جراحی زیبایی نشانه اختلال روانی است؟

نایب‌رئیس و دبیر انجمن روانشناسی سلامت ایران می‌گوید: «افرادی که در انجام عمل‌های زیبایی افراط دارند، حتماً باید از نظر سلامت روان مورد بررسی قرار بگیرند، زیرا احتمال ابتلا به اختلالات روان‌شناختی، کمبود عزت‌نفس و وسواس‌های فکری، مشکلات تصویر بدنی و نارضایتی بدنی وجود دارد.»

این موضوع غیرقابل‌انکار است که جراحی‌های زیبایی و ترمیمی برای بهبودِ عملکردِ بهنجار جسمانی، ایجاد اعتمادبه‌نفس و عزت‌نفس اجتماعی، رفع نقایص جسمانی و اصلاح کیفیت زندگی اجتماعی افراد می‌تواند نقش مؤثری داشته باشد، اما مشکل اینجاست که اغلب جراحی‌های زیبایی که این روز‌ها انجام می‌شود ناشی از نارضایتی افراد از نقص‌های جزئی و در اصل تخیلی در ظاهرشان است.

امروزه جراحی‌های زیبایی به دغدغه‌ای تبدیل‌شده که نه‌تن‌ها جوانان بلکه نوجوانان را به خود درگیر کرده است. دکتر زیبا ایرانی، روانشناس و نایب‌رئیس و دبیر انجمن روانشناسی سلامت ایران زندگی ریشه تمایل به جراحی‌های زیبایی را اختلالات روان‌شناختی می‌داند و می‌گوید آمار‌ها و تحقیقات نشان می‌دهد که ایران جزو سه کشور اول جهان در خصوص جراحی‌های زیبایی محسوب می‌شود؛ این در حالی است که در معیار‌های زیبایی‌شناسی کلی، ایرانیان نژاد زیبایی هستند. آمار‌ها نشان داده است که در سال حدود ۲۵،۰۰۰۰ تا ۳۰،۰۰۰ جراحی زیبایی ثبت‌شده در ایران انجام می‌شود که خیلی از جراحی‌ها ممکن است در گزارش‌ها اعلام نشود؛ ۶۰ درصد از این موارد مربوط به جراحی بینی است و بقیه هم به سایر جراحی‌ها مثل جراحی پلک، سینه و شکم اختصاص پیدا می‌کند. ایران حتی ازنظر جراحی لیپوساکشن، سینه و شکم پس از امریکا در رده دوم در جهان قرار دارد که این مقدار فاجعه‌آمیز است.

او می‌گوید انجام عمل‌های زیبایی بعضاً به عادت و اعتیاد تبدیل می‌شود. با انجام جراحی زیبایی، تقارن و تناسب طبیعی چهره و اندام به هم می‌ریزد و جراحی‌ها هرکدام عوارضی را ایجاد می‌کنند که این باعث می‌شود تا فرد به این فکر بیفتد که با جراحی بینی، گونه‌اش را متقارن با بینی‌اش کند یا حتی چهره‌اش را متناسب با فردی که از او الگو گرفته، تغییر دهید و شبیه آن فرد معروف در ذهنش شود و این عوامل باعث می‌شود تا فرد دست به جراحی‌های بعدی بزند.