پیام گفته‌های رادیکال روحانی چیست؟/ قمار یا انتحار؟

گروه سیاست سایت فردا: حسن روحانی با نامزدی در انتخابات مجلس خبرگان و اظهارنظرهای بعد از آن قصد دارد نقش هاشمی رفسنجانی در معادلات قدرت ایران را ایفا کند و در نقطه ثقل مخالفان وضع موجود قرار گیرد. غافل از آنکه تصور درستی از وزن خود در سیاست ایران ندارد و به همین دلیل وارد یک قمار بزرگ شده است. حسن روحانی با اظهارنظرهای تهاجمی و هزینه زا بعد از ثبت نام در انتخابات مجلس خبرگان و سپس سخنان نامرسوم و شاذ دیگری که نشان از تصور نادرست او از وزنش در سیاست ایران دارد، کمپین دو انتخابات اسفند ماه را آغاز کرده تا مقدمه ای بر انتخابات سال 1404 باشد.

او گمان می کند که می تواند در موقعیت مرحوم هاشمی در اوایل دهه نود قرار گیرد و با حمله به مجلس و دولت زمینه تحرک اجتماعی طبقه متوسط را ایجاد کند تا هم اصلاح طلبان را به وادی انتخابات مجلس بکشاند و هم رای خود در انتخابات خبرگان را تضمین کند. از همین رو به سیاق انتخابات سال 96 ادبیات تند و رادیکال را برگزیده تا رقیب را به چالش بکشد. روحانی قبل از این هم نشان داده که در جهت کسب قدرت حاضر است برخی خطوط قرمز را زیر پا بگذارد ، به اصول و مبانی بی تفاوت باشد و تحفظی نسبت به ایجاد تفرقه و نزاع اجتماعی نداشته باشد. این رویکرد خطرناک رییس جمهور سابق اکنون به شکل تازه و کم‌سابقه ای در آستانه انتخابات های اسفند ماه بازتولید شده که بیش از هر چیز  نشانه ای از تقدم قدرت طلبی به مبناگرایی در کنش های حسن روحانی است.

به همین دلیل او در مسیر جلب اعتماد طبقه متوسط شهری حرکت خواهد کرد و در این مسیر ریسک می کند و از خطوط قرمز هم در صورت لزوم عبور خواهد کرد. البته او مانند وزنه برداری که همواره به فرض وزنه ۱۹۰ کیلوگرمی را بلند می کرده اکنون عزم وزنه ۲۱۰ کیلوگرمی کرده که این خود قمار بزرگی برای حسن روحانی است. به دلیل چالش های پیش روی روحانی در عرصه سیاسی امکان رفتارهای پیش بینی ناپذیر از روحانی برای شکست نخوردن در این قمار کم نیست.

حسن روحانی وارد میدانی شده که برای به تحرک واداشتن اصلاحات گویا قصد هزینه دادن و ریسک کردن دارد و بوی اقدامات انتحاری هم از سخن اش شنیده می شود. هر چه هست صدای حسن روحانی یک پیام واضح برای جریان انقلابی دارد؛ آن سوی هرگونه تشتت و تفرق در این جریان، یک عزم جدی از جانب اعتدالیون و اصلاح طلبان برای بازگشت به قدرت وجود دارد. بنابراین نقد ادبیات و گفتار قدرت محور حسن روحانی در سطح نظری و موازی با آن کنش سیاسی متقابل در سطح جریان انقلاب در مقطع فعلی لازم و ضروری به نظر می‌رسد.