ترکش‌های درگیری در قره‌باغ به جان ایران / یک دوراهی سخت
میانجگیری در مناقشه قره‌باغ به خاطر ملاحظاتی که در ارتباط با آذربایجان و حامی آن یعنی ترکیه داریم، همچنین روابط استراتژیک با ارمنستان و حامی آن یعنی روسیه بسیاردشوار است. برخی نیز در داخل کشور به این سختی می‌افزایند. از انتشار اخبار جعلی درباره کمک به ارمنستان گرفته با بیانیه در حمایت از آذربایجان!
گروه سیاست سایت فردا - اختلافات دیرین میان آذربایجان و ارمنستان سر بازکرده و این روز‌ها شاهد درگیری در قره‌باغ هستیم. درگیری‌هایی که تبعات ناخوشایندی هم برای ما دارد. از خمپاره‌های نشسته بر جان خانه‌های مرزی که وزارت امور خارجه را ناگزیر به هشدار کرد، گرفته تا برخی تحرکات پان‌ترکسیم در استان‌های آذری زبان. موضع رسمی کشورمان میانجیگری و بی‌طرفی است، اما به طور قطع انجام این کار به خاطر ملاحظاتی که در ارتباط با آذربایجان و حامی آن یعنی ترکیه داریم، همچنین روابط استراتژیک با ارمنستان و حامی آن یعنی روسیه بسیاردشوار است. برخی نیز در داخل کشور به این سختی می‌افزایند. از انتشار اخبار جعلی درباره کمک به ارمنستان گرفته با بیانیه در حمایت از آذربایجان! هر کدام از این دو رویکرد به شدت نادرست وخلاف منافع ملی است. برای همین هم شاهد انتقاد از آن هستیم. مثلا وقتی برخی ائمه جمعه از آذربایجان حمایت می‌کنند، روزنامه جمهوری اسلامی به قلم مسیح مهاجری می‌نویسد: «در چند روز گذشته که تنور جنگ قره‌باغ میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان داغ شده، تحرکاتی در داخل و خارج ایران به نفع هردو طرف جنگ مشاهده شده و می‌شود که قابل تأمل است. در داخل ایران تحرکات عملی تأمل‌برانگیزی در جهت حمایت از جمهوری آذربایجان صورت گرفته که ربطی به سیاست دولت و نظام جمهوری اسلامی ندارد. چهار امام جمعه مراکز استان‌های اردبیل، آذربایجان‌های شرقی و غربی و زنجان بیانیه مشترکی صادر کرده و در آن حق را به جمهوری آذربایجان داده‌اند. تجمعاتی نیز در تعدادی از شهرها تشکیل شد که حاضران در آن‌ها خواستار حمایت از جمهوری آذربایجان در جنگ با ارمنستان بودند. بیانیه ائمه جمعه اردبیل، تبریز، ارومیه و زنجان هرچند بیانگر انگیزه‌ای غیر از انگیزه‌های ناسیونالیستی بود، ولی از آنجا که اولاً باید در سیاست خارجی وحدت کلمه بر مواضع اقشار و آحاد مردم و مسئولین حاکم باشد و ثانیاً استان‌های آذری‌نشین کشور حساسیت‌هائی وجود دارد که نباید به آن‌ها دامن زده شود، طبعاً هر اقدامی در چنین شرایط حساسی باید در چارچوب سیاست کلی نظام صورت گیرد تا از بروز هرگونه حادثه‌ای جلوگیری شود.» وی می‌افزاید: «آنچه در این میان باقی می‌ماند، موضع دولت و نظام جمهوری اسلامی ایران است که طبعاً باید با رعایت ملاحظاتی از قبیل حفاظت از امنیت منطقه، جلوگیری از سوء‌استفاده قدرت‌های خارجی از حوادث، توجه به روابط دو همسایه‌ای که با همدیگر درگیر شده‌اند و تلاش برای خاموش کردن شعله‌های آتش جنگ اتخاذ شود. دولت جمهوری اسلامی باید در درجه اول برای فرونشاندن غائله جنگ تلاش کند و بعد از آن برای حل دائمی و ریشه‌ای مناقشه قره‌باغ، با تکیه بر سابقه تاریخی آن و قطعنامه‌های سازمان ملل از روابط حسنه خود با دو دولت جمهوری آذربایجان و ارمنستان استفاده کند. قطعاً جمهوری اسلامی ایران با اعتبار بالائی که نزد هر دو کشور دارد، بهترین واسطه برای حل مناقشه قره‌باغ است و سیاست بی‌طرفی ایران اهرم بسیار کارآمدی برای کامیابی در پایان دادن به این مناقشه می‌باشد.»