تحلیل عجیب «عبدالباری عطوان» از توافق ابوظبی-تل آویو

وی می نویسد: حرفهای مایک پمپئو مبنی بر اینکه «امارات و اسرائیل درباره ایجاد ائتلاف امنیتی و نظامی علیه ایران در راستای حمایت از منافع آمریکا و خاورمیانه از طریق توافق عادی سازی میان خود حرکت کردند»، ما را غافلگیر نکرد؛ زیرا وضعیت جنگی میان دو طرف وجود ندارد و امارات، نظامی اسرائیلی را به طور مستقیم یا غیرمستقیم از زمان شکل گیری آن نکشته یا زخمی نکرده است. بعید نیست که این توافق به تغییر ویژگی امارات منجر شود و آنرا به به جبهه رویارویی نظامی در جزیره العرب و ضد همسایه ایرانی آن سوق دهد.

عطوان تاکید کرد: همه توافقات صلح و عادی سازی سابق میان اعراب و اسرائیل ممکن است که حالت جنگی و رویارویی را متوقف کرده باشد؛ اما باب حضور نظامی اسرائیل در اراضی مصر یا اردن را باز نکرد و تنها استثناء توافق اسلو بود که یکی از شروط بارز آن تشکیل نیروهای امنیتی فلسطین (نیروهای دیتون) بود تا در امتداد همتای اسرائیلی آن در کرانه باختری باشد و مانع از هرگونه عملیات شهادت طلبانه ضد اشغالگران و شهرک نشینان صهیونیست باشد.

هویت جزیره العرب تغییر پیدا می کند و اسرائیلی ها به عنوان متحد وارد آن می شوند

وی می نویسد: توافق امارات و اسرائیل پرشی به جلو بود و همه ممنوعیت ها را شکسته است و تحت پوشش جدید صلح در ازای حمایت و تمرکز به شکل گسترده بر ابعاد امنیتی و نظامی است و به اسرائیلی ها اجازه حضور در پایگاههای نظامی و مراکز امنیتی را در امارات می دهد.

حضور ژنرال مئیر بن شبات مشاور امنیت داخلی اسرائیل و یوسی کوهن رئیس موساد در هواپیمای اسرائیلی که حامل جرد کوشنر از تل آویو بود و در فرودگاه ابوظبی فرود آمد، تاکیدی بر این فصل جدید است که هویت جزیره العرب را تغییر می دهد و اسرائیلی ها را به آن از دروازه های وسیع آن به عنوان متحد و حامی و نه فقط میهمان یا گردشگر، وارد می کند.

شاید فتوای اخیر عبدالرحمن السدیس امام جمعه مکه مکرمه که از محاسن عادی سازی روابط با یهود سخن گفت، اولین تحرکات از این دست باشد. حضور نظامی و امنیتی اسرائیلی طبق توافق جدید و توافقات آتی دیگر، در مسافت صدها کیلومتری از زیرساختهای نفتی و نظامی ایران در ساحل شرقی خلیج فارس و در نزدیکی مرزههای سعودی، قطر، عمان و یمن است.

موضوعات امنیتی و نظامی برای اسرائیل در اولویت هستند

این تحلیلگر جهان عرب می افزاید: این توافق طبق گفته های پمپئو، درگیری در منطقه خاورمیانه را از نزاع عربی-اسرائیلی به نزاع عربی-ایرانی و شاید در آینده به عربی-ترکی سوق می دهد. معاملات تجاری و مالی همچنان برای رژیم اشغالگر مهم است اما در اولویت های آن در رده های پایین قرار دارد زیرا موضوعات امنیتی و نظامی با توجه به تهدید ایران در اولویت اسرائیل است و این طبق ارزیابی های آمریکایی و اسرائیلی است.

وی اعلام کرد: سیطره بر گذرگاهای دریایی در راس بلندپروازی های امنیتی اسرائیل است و این توافق نظامیان اسرائیلی را در چند کیلومتری تنگه هرمز و دریای عمان قرار می دهد این توافق نظامیان اسرائیلی را در چند کیلومتری تنگه هرمز و دریای عمان قرار می دهد و اگر گزارش های خبری درباره تمایل اسرائیل برای ایجاد پایگاههای نظامی در عدن با هماهنگی امارات درست باشد، مفهومش سیطره تل آویو بر باب المندب و کنترل کشتیرانی دریای سرخ و کانال سوئز و خلیج عقبه است.

عطوان تاکید کرد: ما هنوز از توافق امارات و اسرائیل چیز زیادی نمی دانیم و به آنچه آمریکایی ها و اسرائیلی ها به شکل قطره ای داده اند، تکیه می کنیم. امروز گشودن حریم هوایی عربستان و بحرین برای عبور هواپیماهای اسرائیلی اعم از نظامی و غیرنظامی به امارات و شاید پس از آن بمباران نیروگاههای هسته ای و زیرساختهای ایران را شاهد باشیم. امور غافلگیر کننده آتی را نمی دانیم و بعید نیست که امارات تضمین هایی از آمریکا برای مجبور کردن کشورهای حوزه خلیج فارس دیگری مانند قطر، عربستان و سلطان نشین عمان، برای امضای توافق صلح با رژیم اشغالگر گرفته باشد تا در این جبهه مورد نفرت از سوی بیشتر ملتهای عربی تنها نباشد و حالات خرسندی مستقیم یا غیرمستقیم و کاهش حملات رسانه ای علیه آن در بیشتر رسانه های جهان عرب این را تفسیر می کند.

وی می نویسد: توافق امارات و اسرائیل ظاهراً توافقنامه صلح است اما در درون خود جنگ دارد و گرنه چرا امارات به دنبال خرید اف -۳۵ با موافقت آمریکا و اعتراض نمایشی اسرائیل است، زیرا این جنگنده ها علیه اسرائیل به کار گرفته نخواهد شد و به احتمال زیاد علیه محور مقاومت به کار گرفته می شود تا حامی مالی جایگزین برای شرکت لاکهید مارتن آمریکا که این جنگنده ها را تولید می کند، باشد.

این تحلیلگر جهان عرب در پایان آورده است: اسرائیل جنگ نیابتی علیه ایران در سوریه، عراق و لبنان به راه انداخته است و بر این باوریم که در حال حاضر به نیابت از آمریکا یا مشارکت آن، آماده انتقال این جنگ به عمق ایران و از خاک متحدان جدیدش در خلیج فارس است.