بیژن مقدم: دولت فراگیر ایده‌ای است که از شعار فراتر نمی‌رود/ کارگزاران نه میان اصلاح‌طلبان مقبولیت دارد و نه میان اصولگرایان جایگاه

گروه سیاست فردا: فضای کشور روز به روز انتخاباتی‌تر می‌شود و احزاب و جریان‌های سیاسی همه تلاش خود را می‌کنند که از طریقی محبوبیت خودشان را افزایش داده و با اقبال بیشتری مواجه شوند. شعار‌ها و وعده‌هایی نیز در این راستا طرح می‌کنند. «ایجاد دولت فراگیر متشکل از اصلاح طلبان و اصولگرایان» هم یکی از همین شعار‌ها است که کارگزارانی‌ها این روز‌ها مطرح می‌کنند.

این حزب اصلاح‌طلب که اخیرا اختلافات گسترده‌ای با سایر اصلاح طلبان پیدا کرده است، همه توان خود را به کارگرفته و به دنبال ایده‌ای است که حضورش در قدرت را تضمین کند. کارگزارانی‌ها مثل اتحاد ملت و دیگر از احزاب اصلاح‌طلب از معرفی کاندیدای خالص دم نزده و اصرار ندارند که در صورت نبود نیروهایشان باید کنار بکشند. اتفاقا برعکس، به دنبال راهی هستند تا دیگر اصلاح طلبان را متقاعد به ضرورت و کارایی ائتلاف کنند. بر این اساس از اهمیت درک صحیح از مشکلات گفته و اصرار دارند که به جای معجزه باید راهکار‌های واقعی را یافت.

یکی ازاین راهکار‌های واقعی ائتلافی است که حسین مرعشی اخیرا در یادداشتی مختصات آن را تشریح کرده است. او با تاکید بر اینکه حزب کارگزاران بسیاری از پست‌های موجود درکشور را سیاسی نمی‌داند و قبلا هم در روی کار آمدن مجلس پنجم و یا در دولت اصلاحات نقشی ایفاده کرده است؛ از توانایی این حزب در ایجاد یک دولت فراگیر متشکل از اصلاح طلبان و اصولگرایان می‌کند.

حرف مرعشی و همفکرانش در کارگزاران ظاهر جذاب است و مبتنی بر نگاهی اعتدالی که شاید به عبور کشور از بحران‌های موجود کمک کند. فعالان سیاسی، اما این ایده را چندان جدی نمی‌گیرند و معتقد هستند که از حد شعار و حرف فراتر نمی‌رود.

به عنوان مثال، بیژن مقدم فعال سیاسی اصولگرا در گفت‌وگویی با خبرنگار «فردا» گفت: «به نظر من زمانی چنین شعاری محقق می‌شود که یک جریان مورد اقبال سایر جریان‌های کشور آن را پیگیری کند، اما کارگزاران در دو جبهه اصلاح طلب و اصولگرا اقبالی ندارد. اکنون شاهدیم که این حزب اختلافات عمیقی با بدنه جریان اصلاحات دارد و بار‌ها این اختلافات رسانه‌های آنان بیان شده و موضوع پنهانی نیست. گذشته ازاینکه کارگزاران در درون اصلاحات اقتبالی ندارد، در میان اصولگرایان نیز جایگاهی ندارد و انتقادات جدی به منش آنان یعنی همان منشی آقای هاشمی که کارگزاران برآمده از آن است، وارد است.»

وی با تاکید بر اینکه حزب کارگزاران در دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا اقبال لازم را برای تشکیل دولت فراگیر ندارد، گفت: اینکه مردم به این طیف یا جریان اقبال نشان دهند و آنان بعد از به قدرت رسیدن فراجناحی و به دور از صف‌بندی عمل کنند، بحث دیگری است، اما گمان نمی‌کنم که قادر به تشکلی دولت فراگیری باشند.

مقدم در پاسخ به اینکه فارغ از اینکه چه جریان و طیفی بانی ایجاد دولت فراگیر است، آیا ایجاد چنین دولتی نیاز امروز کشور است و مسائل را حل می‌کند یاخیر؟ گفت: «توجه داشته باشید که تشکیل دولت بستگی به رئیس جمهور منتجب، تیم و افراد او دارد. این تیم است که گاهی با استفاده از ظرفیت‌های جریان‌های مختلف می‌تواند کار کشور را پیش ببرد و گاهی کار را قفل می‌کند. نکته مهم، اما این است که همه این شعار‌ها را داده‌اند، اما وسط راه رها کرده و به این نتیجه رسیده‌اند که اگر افراد همسو خود استفاده کنند، بهتر به نتیجه می‌رسند».

این فعال سیاسی اصولگرا ادامه داد: «شعاری که اکنون حزب کارگزارن می‌دهد را قبلا هم دولت‌ها داده بودند، اما حتی استفاده ازیک نیرو خارج ازجریان خود را تحمل نکردند. به عنوان مثال وقتی آقای خاتمی رئیس جمهور بود، احمدی نژاد شهردار تهران شد و به خاطر اهمیت پایتخت گفته شد که شهردار به جلسات دولت دعوت شود، اما آقای خاتمی چنین نکرد. بعد که احمدی‌نژاد رئیس جمهور شد هم آقای قالیباف را به عنوان شهردار دعوت نکرد. منظور این است که چنین شعار‌هایی داده می‌شود، اما از این حد فراتر نرفته و نخواهد رفت».

وی همچنین گفت: «به اعتقاد من ایجاد یک دولت فراگیر متشکل از نیرو‌های اصلاح طلب و اصولگرا ممکن نیست. تنها احتمال و امر ممکن این است که یکی از این دوجریان پیروز شود و از یکی از نیرو‌های جریان رقیب به عنوان سمبلیک استفاده کند. همان طور که در کابینه از یک زن استفاده شده و اینطور وانمود می‌کنند که همه مسائل حوزه زنان دیده شده است.»