انتخابات 1400 و سرنوشت اعتدالیون

گروه سیاست سایت فردا – درست یا غلط، بسیاری از نیروها و تحلیل‌گران سیاسی اصولگرایان را برنده انتخابات پیش‌رو می‌دانند. دلیلشان نیز لطمه‌ای است که جریان اصلاحات به واسطه حمایت از روحانی و عملکرد ضعیف او خورد. اصلاح‌طلبان نیز خودشان به این ضعف واقف‌اند اما قصد ندارند که دست روی دست گذاشته و این انتخابات را ساده واگذار کنند. برای همین هم بعد از کلی بگو مگو و حرف و حدیث از ایده تحریم انتخابات به مشارکت مشروط رسیده و حالا هم هر از گاهی حرف از احتمال ائتلاف و مشارکت با کاندیدای حداقلی می‌زنند.

ائتلاف اگرچه محل اختلاف نیروهای اصلاح‌طلب است اما بیش از آنان سرنوشت اعتدالیون را مشخص خواهد کرد. اصلاح‌طلبان برنده یا بازنده به نقش آفرینی خود در عرصه سیاست ادامه خواهند دارد و جریانی ریشه‌دار از آن هستند که با یک باخت حذف شوند. وضعیت اعتدالیون اما فرق دارد. این طیف به واسطه دولت روحانی حرفی برای گفتن پیدا کردند و اگر در این انتخابات از سوی اصلاح طلبان به بازی گرفته نشوند و دولت بعد نیز از آن هر یک از دو جریان اصلاح طلب یا اصولگرا شود، به حاشیه خواهند رفت.

سرنوشتی که به نظر می‌رسد از همین حالا خود را برای آن آماده کنند. دلیلش نیز اظهاراتی است که برخی نیروهای اصلاح طلب بیان کرده و روشن می‌کند، در آن جریان کسی قصد سازگاری با اعتدالیون را ندارد. 

مثلا اسماعیل گرامی مقدم، سخنگوی حزب اعتمادملی در گفت‌وگویی با «نامه نیوز» می‌گوید «اصلاح‌طلبان دیگر خود را خرج اعتدالیون نمی‌کنند» یا اینکه تاکید می‌کند «چک سفید امضا به هیچ نامزدی نمی‌دهیم». همچنین تاکید می‌کند «دوره رودست‌زدن تمام شده است».

وی در این گفتگو با اشاره به اظهارات اخیر آذرمنصوری، سخنگوی نهاد اجماع‌ساز که گفته بود « اگر نامزد اصلاح‌طلبان ردصلاحیت شود، خواهیم گفت که نامزدی نداریم» تاکید کرده است: « اصلاح‌طلبان در این دوره خود را خرج اعتدالیون نمی‌کنند و به‌هیچ‌وجه نمی‌خواهند که از یک نامزد غیراصلاح‌طلب حمایت کنند زیرا تجربه حمایت از آقای روحانی وجود دارد».

این فعال سیاسی در پاسخ به این پرسش که آیا احزابی مانند کارگزاران که هنوز تمایل به حمایت از نامزد ائتلافی دارند، به نظر نهایی نهاد اجماع‌ساز تمکین می‌کنند یا خیر، بیان کرد: «حزب کارگزاران عضو نهاد اجماع‌ساز است و حتما در نهایت به نظر نهایی تمکین می‌کند زیرا اقتضای اجماع همین است که اگر نظر مخالفی هم داشتیم به نظر اکثریت تن بدهیم؛ هرچند تا اینجای کار که اختلافی هم در کار نبوده است. البته این امکان وجود دارد که احزاب و گروه‌هایی به صورت مستقل بروند و از نامزدی غیر از آن فردی که نهاد اجماع‌ساز معرفی می‌کند، حمایت کنند که این دیگر به نهاد اجماع‌ساز ربطی ندارد اما من باور دارم که اصلاح‌طلبان به آن بلوغ رسیده‌اند که تجربه سال84 را تکرار نکنند و همه بر یک نامزد به اجماع برسند».

او همچنین درخصوص احتمال حمایت اصلاح‌طلبان از محمدجواد ظریف هم اظهار کرد: «آقای ظریف شخصیت محترمی در میان اصلاح‌طلبان است اما نکته‌ای فراتر از این را بیان می‌کنم؛ آنکه اصلاح‌طلبان در این دوره چک سفیدامضایی به هیچ نامزدی نمی‌دهند و تعدادی از احزاب عضو در نهاد اجماع‌ساز خواهان تنظیم میثاق‌نامه‌ای هستند که اگر نامزد مورد نظر آن میثاق‌نامه را امضاء کرد، از او حمایت شود زیرا همه اصلاح‌طلبان معتقدند که دوره رودست‌زدن تمام شده است».

به این ترتیب روشن است که اصلاح‌طلبان یا از اعتدالیون در این انتخابات – فارغ از آنکه گزینه اعتدالیون ظریف است یا لاریجانی و یا دیگری – حمایت نمی‌کنند و یا حمایت قاطع نمی‌کنند. نتیجه هر دو نیز یکی است و این یعنی که اعتدال‌گرها اگر زود نجنبیده و جناح خود را در این انتخابات روشن نکنند، به حاشیه خواهند رفت.