غیر از برداشت از صندوق توسعه ملی دولت، تدبیر دیگری بلد نیست؟!

روزنامه کیهان: دولت و رئیس‌جمهور برای چاره‌اندیشی برای مشکلات اقتصادی، آسان‌ترین راه‌ها را در پیش می‌گیرند و بار مشکلات را بر دوش دولت بعدی می‌اندازند. این تحلیل را روزنامه اقتصادی جهان صنعت منتشر کرده و نوشت: رئیس‌جمهور در نشست ستاد هماهنگی اقتصادی دولت اعلام کرد که دریافت‌کنندگان تسهیلات ارزی از صندوق توسعه ملی می‌توانند تسهیلات دریافتی را به ریال بپردازند. این تصمیم آن‌طور که گفته شده برای حمایت از جهش تولید و با موافقت مقام معظم رهبری گرفته شده است. روشن است که مقام معظم رهبری در این موقعیت و برای این موافقت مصالح گوناگونی را در نظر گرفته‌اند و با دولت همراهی کرده‌اند. چنان که خودشان نیز سال گذشته تاکید کردند که در موافقت‌هایشان با برداشت از صندوق توسعه ملی، همراهی با دولت‌ها را مدنظر قرار می‌دهند و می‌خواهند که فشار‌های کاری و مالی دولت‌ها کاهش یابد. از این بابت اتفاقا باید از رهبری که مصلحت را در نظر گرفته‌اند تشکر و قدردانی شود. چه ایشان در سیل سال گذشته نیز از دولت حمایت کردند. اما روی سخن در این‌باره اتفاقا با دستگاه‌های اجرایی و دولت است. آقای روحانی و همکارانش به جای در پیش گرفتن راه درست و تدبیر براساس مدیریت راهبردی، راحت‌تر آن دیده‌اند که دست در صندوق توسعه ملی کنند و از این قلک برای عبور از مشکلات برداشت کنند. همان‌طور که در موضوع صندوق‌های قرض‌الحسنه نیز دست در صندوق بانک مرکزی کرده و مشکل را مرتفع کردند و در ریزش بورس برای عبور از بحران و اعتراض‌های عمومی، راحت‌تر آن دیدند که پول‌های صندوق توسعه ملی را به کمک بازار سرمایه بیاورند. اما همیشه آسان‌ترین راه، بهترین راه نیست. در واقع دولت روحانی مانند دولت احمدی‌نژاد هر جا به مشکل برخورده و اوضاع را سخت دیده دست به سوی صندوق توسعه ملی دراز کرده و برای برداشت از آن به مقام معظم رهبری تقاضا داده است. این درخواست‌ها آن‌قدر متعدد و گاه غیرمنطقی بوده که رهبری در مواردی با آن مخالفت کرده و به دولت اجازه برداشت را نداده‌اند. این امر نشان می‌دهد که روحانی و مدیران اقتصادی‌اش در واقع به ماهیت ذخیره بودن صندوق توسعه ملی توجه نکرده‌اند یا آن را جدی نگرفته‌اند، چراکه اگر چنین بود، دولت پیش از وقوع، واقعه را علاج و مدیریت می‌کرد و ماهیت ذخیره بودن و یا ارزی بودن صندوق توسعه ملی را زیر سوال نمی‌برد. با این حساب گمان غالب آن است که دولت به جای مدیریت، از مشکلات فرار می‌کند. آیا واقعا روحانی و همکارانش متوجه هستند که چه میراثی برای دولت آینده باقی می‌گذارند؟