سیاسی کردن بحث زنان و خانواده، بزرگترین خیانت است
فرشته روح افزا گفت:در حوزه زنان يک نوع نگاه کاملاً غيرمتخصصانه وجود دارد و در انتخابات تب اين مقوله بالا مي گيرد! نمونه بارز اين نگاه غيرمتخصصانه و غيردلسوزانه به حوزه زنان « ستاد ملي زن و خانواده» است . در حالي که برنامه عمل اين ستاد در دولت گذشته به صورت تخصصي و جامع و به دور از نگاه سياسي و جناحي نوشته شداما دريغ از برگزاري يک جلسه چه در دولت قبلي و چه در دولت فعلي.
سرویس اجتماعی فردا؛ به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس: زنان نیمی از بدنه فعال جامعه را در بردارند و نقش آن‌ها در جریانات و رویدادهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، علمی؛ آنقدر مهم است که یکی از مهم‌ترین شاخص‌های توسعه یافتگی کشور‌ها به میزان مشارکت زنان آن کشور در عرصه‌های مختلف بر می‌گردد. اهمیت میزان مشارکت زنان در مناسبات و رویدادهای سیاسی بسیار با اهمیت است به طوری که یکی از راه‌های جلب آراء کاندیداهای ریاست جمهوری به نگاه آن‌ها به جامعه زنان، کانون خانواده، آسیب‌های موجود در این حوزه و همچنین وعده هایی که برای بهبود شرایط فعلی زنان می‌دهند بر می‌گردد. اما متأسفانه در هیچ یک از دولت‌ها ما شاهد یک نگاه کارشناسی و دلسوزانه ببه حوزه زنان نبوده ایم! پایگاه خبری - تحلیلی طنین یاس در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، نشستی با حضور " دکتر فرشته روح افزا" کارشناس مسائل زنان را به منظور نشست «بررسی وضعیت زن و خانواده در دولت‌های پیشین، دولت یازدهم و چشم انداز آینده» برگزار کرد. تشکیل نشدن جلسات ستاد ملی زن و خانوده، نمونه بارز نگاه غیرمتخصصانه و غیردلسوزانه "روح افزا" قائم مقام شورای فرهنگی اجتماعی زنان در
ابتدای این نشست سخنان خود را با جمله‌ای کلیدی آغاز کرد و گفت:» در حوزه زنان یک نوع نگاه کاملاً غیرمتخصصانه وجود دارد و در انتخابات تب این مقوله بالا می‌گیرد! نمونه بارز این نگاه غیرمتخصصانه و غیردلسوزانه به حوزه زنان «ستاد ملی زن و خانواده» است. برنامه عمل این ستاد در دولت گذشته به صورت تخصصی و جامع و به دور از نگاه سیاسی و جناحی نوشته شده در حالی که عنوان اساسی آن " تشکیل"، "تحکیم" و تعالی" خانواده بود؛ اما دریغ از برگزاری یک جلسه چه در دولت قبلی و چه در دولت فعلی ..» وی ادامه داد:، اما چند روز پیش شنیدیم که "ستاد ملی زن و خانواده" قراراست تشکیل شود! این شبیه یک جک است. - این ستاد ۱۷ اردیبهشت ماه درست ۲ روز مانده به پایان دولت یازدهم برگزار می‌شود؛ بسیاری از مصوبات حوزه زنان و خانواده نظیر افزایش مرخصی زایمان و بیمه زنان خانه‌دار از دل شش جلسه ستاد ملی زن و خانواده بیرون آمده که در دولت دهم تشکیل شد -. چرا که این ستاد همیشه مغفول مانده است و ما نمی‌دانیم که دغدغه دولتمردان ما دررابطه با حوزه زنان چیست؟! این عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان، اولویت بخشیدن اشتغال زنان به سایر مطالبات آن‌ها را از دیگر بحث
