تلاش برخی دولتی‌ها برای ابقا در پاستور به سبک لیست‌سازی
در آستانه تشکیل کابینه سیزدهم برخی سیاسیون و حتی اعضای فعلی کابینه روحانی تلاش دارند با لیست‌سازی‌های تقلبی خود را به عنوان گزینه وزارت مطرح و به دولت منتخب تحمیل کنند.
سهم خواهی برای عضویت در کابینه سیزدهم خیلی زود یعنی از زمان ثبت‌نام‌های نمایشی برخی سیاسیون در انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم کلید خورد.
آن دسته از سیاسیونی که کارنامه مدیریتی قابل توجهی هم نداشتند و در دوره‌های قبل بخت خود را در شورای نگهبان آزموده و طعم عدم احراز صلاحیت را چشیده بودند، در سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری ثبت‌نام کردند تا پس از ارزیابی فضای سیاسی و شناسایی نامزدی که شانس رأی‌آوری بالا دارد و احراز صلاحیت شده است، به نفع وی کناره‌گیری کنند و حیات سیاسی خود را با سهم‌خواهی برای کابینه جدید ادامه دهند.
پرده اول: ثبت‌نام و انصراف نمایشی از انتخابات
پس از ثبت نام سید ابراهیم رئیسی در انتخابات ریاست‌جمهوری و قبل از اعلام نتایج احراز صلاحیت‌ها از سوی شورای نگهبان بود که «مسعود زریبافان، محمد ناظمی اردکانی، علیرضا افشار، محمدحسن نامی، محمد عباسی، غلامرضا خواجه سروی و برخی دیگر از افراد»، یکی یکی به نفع وی از نامزدی در انتخابات انصراف دادند و «روغن ریخته را نذر امامزاده» کردند.
این اقدام، اولین پرده از سهم‌خواهی برخی سیاسیون از کابینه سیزدهم بود.
پرده دوم: شایعه صدور احکام رئیسی در ستادهای انتخاباتی
داوطلبان نمایشی انتخابات، پرده دوم سهم‌خواهی‌های خود را در ستادهای انتخاباتی رئیسی کلید زدند و در فضای مجازی شایعاتی را مبنی بر انتصاب‌شان در ستادهای انتخاباتی رئیسی منتشر کردند که البته خیلی زود تکذیبیه این شایعات منتشر شد.
جولان‌دهی سهم خواهان در ستادهای انتخاباتی رئیسی در تهران و شهرستان‌ها، به جایی رسید که وی در دیدار با فعالان رسانه‌ای اصلاح‌طلب نسبت به این اقدامات واکنش جدی نشان داد و گفت: «ستادهای انتخاباتی بنده به هیچ وجه به عنوان نماد دولت آینده‌ام نخواهد بود، نسبت به احدی در آینده بدهکار نیستم و کسی حق سهم خواهی ندارد.»
پرده سوم: انتشار فهرست‌های تقلبی از کابینه سیزدهم
ماجرای سهم خواهی‌ها پس از پیروزی رئیسی در انتخابات جدی‌تر شد؛ سهم خواهان از پشت نقاب حامیان و ستادهای وی بیرون آمدند و با انتشار لیست‌های تقلبی کابینه سیزدهم سعی کردند با سیاست «راه بنداز جا بنداز» خود را به عنوان گزینه وزارتخانه‌ها به افکار عمومی و رئیسی تحمیل کنند.
حال آنکه رئیسی با دریافت دقیق این پیام‌های سیاسی در اولین نشست خبری خود به دو نکته مهم اشاره کرد، اول اینکه «فقط وامدار مردم هستم» دوم اینکه «ارتباط مردم با من از طریق اقوام، خویشان و بستگان نباید تنظیم شود» اتخاذ این مواضع از سوی رئیسی، مُهر بطلانی به رایزنی‌های سیاسی از طرق مختلف جهت تحمیل برخی سیاسیون به لیست کابینه بود.
پرده چهارم: تلاش برخی نمایندگان برای ورود به پاستور
آش سهم خواهی بعد از پیروزی رئیسی در انتخابات تا جایی شور شد که بعضی از نمایندگان مجلس فعلی و سابق و همچنین سیاسیون نیز وارد گود شدند و اسم خود را در لیست سهم‌خواهان قرار دادند، این در حالی است که رهبر انقلاب پیش از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری این روزها را پیش‌بینی کرده بودند و در دیدار با نمایندگان تاکید کردند «نمایندگان از تلاش برای رسیدن به منصب وزارت یا پست‌های اجرایی پرهیز کنند»
به گفته برخی نمایندگان مجلس، «فرمایش مقام معظم رهبری تکلیف شرعی برای نمایندگان مجلس است و بهتر است هرچه سریع‌تر انتشار فهرست‌های قلابی از سوی برخی نمایندگان پایان یابد.
در دیگر سو، سید ابراهیم رئیسی تکلیف سیاسیون سهم‌خواه را هم روشن و با «نه» قاطع خود امید آنها را برای حضور در کابینه سیزدهم ناامید کرد.
پرده پنجم: تلاش برخی دولتی‌ها برای ابقا در پاستور
در این میان برخی دولتی‌ها نیز برای ابقا در پاستور تلاش می‌کنند، حتی پیاده نظام رسانه‌ای این افراد برای دولت رئیسی در مورد لزوم به کارگیری این افراد نسخه می‌پیچیند، تا جایی که محمد مهاجری چهره سیاسی نزدیک به دولت می‌گوید: «مطلوب‌ترین گزینه برای وزارت امورخارجه عراقچی است!»
از سوی دیگر، روزنامه‌ها و برخی رسانه‌های نزدیک به جریان دولت نیز از «محمد اسلامی» وزیر راه و شهرسازی و «سورنا ستاری» معاون علمی و فناوری ریاست‌جمهوری به عنوان گزینه‌های کابینه سیزدهم نام می‌برند؛ گزینه‌هایی که می‌توان آنها را در چارچوب همان لیست‌های تقلبی و تحمیلی تعریف کرد.