ما و اینماد، دُبی و اداره بی‌کاغذ!
پارسا محمدی/ «تشکر میکنم از اینماد که راه رو برای منِ جوون مشخص کرد که کسب و کار بعدی‌ای که بخوام شروع کنم رو به هیچ وجه داخل ایران شروع نکنم.» این تنها یکی از واکنش‌های فعالان جوان حوزه کسب و کار به الزام اینماد برای دریافت درگاه پرداخت است. با یک جست‌و‌جوی ساده در فضای مجازی می‌توان ده‌ها نمونه مثل این را یافت. اما برای کسی اهمیتی دارد؟ یعنی واکنش‌هایی مانند این باعث می‌شود تصمیم‌گیرانی که به صورت دستوری تقلا می‌کنند اقتصاد کشور را مدیریت کنند، تکانی بخورند یا مثل بعضی می‌گویند: راه باز و جاده دراز! از ایران بروید! استارتاپ ها نباید رشد گتره‌ای داشته باشند.
اینکه بعضی از مدیران دولتی ترجیح می‌دهند در اتاق‌های دربسته در مورد موضوعاتی مثل اینماد تصمیم بگیرند قابل درک است. معمولاً روابط کارمند - رئیسی حاکم است و معمولاً چشم قربانی می‌گویند و تصویب می‌شود اما اگر مدیرانی که این طرح را دستوری کردند در یک فضای واقعی و رقابتی کسب و کاری را راه انداخته بودند بعید بود چنین چیزی را تصویب کنند.
این کار به نظر فعالان واقعی اقدامی فراقانونی است، ناامیدی را گسترش می‌دهد و مهاجرت نخبگان و کارآفرینان را در پی دارد، کسب و کارهای خرد را نابود می‌کند و باعث عدم توسعه اقتصادی و فناورانه کشور می‌شود. در شرایطی که به تسهیل‌گیری در زیست بوم نوآوری نیازمندیم و در سال تولید؛ پشتیبانی‌ها، مانع‌زدایی‌ها، «ما ز یاران چشم یاری داشتیم» این اقدام یک تهدید واقعی است.
لازم به توضیح نیست که منظورم از فعال واقعی کسانی است که با خون جگر و علیرغم تحریم‌ها، مشکلات اینترنتی در کشور، محدودیت‌های قانونی و دست و پاگیر بودن مقررات و ... باز هم در کشور مانده‌اند و تلاش می‌کنند برای خود و دیگران امکان زیست و کار فراهم بیاورند نه کسانی که به واسطه رانت و سفارش کسب و کاری را تحویل گرفته‌اند و در آخر سال هم سود و زیان مهم نیست و آنها حقوق و پاداش می‌گیرند و مالیات را زیر سبیلی رد می‌کنند و اگر لازم شد کارمندان را اخراج!
فضای مجازی زمین بازی کسب و کارهای آنلاین است. طبیعتاً آنها بیش از هر کسی این فضا را ایمن، سالم و مطئمن می‌خواهند. هیچ صاحب سرمایه‌ای حاضر نمی‌شود پولش را در بانکی به امانت بسپارد که سوراخ‌های بسیاری دارد، ما مشکلات مربوط به پولشویی را درک می‌کنیم اما از دولت‌ها انتظار می‌رود تسهیل‌گری کنند نه اینکه بند تازه به پای استارت‌آپ‌ها ببندند. مشکلات دریافت مجوز و جلب سرمایه‌گذار در این شرایط اقتصادی بیمار کم بود که اینماد اجباری را هم به آن افزودید؟
اصلاً خبر دارید که با توجه به کندی سرعت اینترنت در ایران، اینماد باعث کند شدن بیشتر وب‌سایت‌ها می‌شود؟ می‌دانید همین عامل به ظاهر ساده چطور مشتری و بازیگر و بازیگران عرصه اقتصاد فضای مجازی را گریزان می‌کند و افت نرخ ورود به وب سایت و کاهش رتبه در نتایج گوگل را در پی دارد؟ این تنها یکی از مشکلات اجباری کردن اینماد است. به احتمال زیاد برای شما مهم نیست، چون درگیر این مسئله نیستید.
در حالیکه دوبی در چند کیلومتری ما رسماً کاغذ را به طور کامل از سیستم اداری خود حذف کرد، شگفت‌انگیز نیست که هنوز باید با یک بغل کاغذ برای کسب مجوز یک کسب و کار از این دفتر به آن دفتر برویم، اینماد اجباری را به جان بخریم، با هزار مشکل و ممنوعیت ارتباط با جهان بجنگیم و هنوز با سخت جانی بخواهیم بمانیم و کار کنیم و زندگی خودمان و دیگران را بچرخانیم تا بعد همین مدیران مانع‌افزا با جدول و نمودار، عرق ریختن ما را به عنوان دستاورد موفق‌شان در اقتصاد به مردم نشان بدهند؟ عجیب نیست؟