پایان بدون دستاورد ظریف

مشروح یادداشت علیرضا سلیمی را در ادامه بخوانید:

ظریف همه تخم مرغ هایش را در سبد آمریکا گذاشت و آمریکایی ها نیز او را فریب دادند و کلاه سرش گذاشتند. خودش هم چندجا اقرار کرد که آمریکایی ها سرش کلاه گذاشتند و به تعهدات شان عمل نکردند. این از اعترافات آقای ظریف که گفته «باور نمی کردم این اتفاقات بیفتد».

آقای ظریف خیلی مدعی بود، یعنی توانایی های خودش را بیش از آنکه واقعیت بود، نشان داد. کسی که ببیند شکست خورده است. هم در سیاست خارجی شکست سختی خورد و هم برای مملکت چالش های جدی ایجاد کرد. خود آقای روحانی اعتراف کرد «در این دوسال 116 میلیارد دلار نفت نفروختیم» این نشان می دهد که مذاکرات برجام مثل گردوی پوک تهی بود.

معلوم است وقتی آقای ظریف منشأ این خسارت بزرگ به کشور شده باید کسل باشد. البته کسالت آقای ظریف برای امروز نیست. ایشان در پاسخگویی به ملت هم کسل بوده است. یعنی پاسخ رفتارهای خودش را به ملت نداد، او در پاسخ به تاریخ هم کسل بود. هنوز واقعیت ها را برای مردم بیان نکرد.

آقای ظریف در ایجاد نشاط در سیاست خارجی هم کسل بود و نتوانست نشاطی در سیاست خارجی ایران ایجاد کند. آقای ظریف در قول هایی که به مجلس داد کسل بود. او به مجلس قول داد که معاون اقتصادی وزارت خارجه را پویا و فعال کند اما نتوانست، الان چند رایزن اقتصادی در کشورهای مختلف داریم؟

آقای ظریف امروز می بیند به پایان خط رسیده است و بدون آنکه دستاوردی داشته باشد، هم عمر کاری و هم عمر سیاسی ظریف تمام شد. نتیجه تلاش های آقای ظریف این بود که او یک میوه تلخی را سفره مردم گذاشت و به نظر من این افسردگی و کسالت و بی حالی ظریف برای همین است.

حالا باید خیلی از مسائل به موقع باید باز شود. متن گفتگوهای محرمانه، که چرا آقای ظریف متن برجام را نخوانده امضا کرد. وقتی از آقای ظریف درباره چند واژه از کلمات متن برجام در مجلس سئوال کردند گفت «من چنین اصطلاحی را نخواندم». در گزارش نهایی او درباره برجام به مجلس آنقدر تناقض بود که نشان می دهد که آقای ظریف متن این گزارش را هم نخوانده بود. آقای ظریف باید در مقابل این متن های نخوانده ای که امضا کرد اما هزینه اش را به دوش ملت گذاشت باید پاسخگو باشد.