داستان جذابترین میزبانی لیگ برتر فوتبال

ورزش سه: وقتی که قدمت و ریشه داشته باشی، هر چقدر هم به هزار و یک دلیل در تاریکخانه گیر کرده و نهان شده باشی، بازهم بازگشتت باشکوه خواهد بود و پنجشنبه شب رشتی ها پایان همه ی سال های چشم انتظاری شان را جشن خواهند گرفت. سرخ های رشت در سال ۷۱ آخرین مسابقه ی خود را در لیگ دسته اول آزادگان (معادل لیگ برتر فعلی) در رشت برابر کمای شیراز با تک گل محمدرضا بزرگ با نتیجه یک بر صفر واگذار کردند تا با لیگ دسته اول وداع کنند و شاید هرگز باورشان نمی شد که برای مسابقه بعدی باید بیست و پنج سال به انتظار بنشینند. حالا پس از این چشم انتظاری طولانی سپیدرود باید در حالی به مصاف سیاه جامگان برود که دو تیم حریفانی آشنا برای هم نه در سطوح بالای فوتبال که در لیگ دسته دوم هستند. سپیدرود و سیاه جامگان پیش از این در فصل ۹۱-۹۲ لیگ دسته دوم با یکدیگر همگروه بودند و در رشت در حالی که سپیدرود با گل دقیقه ۶۵ سهیل حق شناس از حریف پیش بود در واپسین لحظات بازی سید مهدی حسینی با گل دقیقه ۹۲ خود مسابقه را به تساوی کشاند و رشتی ها در روزهای آخر قافیه را به سیاه جامگان واگذار کردند و آنها به لیگ دسته اول رفتند و سپیدرود همچنان پاگیر لیگ دو باقی ماند. مسابقه ای که به جز تساوی در ثانیه های آخر و ماندگاری در لیگ دو، یک دلیل غمناک دیگر هم برای ماندن در ذهن سپیدرودی ها دارد و آن نابینا شدن چشم علی نیکوبین مدافع مستحکم انزلی چی سپیدرود بود که در جریان این مسابقه بر اثر برخورد آرنج مدافع حریف بیشتر از هشتاد درصد بینایی اش را از دست داد و مجبور به کنار گذاشتن فوتبال در اوج جوانی شد. سمت دیگر مسابقه ی فردا اکبر اوتی معروف فوتبال است که پیشتر چندین بار با ابومسلم به رشت آمده و هرگز نتوانسته بر سپیدرود برتری یابد و در بازی غیر رسمی هم در سال ۶۳ و در جام دامپروری این سپیدرودی ها بودند که موفق به شکست ابومسلم شدند. میثاقیان در آخرین رویارویی اش برابر سپیدرود که سال گذشته همراه با بادران به رشت سفر کرده بود، با تک گل سهیل حق شناس متحمل شکست شد و به خانه بازگشت. سپیدرود در حالی که از لحاظ امکانات و ساختار از تمام رقیبانش در لیگ برتر ضعیف تر است به مدد ریشه و حمایت همه جانبه هوادارانش یکی از ویژه ترین تیم های لیگ برتر امسال هست و این ویژگی یقینا نگاه اغلب فوتبال دوستان را به خود جذب خواهد کرد.