پایان راه اصلاح‌طلبان و دولت اصلاح‌طلبان
دولت سیزدهم که به پایان برسد همه به خانه‌های خود بازمی‌گردند؛ اصلاح‌طلبان دیگر در هیچ نهاد انتخابی و انتصابی حضور نخواهند داشت و دولتی‌ها هم با کارنامه‌ای پرحرف‌و‌حدیث کنار می‌روند تا شاهد چگونگی عصر اصولگرایان باشیم؛ عصری که تا اینجای کار در مجلس مناقشات بسیاری به وجود آورده است.»
روزنامه شرق در شماره دیروز خود طی گزارشی نوشت: «دولت سیزدهم که به پایان برسد همه به خانه‌های خود بازمی‌گردند؛ اصلاح‌طلبان دیگر در هیچ نهاد انتخابی و انتصابی حضور نخواهند داشت و دولتی‌ها هم با کارنامه‌ای پرحرف‌و‌حدیث کنار می‌روند تا شاهد چگونگی عصر اصولگرایان باشیم؛ عصری که تا اینجای کار در مجلس مناقشات بسیاری به وجود آورده است.»
اصلاح‌طلبان در 8سال گذشته در دولت که سطوح مختلف مدیریتی آن در دست آنها بود (از معاون اول دولت تا مدیران استانی) و نیز در چهارسال مجلس دهم و چهار سال شورای شهر و شهرداری تهران عملکرد ضعیفی از خود به جا گذاشتند و مردم نیز پاسخ آن را در هنگام انتخابات دادند.
در ادامه این گزارش آمده است: «به‌هرحال بعد از این دست‌کم تا سال 1402 و انتخابات مجلس دوازدهم، میدان سیاست رسمی، میدان اصلاح‌طلبان نخواهد بود و دولتی‌ها و مشخصا حسن روحانی نیز باید مشخص کنند در چه طیفی قرار می‌گیرند؛ آیا روحانی به پایگاه اصلی و سنتی خود، یعنی اصولگرایی با محوریت جامعه روحانیت، بازمی‌گردد یا همچنان تمایل دارد نزدیک به اصلاح‌طلبان شناخته شود؟»
در این باره باید گفت که روحانی اگرچه در دهه‌های قبل در شمار اصولگرایان تعریف می‌شد اما با گذشت سال‌ها و خاصه در 8سال اخیر او در تمام جهات نسخه اصلاح‌طلبان را برای اداره کشور و حل مشکلات ترجیح داد. اینکه دولت تدبیر و امید به غرب اعتماد کرد و هشت سال کشور را معطل مذاکره با غرب نگه داشت و شیوه‌های مدیریت اشرافی لیبرال را بر فعالیت جهادی ترجیح داد و بیش از آنکه به جوانان وطن تکیه کند به قول و امضای کسانی تکیه کرد که سابقه سیاهی در بدعهدی دارند و... همه اینها شیوه‌های مدیریتی اصلاح‌طلبان است.