سن امید به زندگی افزایش یافت
مردم کدام استان‌ها به زندگی امیدوارترند؟
دیروز معاون وزارت بهداشت از افزایش سن امید به زندگی در ایران خبر داده‌است. او در نشست خبریش از واژه «چشمگیر» برای میزان این افزایش استفاده کرده‌است. هرچند کمال حیدری در این نشست آماری از این میزان ارائه نکرده و تنها گفته‌است در «کمیت زندگی شاهد رشد چشمگیر سن امید به زندگی در افراد جامعه هستیم.»
شاخص امید به زندگی در دل خود یک بدفهمی عجیبی هم دارد. به این معنا که همواره این شاخص به معنای امیدواری به کیفیت زندگی تلقی می‌شود، در حالی که این مولفه نشان می‌دهد متوسط طول عمر در یک جامعه چقدر است یا به عبارت دیگر هر عضوی از آن جامعه چند سال می‌تواند توقع حیات داشته‌باشد. البته میزان افزایش این مولفه هم بدون شک اتفاق خوبی است اما شاید مهم‌تر از آن توجه به کیفیت زندگی باشد. در این شاخص، وضعیت ایران در کشورهای منطقه هم جالب توجه است. آمارهای جهانی سال گذشته نشان می‌دهد ایران با امید به ۷۶سال بعد از قطر(با ۷۸سال) و امارات و عمان (با ۷۷سال) در رتبه چهارم منطقه قرار دارد.
در جهان اما کره‌ای‌ها با امید به زندگی تا ۸۴ سال در صدر امیدواران جهان قرار دارند و جالب این‌که زنان کره‌جنوبی امیدوارند تا ۹۱سالگی عمر کنند. تفکیک استانی این شاخص در ایران هم آورده‌های جالبی دارد. به عنوان مثال باید بدانیم (بر اساس آخرین نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۵) استان البرز، امیدوارترین و استان سیستان و بلوچستان ناامیدترین استان‌ها به لحاظ امید به زندگی هستند.
بیشترین امید به زندگی
سیستان و بلوچستان ۶۷.۴۵ سال
تهران ۷۶.۰۵ سال
مازندران ۷۵.۲۵ سال
اصفهان ۷۵ سال
کمترین امید به زندگی
البرز ۷۶.۲ سال
خراسان شمالی ۷۱.۲ سال
ایلام ۷۱.۲۵ سال
هرمزگان ۷۱.۸ سال