پیشنهاد کاظم جلالی در جریان بسته شدن کانال سوئز
سفیر ایران در مسکو با اشاره به بسته شدن کانال سوئز، بر اهمیت تکمیل هرچه سریعتر کریدور شمال-جنوب میان هند، ایران و روسیه به عنوان جایگزینی برای این آبراه بینالمللی تاکید کرد.
خبرگزاری فارس: با توجه به توسعه و رشد تجارت بین کشورهای منطقه و همچنین هند و اروپا، روسیه، هند و ایران نزدیک به دو دهه است که بی سر وصدا در حال کار و تلاش برای برای ایجاد یک کریدور بزرگ چند منظوره موسوم به «کریدور بینالمللی حمل و نقل شمال-جنوب» (INSTC) به طول 7200 کیلومتر هستند.
براساس گزارش خبرگزاری اسپوتنیک، «کاظم جلالی» سفیر ایران در مسکو در پست سه زبانه خود درباره بسته شدن کانال سوئز تاکید کرد که کریدور حمل و نقل شمال-جنوب یک جایگزین عالی برای آبراههای استراتژیک است که میتواند هم سریعتر و همه ارزانتر باشد.
جلالی در صفحه خود در فیس بوک افزود، کریدور شمال-جنوب یک جایگزین عالی برای کانال سوئز است که زمان سفر را 20 روز کاهش میدهد و 30 درصد در هزینهها صرفه جویی میکند.
سفیر ایران با اشاره به حادثه اخیر در کانال سوئز و خسارت روزانه 9 میلیارد دلاری آن به اقتصاد جهانی تاکید کرد، این حادثه نشان داد که نیاز به تکمیل زیرساختهای کریدور شمال-جنوب بسیار افزایش یافته است و اهمیت آن برای جایگزینی کانال سوئز روشنتر و مهمتر از قبل احساس میشود.
براساس گزارش اسپوتنیک، کریدور شمال-جنوب، در سال 2002 با امضای وزاری حمل و نقل ایران، روسیه و هند برای ایجاد یک مسیر ریلی، جادهای و دریایی به طول 7200 کیلومتر کلید خورده است. این کریدور از بمبئی در غرب هند تا مسکو از طریق ایران و دریای خزر امتداد دارد. از آن سالها، کشورهای دیگر مثل عمان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، قزاقستان، تاجیکستان، قرقیزستان، اوکراین، بلاروس و سوریه به این پروژه بزرگ پیوستهاند.
در این پروژه بلندپروازانه وعده داده شده است که هزینههای حل و نقل را بین 30 تا 60 درصد کاهش دهد و زمان سفر را از غرب هند تا شرق روسیه بین 20 تا 40 روز کاهش دهد.
کریدور شمال-جنوب علاوه بر تسهیل تجارت میان ایران، روسیه و هند، قفقاز جنوبی و آسیای مرکزی، یک مسیر تجاری بالقوه برای تجارت بین هند و اروپا نیز به شمار می آید.
کانال سوئز چهارشنبه گذشته به دلیل انحراف یک کشتی باری از مسیر خود بسته شده است. دلیل انحراف این کشتی وزش باد شدید اعلام شده است.
براساس گزارش یورونیوز، گیر کردن این کشتی ۲۰۰ هزار تنی، مانع جابجایی چندین کشتی تجاری شده و در مجموع بر شبکه جهانی ترابری دریایی تأثیر گذاشته است. اختلال در ترافیک دریایی پس از این حادثه باعث شد که دهها نفتکش و کشتی کانتینربر غول پیکر از حرکت در آبهای آزاد باز بمانند.