هایی برشمرد که دولت دوازدهم غیرکارشناسانه وارد آن شده است و افزود: ارجحیت دادن اشتغال زنان در نگاه اول موضوعی مثبت به نظر می‌ر. سد حتی دولت اعلام کرد که برای اشتغال زنان سهمیه قائل می‌شود! اما حقیقت این است که اشتغال زنان به شرطی مطلوب است که خانم‌های شاغل، همسرانِ شاغل داشته باشند. زنان شاغل در کنار شوهران بی کار، ظلم مظاعف به زنان است این کارشناس و فعال حوزه زنان با اشاره به اینکه وقتی در خانواده‌ای شوهر بی کار باشد، زن مجبور است که شغلی داشته باشد و صبح زود از خانه خارج شده، کودک خردسالش را به مهدکودک بسپارد یا در طول ساعات کاری نگران برگشت فرزندش از مدرسه باشد و ساعت‌ها بعد از بازگشت او به خانه برگردد!... این برنامه ریزی کارشناسی نشده یک ظلم مضاعف به زنان است چرا که یک زن نمی‌تواند از وظایف مادری و از همه مهمترعاطفه همسری و مادری خود دست بکشد و از طرف دیگر مجبور است که وارد حوزه اشتغال شود! روح افزا تصریح کرد: زمانی اشتغال بانوان مطلوب است که تمام مردانِ دارای زن و فرزند، شاغل باشند در غیر این صورت اشتغال بانوان یک ظلم است و کاری غیرکارشناسانه است. وی، طولانی شدن دوران نامزدی و عقد جوانان را از
پیامدهای برنامه‌های غیرکارشناسانه در حوزه زنان دانست و افزود: وقتی دوران نامزدی با تأخیرات ۵ ساله همراه است، برسر بینیان خانواده، استحکام آن و همچنین جمعیت چه بلایی می‌آید! - آن وقت مدعی هستند و شعار می‌دهند که خانم‌ها ما به نفع شما قدم بر می‌داریم! در حالی که مرخصی زایمان، حق شیردهی و.. را دولت‌ها برای زنان قائل نشده اند. سیاسی کردن بحث زن و خانواده، بزرگترین خیانت به حوزه زنان این عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان در بخشی از صحبت هایش با تأکید براینکه مسئله زنان و خانواده را نباد سیاسی نگاه کرد گفت: «بزرگترین خیانت در حوزه زنان این است که بحث زنان و خانواده را دولتی و سیاسی کنیم «این کارشناس و فعال حوزه زنان با بیان اینکه تشکیل خانواده از دوران پارینه سنگی "حق بشر" بوده است، حالا در قرن ۲۱ با این مسئله دچار مشکل شده ایم و به جای اینکه به جوانان کمک کنیم، چه کرده ایم که سن ازدواج بالا و بالاتر می‌رود؟! در حالی که طرح ازدواج آسان ۱۰ سال گذشته در مجلس تصویب شد، اما دولت‌ها قدم از قدمی برای آن برنداشتند! ده سال بی مهری به طرح ازدواج آسان طرح ازدواج آسان ده سال هست که در مجلس تصویب شده است، اما قدم از قدمی
دولت‌ها برداشته نشده است. روح افزا با اشاره به اینکه جوانان ما بعد از فارغ التحصیل شدن از دوره کارشناسی، مجبور به ادامه تحصیل در کارشناسی ارشد هستند، اما باز هم کار نیست! به گرفتن مدرک دکتری اقدام می‌کنند -در حالی که قریب به اتفاق- پول ایاب و ذهاب دانشگاه را از پدر و مادر می‌گیرد! ... خاطرنشان کرد: تحقیر زن و مرد جوان تا این حد! هیچ برنامه‌ای وجود ندارد و همه چیز را سر جوانان ریخته ایم؛ مخصوصا در حوزه زنان، آن کسی که شانس تشکیل زندگی و مادری را از دست می‌دهد؛ زن است که می‌خواهد ازدواج کرند، مادر شود، شغل داشته باشد و ..، اما در دولت‌ها هیچ برنامه‌ی عملی نداریم! وی در ادامه با بیان اینکه، ما مرتب از درد‌ها می‌گوییم، اما برنامه عملی برای درمان آن نداریم گفت: حتی سیاست‌های کلی خانواده که توسط مقام معظم رهبری ابلاغ شده است، از سوی قوه مجریه عملیاتی و از سوی قوه مقننه پیگیری نشده در حالی که اجرای دو بند آن بسیاری از مشکلات حوزه زنان را حل می‌کند. این عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان به تصویب قانون تنظیم خانواده در سال ۷۲ اشاره کرد و گفت: آن زمان نرخ جمعیت ما ½ بود و اصلا نیازی به چنین قانونی نداشتیم و حالا بعد
