اتهام‌زنی‌ها به رئیس مجلس تمامی ندارد؟

گروه سیاست سایت فردا: خط و مشی روزنامه جمهوری اسلامی در دفاع از دولت که ناشی از گرایش سیاسی و نزدیکی به تفکر مرحوم هاشمی است، قابل درک است، اما این حجم از هجمه به مجلس و رئیس آن نه. رویکرد این روزنامه مدافع دولت در مقابل مجلس یازدهم از همان ابتدا مشخص بود، اما نکته قابل تامل آنجاست که هر چه می‌گذرد و هرچه ناکارآمدی دولت عیان‌تر می‌شود، بر میزان تخاصم با مجلس می‌افزاید! ندیدن خطاها، کم‌کاری‌ها، سودءمدیریت‌ها و بی‌تدبیری‌های دولت را می‌توان پذیرفت و به همسویی تفکر و نگاه سیاسی ربط داد، اما اتهام زنی به رقیب و جابه‌جا کردن مرز‌های تخریب حرف دیگری است. مدیرمسئول محترم روزنامه جمهوری اسلامی که این روز‌ها نوشته‌هایش با کف و سوت سایت‌های حامی دولت مورد استقبال قرار می‌گیرد، فقط در یک ماه گذشته پنج بار مستقیما محمدباقر قالیباف را هدف گرفته است و این قاعدتا رکورد بی‌نظیری است. مثلا همین دیروز اظهارات اخیر رئیس مجلس درباره گرانی‌ها و نقش پاستور و بهارستان در آن را مصداق عدم تبعیت از رهبری دانسته! و نوشته است: «چه زود توصیه‌های اکید رهبری را بعضی نمایندگان مجلس یازدهم فراموش کرده‌اند! کمتر از یکماه قبل بود که رهبر انقلاب ضمن تقبیح اهانت بعضی نمایندگان و افرادی در خارج مجلس به رئیس‌جمهور و دولتمردان، به آن‌ها توصیه کردند در جهت تحکیم وحدت و انسجام تلاش کنند و بر این نکته تأکید کردند که وحدت و انسجام ملی در حال حاضر مهم‌ترین نیاز کشور است.» جالب آنکه وقتی به نقل قول از رئیس مجلس می‌رسد عبارت «بهارستان» را شاهد روشنی بر پذیرش مسئولیت از جانب خود است را قلم گرفته و رئیس مجلس را متهم می‌کند که در پی سیاسی‌کاری است. در ادامه نیز می‌نویسد: «حتی نهیب رهبری هم نمی‌تواند این حضرات را از تلاش‌های تبلیغاتیشان برای به دست آوردن صندلی ظاهراً بسیار دوست‌داشتنی ریاست جمهوری از مجرای نقض آشکار وحدت و انسجام منصرف نماید.» مسیح مهاجری نطق رئیس مجلس را مصداق برهم زدن انسجام و اتحاد مورد اشاره رهبری می‌داند، اما پاسخ‌های تند و تیز و توام با طعنه و کنایه آقایان در دولت را نادیده می‌گیرد! این اولین بار هم نیست که اینطور موضوع ساده‌ای را بهانه تخریب و اتهام زنی می‌کند. مثلا همین چند روز قبل از این شاکی بود که چرا رئیس مجلس بعد از سخنان رهبری کلامی گفته است و نوشت: «رئیس مجلس وظیفه داشت هتک حرمت رئیس‌جمهور توسط یک نماینده سرشناس را محکوم کند و در مجلس تذکر بدهد، نه اینکه باز از رهبری هزینه نماید تا خطای مجلس تکرار نشود و تازه بگویند خیلی خوب پس دیگر اصلاً حرف نمی‌زنیم! این رویکرد کاملاً غیرمنطقی است.» در آن فقره نیز در حقیقت حرف رئیس مجلس را تحریف کرده بود، زیرا قالیباف به هیچ وجه از توهین به رئیس جمهور دفاع نکرد و سخنی نگفت که بتوان چنین برداشتی از آن داشت. قبل از آن نیز در مقاله دیگری نوشته بود: «افرادی که مکرراً مرتکب حرام شرعی می‌شوند و به توصیه رهبری هم عمل نمی‌کنند، چگونه صلاحیت حضور در مجلس را دارند؟ و چگونه خود را انقلابی می‌دانند؟» بهانه این یادداشت نیز همان بحث اهانت به رئیس جمهور بود. خطایی که از جانب برخی افراد صورت گرفت، اما آقایان آن را به تمامیت مجلس تعمیم داده و حتی مثل روزنامه جمهوری اسلامی بهانه‌ای برای زیرسوال بردن صلاحیت این نهاد انتخابی کردند. روزنامه جمهوری اسلامی چند روز قبل از آن یعنی روز سی مهر نیز با لحنی دولت مجلس را مخاطب قرار داد و گفت: «شان خود را حفظ کنید». در آن مقاله نیز طور تاکید می‌کند «منازعات داخلی، که این روز‌ها بار دیگر اوج گرفته، نه مردم را خوشحال می‌کند و نه برای کسی سود دارد. ادامه این درگیری‌های لفظی و رسانه‌ای، غیر از اینکه مردم را ناامید و بی‌اعتماد کند، نتیجه دیگری ندارد.» که انگار مجلسی‌ها جلو آینه با خودشان مجادله می‌کنند. در حالی که یک اظهارنظر وقتی تبدیل به مجادله می‌شود که فردی دیگری نیز به میان آمده و احتمالا مثل این مورد اخیر که معاون رئیس جمهور قضیه را کش دادند، رها نمی‌کند. مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی در یکی دیگر از سرمقاله‌های خود نیز خطاب به قالیباف نوشت: «اکنون که موانع فراوان تبادل بین بانکی و انتقال پول‌های ایران به داخل کشور موجب مشکلات شدید اقتصادی برای مردم شده، همان افراد باید پاسخگوی مردم باشند و آقای رئیس مجلس هم باید به این سؤال پاسخ بدهد که در چنین شرایطی چگونه می‌توان از رئیس قوه مجریه خواست ارزش پول ملی را حفظ کند؟ اگر ایرادی به رئیس قوه مجریه هست اینست که در برابر این زورگوئی نایستاد.» رویکرد مسیح مهاجری نسبت به مجلس و لحن او به قدری در این سرمقاله‌ها مشخص و گویا است که هیچ نیازی نیست بپرسیم چرا دولت را در هفت سال گذشته این طور زیر ذره‌بین نگذاشته بودید؟ یا بپرسیم که با این همه هجمه به مجلس دنبال چه هستید؟ این نکته را، اما باید یادآور شویم که افکار عمومی و جامعه امروز هوشمندتر و آگاه‌تر از آن است با این حربه‌ها از اصل ماجرا غافل شده و مطالبات خود و وعده‌هایی که آقایان دادند و عمل نکردند را فراموش کند.