ایران واقعیت‌های جنگ اوکراین را می‌بیند و می‌آموزد
«ایران واقعیت‌های جنگ اوکراین را می‌بیند و می‌آموزد».
تارنمای نشریه دفاعی منطقه‌ای موسوم به ۱۹۴۵ که در زمینه تحلیل مسائل سیاسی و نظامی فعالیت می‌کند، در گزارشی با عنوان «آنچه ایران از حملات موشکی روسیه به اوکراین می‌آموزد «نوشت: ایران از نزدیک رویدادهای اوکراین را با تمرکز بر فناوری موشکی و جنگ زیر نظر دارد. روسیه در جریان تهاجم مداوم خود به اوکراین، نزدیک به دو هزار موشک بالستیک و کروز پرتاب کرده است. گستره و مقیاس این حجم از حمله موشکی در تاریخچه جنگ‌های قرن بیست و یکم بی‌سابقه است.
ایران شاهد عدم تفوق کامل روسیه در ارائه برتری هوایی بر اوکراین بوده و اتکای متعاقب ارتش آن به زرادخانه موشکی خود را برای حفظ دست بالاتر بر دشمن مشاهده کرده است. در سال‌های اخیر، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به توسعه قوای موشکی خود به‌عنوان ابزاری حیاتی برای بازدارندگی در مقابل دشمنان جمهوری اسلامی ایران توجه ویژه‌ای داشته است. جنگ اوکراین محاسن این استراتژی را اثبات کرده است.
در پنج سال گذشته، توان موشکی ایران به میزان قابل توجهی گسترش یافته و مشتمل بر موشک‌های بالستیک بسیار دقیق، موشک‌های کروز و پهپادها شده است. در حالی که برخی قدرت‌های غربی ایران را متهم به توسعه موشکی خود با هدف نهایی استفاده از آنها به‌عنوان سیستم‌های ارسال هسته‌ای می‌کردند، موفقیت این کشور در استفاده از این سلاح‌ها در درگیری‌ها و مأموریت‌های اخیر خود، سودمندی باطنی خود را به اثبات رسانده است. سپاه پاسداران از قدرت موشکی پیشرفته خود برای در هم کوبیدن دشمنان خود حتی در آن سوی مرزها، در سوریه و در شمال عراق استفاده کرده است.
تأکید ایران بر توانمندی‌های موشکی خود از آن جهت است که موشک‌ها با ایجاد توازنی احترام‌برانگیز، می‌توانند از جنگ جلوگیری کنند و دشمنان را به سوی دیپلماسی سوق دهند. در حالی که این اهتمام برای پیشبرد توان موشکی سال‌ها قبل از حمله روسیه به اوکراین آغاز شد، درگیری‌های جاری، ادعای ایران را تقویت کرده است.
علاوه بر این، بمباران مداوم اوکراین از سوی روسیه، نمایش ضعیف نیروی هوایی این کشور را به حاشیه برده است. بنابراین اگر روسیه می‌تواند عملکرد ولو ضعیف هوایی خود را با زرادخانه موشکی بزرگ خود جبران کند، چرا ایران نتواند؟
از سوی دیگر، از دیرباز این منطق که یک کشور نمی‌تواند برای تضمین امنیت خود به تضمین‌های قدرت‌های خارجی وابسته باشد، اولویت‌های تاکتیکی ایران را شکل داده است. مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا در وین در بهترین حالت بی‌نتیجه بوده است و ایران به هر حال این مذاکرات را مخاطره‌آمیز و غیرقابل اعتماد می‌داند. از نظر رهبری ایران، قدرت موشکی رو به رشد و پیشبرد آن تنها راه دستیابی به بازدارندگی مؤثر است.