در گفت‌وگوی رکنا با آسیب شناس اجتماعی مطرح شد؛

رکنا: حبیب بهرامی وضعیت کارتن خواب های معتاد و غیر معتاد را تشریح و عنوان کرد که 95 درصد از کارتن خواب ها به اعتیاد کشیده می شوند.

کارتن خوابی از عوامل کشیده شدن افراد به سمت اعتیاد است. تا کنون به گفته کارشناسان 95 درصد از کارتن خوابی ها به اعتیاد کشیده شده است. توجه مسئولین به کارتن خوابی باید به صورت ریشه ای باشد. علاوه بر این خانواده ها نیز از نظر تربیتی می توانند در کاهش آمار کارتن خوابی در جامعه کمک کنند.

به گزارش رکنا، مهاجرت از شهرهای دور به مراکز، اختلاف های خانوادگی، مشکلات روانی و شخصیتی و فقر اقتصادی از عوامل مهم در گسترش کارتن خوابی در شهرهاست. به نظر می رسد برای جلوگیری و درمان آسیب کارتن خوابی باید مسئولین، خانواده ها و آموزش و پرورش به برنامه ای جامع دست یابند. موضوع کارتن خوابی با جمع آوری معتادان از سطح شهر برای مدتی کوتاه و عدم آگاهی والدین از سبک های سالم فرزندپروری و البته بی توجهی آموزش و پرورش به ابعاد روانی و تربیتی دانش آموزان از موضوعاتی است که کارشناسان بر آن تاکید می کنند.

حبیب بهرامی مدیرعامل سیمای سبز رهایی

حدود 95 درصد کارتن خواب ها معتاد هستند

حبیب بهرامی، کارشناس حوزه اعتیاد در مورد وضعیت کارتن خواب هایی که معتاد نیستند به خبرنگار اجتماعی رکنا اظهار داشت: آماری علمی و براساس مطالعه در خصوص کارتن خواب های معتاد و غیر معتاد در دست نیست. با این حال براساس شواهد شاید بالغ بر 95 درصد از کارتن خواب ها را معتادان تشکیل می دهند. بهرحال کارتن خواب شدن می تواند زمینه ای برای معتاد شدن باشد، به عبارتی این وضعیت شرایطی را فراهم می کند که فرد راحت تر به سمت اعتیاد کشیده می شود.

وی ادامه داد: در جریان کارتن خوابی، فرد دچار احساسات منفی شده و از یکسری آموزش های شهروندی و سبک زندگی سالم دور می شود. در کشورمان تعدادی از افراد به دلیل فقر و مشکلات خانوادگی به کارتن خوابی کشیده شده اند. به عبارتی در برخی مراکز استان ها خانم هایی هستند که به دلیل اختلاف با خانواده شان از خانه دور شده اند و به سمت کارتن خوابی کشیده شده اند. حال احتمال این که چنین افرادی به سمت مواد مخدر کشیده شوند، قطعاً بیش از سایرین است.

میانگین سن کارتن خوابی، 40 سال است

این آسیب شناس اجتماعی در مورد ترکیب جنسیتی کارتن خواب ها و میانگین سنی آن ها گفت: در مورد کارتن خواب های معتاد باید گفت که حدود 20 درصد کارتن خواب ها از خانم ها هستند، اگرچه آمار آن ها هم اکنون رو به رشد است. در مورد میانگین سنی این افراد نیز باید گفت که پسران و دختران از 12 سالگی مشاهده شده اند و تا 60 یا 70 سال نیز در بین این قشر از جامعه دیده می شود. با این حال قاطبه این افراد را جوانان تشکیل می دهند و میانگین سن آن ها 40 است.

بهرامی در مورد تاثیر کرونا و مشکلات اقتصادی بر افزایش آمار کارتن خواب ها در جامعه گفت: آماری در خصوص اینکه به دلیل کرونا تعداد کارتن خواب ها بیشتر شده باشد در دست نیست و مطالعه ای نیز در این رابطه صورت نگرفته است. با این وجود مشکلات اقتصادی آمار این افراد را روز به روز بیشتر می کند. ضمناً دستگیری کارتن خواب ها و فرستادن آن ها به مراکز بازپروری هم تاثیر چندانی در کاهش آمار حضور این افراد در جامعه نداشته است. البته باید توجه داشت که معتادان پس از بازگشت به جامعه از مراکز بازتوانی اغلب به بازهم به سمت اعتیاد کشیده می شوند و این روش برای جلوگیری و کاهش آسیب مورد تایید نیست.

مسئولین از پاک کردن صورت مسئله در مورد کارتن خوابی پرهیز کنند

این کارشناس اجتماعی در توصیه به مسئولین و مردم برای رسیدگی به وضعیت کارتن خواب ها در سطح جامعه ابراز داشت: توصیه اینجانب به مسئولین آن است که به جای پیشگیری، درمان و کاهش آسیب هایی مثل اعتیاد به پاک کردن صورت مسئله نپردازند، جمع کردن معتادان و کارتن خواب ها به مدتی مشخص و بازگرداندن آن ها به آغوش جامعه فقط جامعه را خالی از این گونه آسیب ها نشان دادن است، بهتر است که برنامه های درمان اعتیاد را از مدل سیاسی خارج کنند و از توصیه های کارشناسان بیشتر بهره ببرند. توصیه اینجانب به خانواده ها نیز آن است که اطلاعات خود را در زمینه اعتیاد و فرزندپروری بالا ببرند، زیرا چیزی که باعث می شود افراد به سمت اعتیاد بروند، تضعیف پیوند های خانوادگی است.

حبیب بهرامی در توصیه پایانی به آموزش و پرورش در راستای کاهش آسیب های اجتماعی همچون اعتیاد و کارتن خوابی گفت: نوع برخورد معلمان و کودکان باید به گونه ای سالم باشد. بسیاری از معتادان پس از تحلیل ریشه اعتیادشان، این ریشه به سبک آموزش و برخورد معلمان با آن ها باز می گردد، در واقع تنبیهی که توسط معلمان رخ می دهد، خصوصاً در سال های گذشته تاثیرات مخربی گذاشته است. ضمناً آموزش و پرورش نهادی سیاسی است و اجازه ورود سمن ها و مشاوران به خود را نمی دهد، بنابراین اطلاعی از این که در مدارس چگونه با دانش آموزان برخورد می شود، نداریم اما باید در نظر داشته باشیم که نوع برخورد با دانش آموزان اثرات خود را در سال های آینده می گذارد.