بهشتی‌پور در گفت‌وگو با «فردا» مطرح کرد:
تجربه همکاری با آژانس قبلا جواب داده است
حسن بهشتی‌پور تحلیلگر مسائل بین‌الملل تجارت گذشته را عامل برخی موافقت و مخالفت‌ها با پاسخ ایران به قطعنامه شورای حکام می‌داند. او معتقد است که همکاری با آژانس زیانی ندارد.
گروه سیاست سایت فردا - قطعنامه اخیر شورای حکام علیه ایران و واکنش ایران موجب یک تقابل جدی بین تحلیلگران و رسانه‌های اصلاح‌طلب و اصولگرا شده است. این تقابل البته ناشی از تفاوت دیدگاه و نوع نگاه هر یک به موضوع منافع ملی است. گروهی که نظرشان به نظر تصمیم گیرندگان در این حوزه نزدیک‌تر است از جمع آوری دوربین‌ها و کاهش همکاری‌ها با آژانس استقبال کرده و حتی بعضا خواستار خروج از NPT هستند. گروه مقابل اما معتقدند که این رویکرد به نتیجه نخواهد رسید و حتی عواقبی هم دارد.
برای تشخیص درستی یا نادرستی هر کدام از این دیدگاه‌ها باید دید که استدلال و منطق هر یک از گروه‌ها چیست؟
حسن بهشتی‌پور تحلیلگر مسائل بین‌الملل که خود در گروه خواهان افزایش همکاری‌ها با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار دارد، معتقد است که هر دو گروه بر اساس تجارب پیشین، به دیدگاه امروز خود رسیده‌اند.
وی در گفت‌وگو با «فردا» مثال‌هایی از همکاری‌های بی‌فایده ایران و با آژانس را ذکر کرد و گفت: « ایران بعد از امضای بیانیه تهران در مهر ماه ۱۳۸۲ رسما اعلام آمادگی کرد که پروتکل الحاقی را اجرا کند و حتی در آبان همان سال یک نامه رسمی برای اجرای پروتکل الحاقی داد و این یعنی نظارت و کنترل‌های آژانس‌ها خیلی افزایش می‌یافت. آژانس اما به جای اینکه ایران را به خاطر این رویکرد و همکاری تشویق کند، در آذر سال ۸۲ قطعنامه‌ای علیه ما صادر کرد و در آن به ایران هشدار داد که باید اقدامات بیشتری انجام داده و غنی‌سازی را کلا متوقف کند.»بهشتی‌پور ادامه داد: «مثال دیگر هم نشست بروکسل در اسفند سال ۱۳۸۲ است که طی آن ایران با تعلیق داوطلبانه غنی‌سازی موافقت کرد. اینجا هم انتظار می‌رفت که ایران مورد تشویق قرار بگیرد اما دیدیم که اواخر همان ماه سومین قطعنامه را علیه ما صادر کردند. اکنون هم بر اساس همین تجارب است که برخی معتقدند، همکاری بیشتری با آژانس ما را به نتیجه نخواهد رساند.»
وی اما در توجیه نظر گروه دوم از تحلیلگران با توجه به تجارب پیش گفته، گفت: «باید مساله را دوطرفه دید. درست است که قبلا هر وقت ما همکاری کرده‌ایم طرف مقابل زیاده‌خواهی کرده است اما ما تجارب دیگری هم داریم که نشان می‌دهد اقدامات توام با تندروی هم ما را به هدف نرسانده است.»
این کارشناس مسائل بین‌المللی گفت: «به عنوان نمونه در مرداد ۸۴ پلمب یو‌سی‌اف اصفهان و در فروردین سال بعد هم پلمب نطنز را شکاندیم، نتیجه اما این شد که پرونده ما را به شورای امنیت فرستادند و در همان راستا شش قطعنامه فصل هفتمی علیه ما صادر شد. در واقع در آن دوران هم چون معتقد بودیم که آژانس آلت دست آمریکا و رژیم صهیونیستی و … است، به جای همکاری، مقابل آژانس ایستادیم و در نتیجه به ناحق و ناروا به عنوان تهدید‌کننده صلح و امنیت دنیا مطرح شدیم.»
او تاکید کرد: «در سازمان‌های بین‌المللی حرف از حق و حقیقت نیست و زور حاکم است. آنها کاری ندارند که ما در موضع حق هستیم یا باطل پس باید به نحوی تعامل کنیم که کار به قطعنامه شورای امنیت نرسد.»
وی همچنین با اشاره به اینکه «در شرایط موجود به نظر من سه سوال آژانس آنقدر پیچیده و جدی نیست که نتوانیم پاسخ‌های قانع‌کننده بدهیم» گفت: «به نظر من ارزش دارد که همکاری خود را با آژانس ادامه داده و بهانه را از دست آمریکایی‌ها بگیریم. یعنی رویکرد تعاملی با آژانس برای ما حتی اگر استفاده نداشته باشد، زیان ندارد. ما تجربه همکاری و عدم همکاری را با آژانس داشته‌ایم. اکنون اما وقت همکاری است چون در سال ۸۶ سوالاتی برای آژانس مطرح بود که اسمش را مطالعات ادعایی می‌گذاشتند. ما آن زمان توانستیم با همکاری با آقای البرادعی آن مسائل را حل کنیم لذا همانطور که سابقه داشته و توانسته‌ایم با مدیرکل وقت آژانس به تفاهم برسیم و مساله را حل کنیم، اکنون هم می‌توان همین رویه را در پیش گرفت.»