مأموریت انتخاباتی اصلاح‌طلبان؛ اجماع بر لاریجانی؟

گروه سیاست فردا: دو راهی لاریجانی-جهانگیری مهم‌ترین چالش این روزهای اصلاح‌طلبان است. آنها از مدت‌ها پیش ادعا می‌کردند که به سمت نامزدی ائتلافی نمی‌روند و در هیچ شرایطی از شخصیتی چون علی لاریجانی حمایت نمی‌کنند. این گزاره به دفعات که از شمارش خارج است در قالب مصاحبه‌های مختلف از سوی اصلاح‌طلبان مطرح شده است اما به نظر می‌رسد صحنه انتخاباتی قدری تغییر کرده است؛ از یک سو محمدجواد ظریف که گزینه اصلی اصلاح‌طلبان بود، به میدان نیامد و عملا اصلاح‌طلبان بعد از او گزینه‌ای شاخص دراختیار ندارند و از سوی دیگر اسحاق جهانگیری که یک اصلاح‌طلب شناخته می‌شود، به دلیل انتسابش به دولت روحانی از منظر اصلاح‌طلبان هم شانسی برای رأی‌آوری ندارد به همین دلیل هیچ بعید نیست آنها در روزهای آخر به سمت علی لاریجانی بروند.

علی لاریجانی هم بیش از هر زمان نیاز به سبد رأی اصلاح‌طلبان دارد زیرا او که تا پیش از این چشم امید به رأی بخشی از اصولگرایان سنتی داشت، با ورود سید ابراهیم رئیسی می‌داند که رأی هیچ طیفی از اصولگرایی را با خود به همراه نخواهد داشت. از طرفی لاریجانی بعد از ثبت نام انتخاباتی با این سخن که اقتصاد پادگان و دادگاه نیست به وضوح سعی در ایجاد یک دو قطبی با اصولگرایان داشت زیرا او از یک‌سو به رئیسی کنایه می‌زند و از سوی دیگر به نامزدهای نظامی و به همین دلیل به نظر می‌رسد که لاریجانی مصرانه در پی جذب حمایت اصلاح‌طلبان باشد. اصلاح‌طلبان هم در پی حمایت از او و در صورت پیروزی‌اش مانند مناسبتی که با روحانی داشتند می‌توانند در دولت حضور داشته باشند؛ از قضا حضوری بدون مسئولیت پاسخگویی. همان طور که در دولت روحانی نیز بسیاری از سِمت‌ها در اختیار اصلاح‌طلبان بود و در ایشان در نهایت هیچ مسئولیتی نپذیرفتند و با این ادعا که روحانی اصلاح‌طلب نیست، جبهه اصلاحات را از این پاسخگویی رهایی دادند. در نهایت در مقطع کنونی اصلاح‌طلبان و لاریجانی نیازی دوطرفه دارند؛ از یک سو اصلاح‌طلبان نامزد ویژه‌ای ندارند و از سوی دیگر لاریجانی هم به سبد رأی اصلاح‌طلبان نیاز دارد.