آقای روحانی پز چه چیزی را می‌دهید؟!
آقای روحانی دیروز در اظهارنظری عجیب که به پالسی غلط برای مذاکره با آمریکا تعبیر شد، گفت: «ملت ایران ثمره مذاکره با دنیا را در سال ۹۵ و ۹۶ دیدند. شرایط ما در این دو سال در بهترین شرایط ۴۰ سال اخیر بود. تورم ما یک‌رقمی بود. بالاترین رشد اقتصادی جهان را داشتیم».
گروه سیاست سایت فردا: اظهارات دیروز حسن روحانی، رئیس جمهور در جلسه هیات وزیران حسابی سر و صدا به پا کرد، بیشتر هم از آن جهت که نوعی چراغ سبز نشان دادن به نامزد تقریبا پیروز در انتخابات آمریکا به حساب می‌آمد و حاکی از استقبال ایران برای نشستن پای میز مذاکره بود!
اظهارت وی اما بخش دیگری هم داشت و آن تاکید بر افتخارات دولت بود! این البته رسم همه جلسات و سخنرانی‌های جناب روحانی است که شرح مفصلی از دستاوردهای دولتش می‌دهد، دستاوردهایی که صرفا خودش و همکارانش می‌بینند و مردمی که هر روز بیش از قبل با مشکلات اقتصادی و معیشتی دست به گریبان می‌شوند، از شنیدن آن تعجب می‌کنند.
روزنامه کیهان در شماره امروز خود به این بخش از سخنان آقای رئیس جمهور توجه کرده و از وی سوال می کند که آیا واقعا این کارنامه افتخار دارد؟!
این روزنامه اصولگرا می‌نویسد: « روشن نیست که آقای روحانی پُز چه چیزی را می‌دهد؟! هفت سال مدیریت ایشان، انباشته از بی‌ثباتی اقتصادی و تشدید رکود و تورم بوده است. سیاست تعلیق و انتظاری که او به اقتصاد تحمیل کرد، ابتدا در قالب «رکود عمیق» خودنمایی کرد؛ چنانکه چهار وزیر در اقدامی بی‌سابقه، در میانه سال ۹۴، نامه‌ای هشدارآمیز به او نوشتند و درباره رکود و تعطیلی اقتصاد هشدار دادند.»
در ادامه این مطلب به دستاوردهای کوتاه مدت برجام اشاره شده و آمده است: «افزایش فروش موقت نفت، موجب افزایش درآمد شد و بنابراین در محاسبات خام رشد اقتصادی به چشم آمد؛ اما این رشد به تعبیر کارشناسان حامی دولت (مومنی، راغفر و...) «رشد بی‌کیفیت و بی‌خاصیت» بود که اقتصاد ما را معتاد‌تر و بی‌رمق‌تر می‌کرد و اتفاقا تأثیر ویرانگر بر تولید داشت که در معرض واردات بی‌رویه قرار گرفته بود.»
کیهان همچنین با طرح این سوال که «این مجال موقت چرا داده شد؟» می‌نویسد: «یکی برای اثرگذاری بر انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری در بهمن ۹۴ و خرداد ۹۶، و دیگری برای شرطی‌سازی و فریب ایران، در جهت احساس نیاز بیشتر و اجبار به نشستن پای میز مذاکره. در این مدت، کلا سه فروند هواپیما به ایران فروخته شد، تا بر انتخابات مجلس اثر بگذارد. هدف، صرفا شیرینی آدامسی بود.»
در ادامه این مطلب نیز آمده است: « سال ۹۶ اتفاقا یکی از تلخ‌ترین سال‌ها به لحاظ مدیریت اقتصادی است. دو سه ماهه اول سال، با شیرین کردن کام برخی گروه‌ها مثل معلمان و بازنشستگان و... گذشت تا انتخابات؛ اما پس از آن، واقعیت مدیریت دولت در قالب اعتراضات معیشتی پدیدار شد، چنانکه تابستان، شاهد تعطیلی برخی کارخانه‌ها و اعتراضات کارگری بودیم و سپس فتنه دی‌ماه ۹۶.»
به گفته کیهان، «آقای روحانی درباره تورم یک‌رقمی موقت درست می‌گوید؛ اما نمی‌گوید که در چند سال اول، تورم را به قیمت تحمیل رکود اقتصادی شدید، زمین خوردن تولید، تعطیلی کارخانه‌ها و اخراج کارگران، تک‌رقمی کرد! اینجا هم کارشناسان - حتی حامی دولت- می‌گویند تحمل تورم، بر رکود ترجیح دارد؛ چرا که رکود به معنی زمینگیر شدن و تعطیلی اقتصاد و بیکاری است و طبعا به‌دنبال خود، موج تورمی بزرگ‌تری هم می‌آورد.»
نگارنده این مطلب در ادامه آورده است: «این واقعیت گزنده را به‌ویژه در سه سال اخیر شاهد هستیم. در واقع، برآیند هفت سال - سوء- مدیریت آقای روحانی، کلکسیونی از رکورد‌های «تورم (بعضا بیش از صد‌در‌صد در یک سال!)، رکود بی‌سابقه، افزایش ضریب جینی، متوسط رشد اقتصادی منفی، سختی کسب‌وکار، بیکاری، و نقدینگی» است.»
کیهان همچنین در بند پایانی با استناد به نظر کارشناسن علت نود درصد این به‌هم ریختگی‌های اقتصادی فعلی را سوءمدیریت می‌داند و نه تحریم یا عدم مذاکره. ضمن آنکه تاکید می‌کند: « نتایج مذاکره پُرخطا هم، در تشدید این وضعیت اثر جدی داشته است.»