؟
بدون ایده اما طلبکار/ تدبیری که نداشتید، لااقل سنگ نیاندازید!
کسی نمی‌داند دستاورد غربگراها، اصلاح‌طلبان رادیکال و سوپرانقلابی‌ها برای کشور چه بوده است اما همه می‌دانند که آنها دستکم در یک کار تبحر دارند و آن هم صدا بلند کردن و سنگ‌اندازی در مسیر هر ایده و شخصی که بخواهد کاری مثمر ثمر را پیش ببرد.
به گزارش سایت فردا، کسی نمی‌داند دستاورد غربگراها، اصلاح‌طلبان رادیکال و سوپرانقلابی‌ها برای کشور چه بوده است اما همه می‌دانند که آنها دستکم در یک کار تبحر دارند و آن هم صدا بلند کردن و سنگ‌اندازی در مسیر هر ایده و شخصی که بخواهد کاری مثمر ثمر را پیش ببرد.
با همین مهارت و رویکرد است که سوپرانقلابی‌ها و سوپراصلاح‌طلبان از زمان استقبال عقلا و نخبگان از ایده حکمرانی نو احساس خطر کرده و از چپ و راست مشغول هجمه به آن هستند. روز گذشته نیز نوبت ارگان مطبوعاتی حزب کارگزاران بود که خط تخریب را دنبال کند چنانکه محمدسعید احدیان، دستیار سیاسی و رسانه‌ای رئیس مجلس در واکنش به آن گفته: «روزنامۀ سازندگی در شمارۀ امروز خود به شکلی کاملاً غیرحرفه‌ای سخنان قالیباف را تحریف کرد و تعریفی خودساخته از نوسازی نظام حکمرانی را به قالیباف نسبت داد. تجربۀ پیشین نشان داده است، همیشه دو جریان غربگرا و سوپرانقلابی که بظاهر دیدگاه‌های متضادی دارند، مانند دو لبۀ قیچی در ابتر کردن مسیر درستی که جریان انقلاب باید بگیرد عمل می‌کنند.»
وی همچنین ادامه داده: «روزنامه حزب کارگزاران سازندگی تعریفی از حکمرانی نو را به قالیباف نسبت داده که کاملا برای جریان انقلاب حساسیت برانگیز باشد و کاملا قابل پیش بینی است که لبه دوم قیچی از امروز وارد عمل شده و سوپرانقلابی ها برچسب زنی خود را علیه قالیباف شروع خواهند کرد تا جریان انقلاب نتواند در حساسترین روزهای خود، تصمیم درستی برای مسیر پیش روی خود بگیرد نیاز به تاکید نیست که مسأله برطرف کردن نقاط ضعف که دشمن از آنها سوءاستفاده می کند، البته پس از تثبیت آرامش متعلق به یک نفر نیست بلکه اراده جمعی نیروهای انقلاب است که باید با همدلی و هم افزایی آن را در چارچوب مبانی امامین انقلاب رقم زد.»
سوپر اصلاح‌طلبان و سوپرانقلابی در حالی هجمه به حکمرانی نو و محمدباقر قالیباف را در دستور کار قرار داده‌اند که در کارنامه گذشته و حالشان ایده‌ای نو که بتواند به کارآمدی و رفع مشکلات و مسائل مردم کمکی کند دیده نمی‌شود. به‌نظر می‌رسد این دو جریان بیشتر اصحاب هیجان و بحران‌زی هستند تا حرکت بر مسیر تدبیر و درایت.
کسانی که در خیابان‌ها نیز اغتشاش به پا می‌کنند البته از چنین خصیصه‌هایی برخوردارند چنانکه روزنامه جوان نوشته: «آشوبگران کنونی در ایران فاقد هر گونه طرح ایجابی هستند. بر همین اساس است که با فرض (محال) پیروزی، آنها همچنان به ترور و خشونت ادامه می‌دهند. بنابراین، پروژه غرب در ایران، اکنون معطوف به بی‌دولت‌سازی و از بین بردن بنیان‌های قدرت و تمدن در ایران است و می‌کوشد این مهم را با استفاده ابزاری از اپوزیسیونی که به درستی بی‌وطن است، محقق سازد.»