فردا گزارش می‌دهد؛
عارف بازی کارگزاران را به‌هم زد؟
باید منتظر ماند و دید تا دو ماه دیگر که زمان انتخابات است آیا کارگزاران می تواند معادلات را مجددا به نفع خود تغییر دهد یا آنکه عارف همچون انتخابات شورای شهر پنجم عمل می کند، یعنی شاید پیروز میدان نباشد اما نگذارد کارگزاران هم حرفش را به کرسی بنشاند.
گروه سیاسی فردا: محمدرضا عارف سال 92 به رغم میل باطنی مجبور شد عرصه انتخابات ریاست جمهوری را به نفع حسن روحانی ترک کند. او این مسئله را از چشم کارگزاران دید، بنابراین صحنه بازی را تغییر داد و با راه اندازی شورایعالی سیاستگذاری اصلاح طلبان نبض تحرکات سیاسی اصلاحات را به دست گرفت. اتفاقی که به مذاق حزب کارگزاران خوش نیامد.
عارف-کارگزاران؛ نقد لاریجانی به از نسیه عارف
هرچند در انتخابات مجلس دهم عارف تنظیم کننده مناسبات درون اردوگاهی جریان اصلاحات بود اما این کارگزاران بود که در دقیقه نود نقد علی لاریجانی را به نسیه عارف ترجیح داد و ریاست او بر پارلمان را برای 4 سال دیگر تمدید کرد.
طرح نامزد پوششی سال 96؛ به نام عارف به کام کارگزاران
محمدرضا عارف اما پا پس نکشید و در سال 96 در قالب مطرح کردن نام خود به عنوان نامزد پوششی، کوشید تا قبل انتخابات ریاست جمهوری از حسن روحانی امتیاز بگیرد، اما باز این کارگزاران بود که با آوردن اسحاق جهانگیری به صحنه و قرار دادن او در کنار حسن روحانی عملا عارف را ناکام گذاشت.
دست برتر عارف در انتخابات شورای شهر پنجم
عارف در انتخابات شورای شهر نیز همه تلاش خود را به کار گرفت تا حداقل بازنده عرصه به کارگزاران نباشد و با وجود انتقادهای فراوان لیست را طوری بست که کارگزاران در اقلیت باشد. به همین خاطر وقتی کارگزاران بعد از انتخابات خیلی فشار فراوانی آورد تا محسن هاشمی را به کرسی شهردار تهران برساند، عارف بالا را داشت، او ایستاد نگذاشت. شهرداری تهران به محمدعلی نجفی، افشانی و سپس پیروز حناچی رسید اما به محسن هاشمی نه. گرچه به ظاهر این کارزار را عارف برد اما در عمل اصلاحات باخت چون هیچ اقدامی شایان توجهی در این دوره برای شهر تهران صورت نگرفت.
کارگزاران حذف عارف را کلید زد
بعد از سال 96 دیگر دوره ماه عسل عارف تمام شد و آنچه باقی ماند سیل انتقاداتی بود که هر روز شدت می گرفت. عارف تصمیم گرفت در انتخابات مجلس یازدهم نه تنها با اعتدالیون و اصولگرایان سنتی ائتلافی انجام نشود بلکه اساسا اصلاح طلبان حرکت تشکیلاتی رسمی انجام ندهند. البته این مصوبه شورای عالی سیاستگذاری را کارگزاران با یک تبصره به سخره گرفت و به طور مستقل لیست حزبی داد. 8 حزب دیگر نیز به پیروی از کارگزاران عمل کردند. کارگزاران می دانست در این بازی می بازد اما وارد بازی شد تا هزینه شکست سنگین اصلاح طلبان در انتخابات مجلس را ابزاری برای کنار گذاشتن عارف از ریاست تشکیلاتی جریان اصلاحات کند و اتفاقا موفق هم شد. عارف و موسوی لاری از شورایعالی سیاستگذاری استعفا دادند و عملا با این استعفا عمر شورایعالی به پایان رسید.
از نیمه تابستان 99 بود که کارگزاران نام بهزاد نبوی را برای جایگزینی عارف به عنوان رئیس تشکیلات اصلاحات مطرح کرد و با لابی گری های فشرده بالاخره حرفش را به کرسی نشاند. نهاد اجماع ساز جای شورای عالی سیاستگذاری را گرفت و بهزاد نبوی به عنوان رئیس این نهاد انتخاب شد.
راند آخر عارف و کارگزاران
پروژه کارگزاران برای حذف نرم عارف و احیای «ائتلاف 92 میان اصلاحات، اعتدال و اصولگرایان سنتی» مراحل آخرش را می گذراند تا زمینه برای حمایت دوباره از یک نامزد اجاره ای به طور مشخص علی لاریجانی فراهم شود، با این توجیه که وقتی نامزد اصلاح طلبی در میدان نیست، از میان گزینه های موجود، خیرالموجودین مورد حمایت قرار گیرد اما به یکباره عارف زمین بازی را تغییر داد و گفت می خواهد بیاید. او به تأییدصلاحیت شدنش کاملا امیدوار است و اگر این اتفاق بیفتد، نهاد اجماع ساز چاره ای ندارد که پشت سر عارف قرار گیرد و عملا برنامه های کارگزاران نقش برآب می شود. حالا باید منتظر ماند و دید تا دو ماه دیگر که زمان انتخابات است آیا کارگزاران می تواند معادلات را مجددا به نفع خود تغییر دهد یا آنکه عارف همچون انتخابات شورای شهر پنجم عمل می کند، یعنی شاید پیروز میدان نباشد اما نگذارد کارگزاران هم حرفش را به کرسی بنشاند.