پاسخ «روحانی» به نامه «آخوندی»
روحانی در پاسخ به آخوندی نوشت: در زمینه مسکن، ما همیشه وحدت نظر نداشتیم و در عین حال ناچار بودیم کار ناقص و غیر علمی انجامشده را به اتمام برسانیم. آنچه من گفتم، با آنچه برخی آن را تبلیغ کردند، تفاوت بسیار بوده و هست.
گروه سیاست سایت فردا: سخنانی که رئیسجمهور حدود دو هفته پیش (۱۸ تیر ماه) درباره عملکرد دولت در بخش مسکن مطرح کرده بود با دو برداشت (تعبیر) همراه شد. برداشت اول این بود که حسن روحانی براساس عبارتی که تحت عنوان «اعتراف میکنم» بهکار گرفت، از عملکرد دولت یازدهم در این بخش رضایت نداشته است. برداشت دوم نیز بر نارضایتی رئیسجمهور از همه این سالها متمرکز شد. در این میان، عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی دولت یازدهم، دو روز پس از اظهارات رئیسجمهور در جلسه هیات دولت، در نامهای خطاب به روحانی، توضیحاتی را درباره روند پیشبرد اقدامات، سیاستها و طرحهای ناتمام بخش مسکن در دوره وزارتش ارائه کرد. حسن روحانی نیز یک روز بعد به نامه آخوندی پاسخ داد. رئیسجمهور در این نامه با بیان اینکه «خدمات جنابعالی به ویژه در راه، راهآهن، خطوط هوایی و بنادر همیشه در یاد و ذهن من و زبان من ذکر میشود»، نوشت: «در زمینه مسکن، ما همیشه وحدت نظر نداشتیم و در عین حال ناچار بودیم کار ناقص و غیر علمی انجامشده را به اتمام برسانیم. آنچه من گفتم، با آنچه برخی آن را تبلیغ کردند، تفاوت بسیار بوده و هست. برایتان آرزوی سلامتی و توفیق روزافزون دارم.» وزیر سابق راه و شهرسازی در نامهاش به رئیسجمهور نوشته بود: شما بهدرستی در سخنان روز گذشتهتان با اشاره به گرفتاریهای بهجامانده از مسکن مهر گفتید که «اعتراف میکنم عقبماندگی در مسکن داشته و دلیل آن این بود که برخی طرحهای ما اجرایی نشد. گرفتار بودیم که مسکن ناتمام و بدون خدمات را به جایی برسانیم، بنابراین دچار عقبماندگی شدیم.» آنان به استدلال و محدودیتهای شما کاری ندارند. آنان تنها در پی شنیدن همین یک عبارت «اعتراف میکنم» از شما بودند تا دنیا را بر سر شما و همکارانتان خراب کنند. آخوندی در بخش دیگری از نامهاش تصریح کرده بود: طراحی سیاست مسکن در تمام کشورها با توجه به ابعاد گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و جغرافیایی و وجود تضاد منافع بیشمار در آن بین زمینخواران و سوداگران از یکسو و خانهاولیها و بدمسکنهایی که در بافتهای اسکان غیررسمی و فرسوده میانشهرها زندگی میکنند از سوی دیگر، از پیچیدهترین سیاستگذاریهای ملی است.