آیا لکنت زبان درمان دارد ؟
به طور کلی زمان مشخص و دقیقی را نمی توان برای درمان لکنت ، چه در کودکان و چه در بزرگسالان مشخص کرد اما تحقیقات نشان داده اند که طول دوره ی درمان در بزرگسالان بیشتر از کودکان است . می توان گفت به طور میانگین 18 ماه زمان لازم است تا با مداومت زیاد بتوانیم یک مسیر عصبی جدیدد و نسبتا پایداری را در مغز ایجاد کنیم .
متاسفانه شواهد علمی کافی برای بررسی ارتباط بین لکنت و تغذیه موجود نمی باشد. تعداد مقالات موجود در این زمینه از تعداد انگشت های دست هم کمتر می باشد. در واقع اهمیت این موضوع طی سال های گذشته به قدری نبوده است که متخصصان را جذب کند.
موز نخوریم ! تا لکنت نکنیم !!
فرهنگ جامعه ی ما به گونه ای است که ما بعد از شروع یک بیماری یا اختلال خاص ترجیح می دهیم در ابتدا درمان های خانگی را امتحان کنیم ، به همین علت طب سنتی در میان فرهنگ ایرانی طرفداران بی شماری دارد. در رابطه با لکنت هم خانواده ها ترجیح می دهند در ابتدا خوددرمانی را در منزل داشته باشند ! برای همین به توصیه هایی نظیر : استفاده از تخم کبوتر، عدم استفاده از غذاهای طبع سرد، عدم استفاده از موز و ... که توصیه هایی بی پایه و اساس اما بسیارشایع هستند، عمل می کنند. متاسفانه این قبیل توصیه های غیرعلمی در جامعه و حتی در فضای مجازی به کرات مشاهده می شود. اما آیا واقعا استفاده یا عدم استفاده از یک غذای خاص می تواند موجب حذف لکنت شود ؟!
متاسفانه گاها شاهد این موضوع هستیم که برخی از درمانگرهای قدیمی ،غیرعلمی و ناآگاه به والدین توصیه های غذایی خاصی را دارند. مثل مصرف غذاهای طبع گرم ، استفاده از گلاب و ... این قبیل توصیه ها نه در چارچوب وظایف و شان گفتاردرمانگران است نه پایه و اساس علمی دارد.بسیار اهمیت دارد که درمانگر شما فرد متخصص در زمینه ی لکنت باشد یعنی تجربه ی کافی در این زمینه داشته باشد. درمانگر متخصص تمرکزش را برروی علم گفتاردرمانی و مطالب علمی و جدید صرف می کند نه توصیه های بی پایه و اساس .
رشد کودک را قربانی توصیه های غیر علمی نکنیم !
با توجه به اینکه هیچ شواهد قوی بین لکنت و تغذیه وجود ندارد ، ما به تمام افراد دارای لکنت توصیه می کنیم که کودک خود را از غذای مقوی خاصی منع نکنند و اجازه دهند تا کودک در مسیر رشد خود از تمام مواد غذایی متناسب و مفید ، به میزان کافی استفاده کند و افراد و والدین کودکان دارای لکنت ، انرژی خود را صرف اجرای تمرینات گفتاردرمانی کنند.
لکنت در ابتدا یک اختلال گفتاری است، باافزایش سن و مزمن شدن لکنت و تجربیات منفی متعدد فرد دارای لکنت ، این اختلال صرفا یک عدم هماهنگی در صحبت کردن نیست! فرد احساسات منفی متعددی را تجربه می کند ، این احساسات بخشی از لکنت فرد است که در معرض دید سایرین نیست ، افراد بزرگسال دارای لکنت ، احساساتی نظیر : شرم ، ترس، نگرانی، خشم ، افسردگی ، ناامیدی و ... را تجربه می کنند. بسیاری از این احساسات بارها و بارها درهر موقعیت گفتاری توسط فرد تجربه می شود.
به تدریج باورهای منفی در فرد دارای لکنت نهادینه می شوند و نگرش هایی مثل : به اندازه ی کافی خوب صحبت نمی کنم ، با وجود لکنت دوست داشتنی نیستم و ... را به وجود می آورند.این احساسات و نگرش های منفی منجر به رفتارهایی در افراد بزرگسال دارای لکنت می شود .
درمان لکنت بزرگسالان چه ویژگی هایی دارد؟
اجتناب از موقعیت های گفتاری یکی از شایع ترین ویژگی لکنت بزرگسالان است . مهمترین ویژگی درمان در بزرگسالان ،همه جانبه بودن درمان است تا تمام جنبه های آسیب دیده ناشی از لکنت را پوشش دهد . در بزرگسالان دارای لکنت هدف صرفا روانی گفتار نیست . طبق چارچوب ICF ، درمان لکنت در نوجوانان و بزرگسالان در حیطه های متعددی اتفاق می افتد از جمله بهبود واکنش های عاطفی ، شناختی و رفتاری فرد دارای لکنت. برای مثال درمسیر درمان یک فرد بزرگسال دارای لکنت بر روی نگرش های وی در مورد خودش ، درمورد جهان ، ودرمورد اطرافیان او کار می شود. علاوه براین در زمینه ی افزایش مشارکت اجتماعی فرد بزرگسال دارای لکنت ،تلاش بسیاری از جانب گفتاردرمانگر انجام می شود .
آیا درمان لکنت بزرگسالان شامل دارودرمانی است ؟
برای درمان لکنت چه در کودکان و چه در بزرگسالان دارودرمانی نتایج مورد اطمینانی نداشته است . گفتاردرمانی می تواند در بزرگسالان تا حد بسیار زیادی شدت لکنت را کاهش دهد و حتی در برخی مراجعین کاملا موجب حذف لکنت شود.اما در برخی مراجعین شاهد اضطراب فراگیر هستیم که شدت این اختلال ممکن است آنقدر بالا باشد که فعالیت های روزمره ی فرد را مختل کند، در این مواقع ارجاع مناسب و به موقع به روانپزشک می تواند موجب تسریع روند درمان شود.