از گذشت ۲۴ سال با رسیدن جمعیت به ۰ هنوز این قانون به غلط در کشور اجرا می‌شود! قوه مقننه این قانون را لغو نمی‌کند و وزارت بهداشت بر اساس بودجه وقانون تصویب شده آن را اجرا می‌کند! ببینید سر حوزه زنان و خانواده چه مصیبتی وارد می‌شود! میزان ناباروری در دختران ما دو برابر نرخ جهانی است! چه کسی برای این قضیه کار کارشناسی کرده است؟ این کارشناس مسائل زنان و خانواده با اشاره به اینکه اکنون ۱۲ میلیون دختر و پسر در سن ازدواج در کشور وجود دارد و برای حل مسئله ازدواج شان هیچ اقدامی صورت نمی‌گیرد، گفت: بار‌ها و بار‌ها سمینار‌ها و و نشست‌های مطبوعاتی برگزار شده که در آن دلسوزان حوزه زنان وخانواده! به گله مندی از اینکه ما برای تن فروشان می‌خواستیم کار کنیم، اما این‌ها نگذاشتند، پرداخته شده است! قائم مقام شورای فرهنگی اجتماعی زنان ادامه داد: من نمی‌گویم " تن فروشان" جامعه مشکل ندارند، بله باید برای آن‌ها برنامه‌ای داشته باشیم آن تن فروشی که مشکل روانی دارد، باید مشکلش حل شود؛ آن کسی که مشکل اقتصادی دارد، مسائل مادی اش حل شود .. نهایتاً باید مشکلات روسپی گری، ریشه یابی و حل شود و در این زمینه برنامه‌ای را هم تدوین کرده
ایم، اما کسی به این برنامه‌ها کاری ندار! فقط می‌گویند شما چرا به این‌ها می‌گوید "تن فروش" بگویید: " کارگر جنسی"! تا بار منفی نداشته باشد. وی سؤال کرد: آیا این دغدغه نشان دهنده وجود دغدغه در حوزه زنان است؟! آیا اگر تعداد زنان تن فروش در جامع بیشتر شود یا در امنیت کار کنند، دغدغه زنان خانواده دار و متأهل بالا می‌برد یا پایین می‌آید؟ این مشکل جامعه را افزایش می‌دهد یا کاهش می‌دهد؟! بحران طلاق عاطفی و طلاق رسمی را بیشتر می‌کند یا کمتر می‌کند؟! پرچم داران شعارحقوق زنان! نه دغدغه و نه تخصص این حوزه را دارند این عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان، تصریح کرد: این نشان می‌دهد که دولتمردان ما نه تن‌ها دغدغه‌ی مشکلات زنان را ندارند، بلکه، چون کارشناس این حوزه نیستند، کارهایی را انجام می‌دهند که لطمه به حوزه زنان می‌زنند و مصداق این قضیه مطرح کردن " برابری جنسیتی" است که برایش یقه می‌درند. حکم «نهاد زنان سازمان ملل در آسیا و اقیانوسیه» به اسم خانم مولاوردی خورده است، یعنی ما باید "برابری جنسیتی" را در ایران و آسیا و اقیانوسیه اجرایی کنیم. این فعال حوزه زنان با طرح این سؤال که آیا برابری جنسیتی به زن حق می‌دهد یا از زن حق
می‌گیرد؟ گفت: در برابری جنسیتی، می‌خواهیم فیزیک زن را نادیده بگیریم! می‌گویند ما در کشور می‌گوییم " عدالت جنسیتی"، اما مفهوم عدالت جنسیتی با تساوی جنسیتی با هم فرق می‌کند دو مفهوم متمایز هستند ما در سازمان ملل نمی‌توانیم بگوییم " عدالت جنسیتی" و آن را مطرح کنیم و قطعا " تساوی جنسیتی" را مطرح خواهیم کرد با همان شاخص هایی که آن‌ها می‌خواهند! و بعد برنامه عمل ۲۰۳۰ وارد کشور می‌شود. روح افزا در ادامه عنوان برنامه ۲۰۳۰ را برابری جنسیتی دانست و افزود: این برنامه دارای ۱۷ بند است که بر اساسی یکی از بندهای آن ما باید گزارش ژِن‌های خود را به سازمان‌های بین المللی بدهیم! سؤال اینجاست که آن‌ها ژن ما را برای چه می‌خواهند؟ آیا ما کشورهای بیگانه را دوست یافته ایم؟ ما باید آمار اقیانوس‌ها و آب هایمان را به خارج از کشور بدهیم! این یعنی ما افرادی بسیار ناتوان، اکلن هستیم و حوزه آموزش از سند برنامه جامع ۲۰۳۰ تبعیت کنیم و متأسفانه وزارت آموزش و پرورش و سازمان آموزش عالی نشسته اند با شاخص‌های آن‌ها برنامه نوشته و اجرایی می‌کنند! سؤال اینجاست که اگر مردم ما اینقدر ناتوان هستند، پس چرا کرسی‌های دانشگاه‌ها دنیا را فتح می‌کنند
و در همه عرصه‌ها حضور دارند؟
دیدگاه تان را بنویسید