چالش اصولگرایان در انتخابات آتی
همچنان تعریف مدل انتخاباتی در جریان اصول گرا مورد بحث و نظر قرار دارد و اگر چه قاطبه اصولگرایان در کلام معتقدند معرفی یک نامزد در انتخابات شانس پیروزی آنان را بالا می‌برد اما در عمل حاضر نیستند از نامزد مطلوب خود بگذرند.
سرویس سیاسی فردا؛ محمد عبداللهی: موسم انتخابات در اردوگاه اصول گرایان با ارائه مدل‌های گوناگون ائتلافی همراه است. از این رو همچنان تعریف مدل انتخاباتی در جریان اصول گرا مورد بحث و نظر گرایش‌های گوناگون قرار دارد و اگر چه قاطبه اصولگرایان در کلام معتقدند معرفی یک نامزد در انتخابات ریاست جمهوری شانس پیروزی آنان را بالا می‌برد اما در عمل حاضر نیستند از نامزد مطلوب خود بگذرند. بر این اساس کماکان مدل «وحدت در عین کثرت» توسط برخی اصول گرایان به ویژه جبهه پایداری جدی‌ترین گزینه روی میز است. این طیف بر خلاف جبهه پیروان خط امام و رهبری طرفدار این مدل هستند و در این خصوص دلایل زیر را ارائه می‌کنند:
1. با مدل وحدت در عین کثرت می‌توان حجت‌الاسلام دکتر حسن روحانی را به چالش کشید؛ چرا که با اجرای این مدل، وی تضعیف می‌شود و شانس پیروزی با توجه به آنکه تمام اصول گرایان پشت یک نامزد قرار می‌گیرند، افزایش خواهد یافت.
2. این مشی موجب کاهش آرای روحانی زیر حدنصاب می‌شود و انتخابات به دور دوم می‌کشد به طبع هر نامزدی که گفتمان قوی‌تری داشت می‌تواند رقیب روحانی در دور دوم باشد و همه اصول گرایان یکپارچه از او حمایت خواهند کرد.
آسیب شناسی تکثر در اردوگاه اصول گرایان
آنچه مسلم است اینکه نرسیدن اصولگرایان به وحدت، قطعاً شانس آنها را برای پیروزی کاهش می‌دهد و البته پیامدهای منفی دیگری نیز به‌دنبال دارد، ازجمله:
1. این تنوع سلایق بیشتر خود جبهه اصول گرایان را درگیر کرده و زمینه تخریب یکدیگر را فراهم می‌آورد. از سوی دیگر مانع از این خواهد شد تا اصولگرایان به طور متحد با رقیب در مقام چالش بر آیند.
2. اختلافات موجود سبب سوءاستفاده رقیب خواهد شد تا با هدف تخریب، برخی شخصیت‌های اصول گرا را زیر سؤال برند.
3. خطر تقابل ذخایر انقلاب در این مدل کاملاً محتمل است که در آن صورت به آسانی چهره‌های خوش‌نام و خوش سابقه نظام بنا به مصالح زودگذر و با استفاده از نیروهای کم تجربه، هزینه منافع گروهی می‌شوند. چرا که برای پیروزی در صحنه انتخابات ناچارند تا افراد هم‌سنخ خود را نیز به چالش بکشانند.
۴- ایجاد شقاق و دو دستگی میان نیروهای حزب‌اللهی و سرمایه‌های اصلی کشور آسیب جدی بعدی در این خصوص است. مهم‌ترین تجربه پیش رو در این خصوص انتخابات سال 92 است.
تعصبات ومنیت‌های گروهی برای رسیدن به قدرت و ضعف مدیریت را می‌توان اصلی‌ترین دلایل عدم وحدت اصول گرایان دانست؛ این در حالی است که وحدت اصول گرایان حول محور کاندیدای برتر، در پیش گرفتن استراتژی برد و مدیریت صحیح در صحنه انتخابات سبب کاهش آرای آقای روحانی خواهد شد. آنچه مسلم است برای پیروزی در انتخابات نیاز به شفاف‌سازی مسائل انتخابات است و شفاف‌سازی نیز مستلزم گذشتن از منیت‌ها و سهم‌خواهی‌هاست.
نکته قابل تأمل این است که قطعاً هر نوع سرگردانی در میان نخبگان، کار تشخیص را برای هواداران نیز سخت‌تر خواهد کرد. طبیعی است اگر اصول گرایان درباره یک فرد مشخص به اجماع برسند، راه برای انتخاب پایگاه اجتماعی آنها نیز آسان‌تر و هموارتر خواهد شد؛ چرا که معادلات انتخابات شفاف‌تر خواهد شد و از طرفی هرچه در‌گیری‌ها گسترده‌تر باشد، تشخیص‌ها نیز به مراتب سخت‌تر می‌شود. طرفه آن که ضعف بنیادین دولت در نگهداشت سرمایه رأی خود راه را برای یک پیروزی شیرین در انتخابات 96 فراهم آورده است و اکنون این اصولگرایان هستند که بایستی با درس‌آموزی از ناکامی سال 92 که محصول تشتت، عهد شکنی و احساس تکلیف بیجا در حضور تا دقیقه 90 بود بازی 100 درصد برده را به باخت قطعی تبدیل نکنند.
منبع: صبح نو
دیدگاه تان را بنویسید