استعفا در دقیقه ۹۰؛ نمایشی یا واقعی

گروه سیاست سایت فردا - دو روز پیش بود که خبر رسید حجت نظری، عضو شورای تهران، استعفا کرده است. منابع آگاه از نامه استعفای این عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی پارلمان شهردی در پایتخت خبر داده و گفتند که موانع و مشکلات موجود بر سر راه نمایندگان مردم در شورای شهر مهمترین دلیل استعفای وی، بوده است. محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران نیز در این باره توضیحات بیشتر ارائه کرد و گفت: «آقای نظری نامه‌ای به بنده داده بودند که بوی استعفا می‌داد، اما نامه‌ای که ثبت شده باشد، نبود. با این وجود این نامه را در هیات رییسه مطرح کردیم که هیات رییسه شورا با آن مخالفت کرد و قرار شد در این زمینه آقای امینی با آقای نظری صحبت کنند.» از همین‌جا بود که کنایه‌ها به وی در فضای مجازی شروع شد و بسیاری از کاربران اصلاح‌طلب نیز اقدام وی را نمایشی خواندند. مشخص‌ترین دلیل این تلقی از اقدام وی، نزدیک بودن اتمام مهلت کار شورای فعلی است. روزنامه اصلاح‌طلب «آفتاب یزد» نیز در گزارش انتقادی امروز خود به همین نکته اشاره می‌کند. آفتاب یزد با تیتر «حداقل برای استعفا خوش سلیقه باشید!» می‌نویسد: «هنوز از نگرانی آن نماینده‌ی اعتصاب غذا و تحصن کرده‌ی مجلس خلاص نشده ایم که اینک خبر می‌رسد عضوی از اعضای شورای شهر تهران، چند ماه مانده به اتمام دوره‌ی پنجم، نامه‌ی استعفا نوشته و دیگر قصد ندارد شورای شهری باشد! استعفایی که حتی اگر حقیقی باشد هم، نمایشی و دیگرهنگام می‌نماید و نه در راستای احساس وظیفه و تنگنای در خدمت به تهران نشینان.» در تشریح دلایل این استعفا به مشکلات و موانع اشاره شده، اما کسی نگفته که چطور این مشکلات و موانع یکباره غیرقابل رفع یا حتی تحمل شد؟ آقای نظری یک سال و دو سال قبل در مسیر نمایندگی خود مشکلی نداشت؟ سوال مهم‌تر اینکه مگر ایشان و همکارانشان در شورای شهر اصلاح‌طلب چه اقدام قابل توجهی کرده و گلی به سر مردم زده بودند که مشکلات مورد اشاره‌شان اجازه نمی‌دهد در این ۶ ماه باقی مانده انجام دهند؟! جناب نظری واقعا تصور می‌کند که این اقدام و استعفای نمایشی موجب شکل‌گیری ذهنیت مثبتی در افکارعمومی نسبت به وی و همکارانش در شورا خواهد شد؟! مثبت بودن پاسخ به این سوال به قدری دور از ذهن و محال است که حتی رسانه‌های اصلاح‌طلب نیز چنین ادعایی نمی‌کنند. شاهد آنکه روزنامه آفتاب یزد می‌نویسد: «به نظر می‌رسد چنین استعفا‌های نا بهنگامی و چنان اعتصاب غذا‌های ناباورانه‌ای هیچ تاثیری بر افکار عمومی نخواهد گذاشت زیرا؛ اساساً اعتقاد پیدا کرده اند که استعفا دادن در بین مدیران و مسئولان امری محال است همانطور که برکناری امری بدیع به نظر می‌رسد و دیگر این که باور این موضوع که مسئول و منتخبی به دلیل مردم و مشکلات بر سرِ راه حل مشکلات مردم باعث استعفا شده باشد برای افکار عمومی از محالات و باورناکردنی‌ترین‌ها است.» این روزنامه اصلاح طلب تاکید می‌کند «به همین اندازه بسنده می‌کنیم که نه تنها سلیقه‌ی استعفا دادن نداریم که وقت شناس نیز نیستیم!»