در گفتگو با فردا مطرح شد؛
خوشبینی یا بدبینی اروپا را نباید جدی گرفت
تحلیلگر مسائل بین الملل گفت: ضرب الاجل ها فقط مصرف رسانه ای دارد، خود غربی ها هم می دانند طرف ایرانی به ضرب الاجل بها و اهمیتی نمی دهد.
گروه سیاسی فردا: این روزها برخلاف روزهای نخست گفتگوهای علی باقری با طرف های برجامی در وین، پالس های مثبتی از فضای مذاکرات مخابره می شود که هم اروپایی ها و هم ایران، روسیه و چین آن را تأیید می کنند.
حسن بهشتی پور در گفتگو با فردا درباره تغییر فضای حاکم بر گفتگوی های وین گفت: فکر نمی کنم فضا سازی های رسانه ای انعکاس دهنده آن چیزی باشد که در متن مذاکرات می گذرد. چه آن زمان که اتحادیه اروپا مخالفت می کرد و تند موضع می گرفت چه این موضع اخیرشان که اعلام کردند «مذاکرات پیشرفت هایی داشته است»، هیچ کدام را نمی توان برای تحلیل دقیق آنچه در صحنه عمل می گذرد، ملاک قرار داد.
وی افزود: کلا رسانه ها فضاسازی تبلیغاتی خود را انجام می دهند، تلاش دارند متناسب با گرایش های خود آن فضا را به مخاطبان خود منتقل کنند. آنچه تا به حال مشخص است، دو طرف روی یک سند مشترک به توافق رسیدند و از دوشنبه می خواهند برای رفع اختلاف نظرها یا برداشتن همان پرانتزهای اختلافی داخل متن سند تلاش کنند.
این کارشناس مسائل سیاست خارجی اظهار کرد: اگر مذاکرات تا آخر ژانویه به نتیجه برسد که خیلی خوب است و خیلی از ایرانی ها خوشحال خواهند شد اما قرائن و شواهد نشان می دهد که اختلاف نظرها خیلی گسترده است و نیاز به گفتگو و مذاکرات مفصل تر و زمان بر تر دارد تا دو طرف به نقطه های مشترک برسند.
وی ادامه داد: اگر خبرهایی بیاید که آمریکا از موضعش عدول کرده، نرمشی نشان داده یا راهکارهایی را ارائه داده تا طرف ایرانی را متقاعد به نرمش بیشتری کند، شاید بتوان امیدوار بود ولی قرائن و شواهد کنونی حکایت از آن می کند که مذاکرات برای زمان طولانی تری ادامه پیدا خواهد کرد تا به نتیجه برسد.
این کارشناس مسائل سیاست خارجی درباره ضرب الاجل یک ماهه اروپا و آمریکا برای به نتیجه رسیدن مذاکرات بیان کرد: این ها فضاسازی رسانه ای است. اصلا ضرب الاجلی وجود ندارد. آنها می گویند تا از طریق این روش رسانه ای روی افکارعمومی ایران فشار بیاورند و افکارعمومی ایران نیز روی تیم مذاکره کننده فشار بیاورد.
بهشتی پور افزود: ضرب الاجل ها فقط مصرف رسانه ای دارد، خود آنها هم می دانند طرف ایرانی به ضرب الاجل بها و اهمیتی نمی دهد. طرف مقابل در موقعیتی نیست که بخواهد اقدام فوق العاده یا ساختارشکنانه ای را انجام دهد.