ایران، کوبا نخواهد شد/ بازگشایی روابط ایران و آمریکا از رویا تا واقعیت!

سرویس سیاسی فردا ؛ خبر بازگشایی سفارت آمریکا در کوبا در مقطعی نزدیک با توافق هسته ای میان ایران و گروه 5+1 مجددا گمانه زنی ها را درخصوص بهبود روابط دولت ایران و آمریکا پس از 36 سال مطرح کرد.

از آن جایی که تا زمان پایان یافتن دوره ریاست جمهوری اوباما زمان زیادی باقی نمانده است، وی همه تلاش خود را برای حل موضوعاتی می گذارد که چالش های چندین ساله را متوجه ایالات متحده کرده است که شاید با حل هر چند مقطعی یا مشروط آن مسائل، کرسی ریاست جمهوری را برای دوره ای دیگر در دست دموکرات ها نگه دارد.

یکی از آن موضوعات پرونده مذاکرات هسته ای ایران با کشورهای ۱+۵ بود که در نهایت با توافق بر سر برنامه جامع اقدام مشترک همراه شد. اگر چه این توافق هنوز به تصویب نهادهای مربوطه در دو کشور نرسیده و وارد فاز اجرایی نشده و با مخالفت هایی از طرف جمهوری خواهان کنگره آمریکا وجود دارد؛ اما برخی صرف رسیدن به این مرحله از توافق را نیزاقدامی بزرگ و درخور توجه می دانند .

همزمان موضوع دیگری نیز در کانون توجه دیپلماسی ایالات متحده بوده که این مسئله به پایان رسیدن قطع روابط آمریکا و کوبا بوده است. در همین راستا چند روز پیش برای نخستین بار در طول ۷۰ سال گذشته، جان کری وارد کوبا شد و در مراسم برافراشته شدن پرچم این کشور در سفارت آمریکا، بعد از ۵۴ سال تعطیلی شرکت کرد. كري در این مراسم با تاكيد بر اينكه لغو تحريم‌های کوبا در گرو تصميم كنگره است، وعده داد كه كاخ سفيد براي لغو تحريم‌ها با كنگره همكاري مي‌كند . همانند موضوع ایران در پرونده کوبا نیز جمهوری خواهان، اوباما را به عجله در بهبود روابط متهم می‌کنند و معتقدند هاوانا هنوز از رژیمی دیکتاتور محور بوده و به یک دموکراسی تبدیل نشده است .

اما در این میان برخی رسانه های برون مرزی و بعضا داخلی تلاش دارند تا از این چرخش تاریخی در روابط آمریکا- کوبا به عنوان فصلی جدید که قابلیت بهره برداری و شبیه سازی برای موارد دیگر نیز دارد یاد کنند. عده ای این موضوع را سیگنال ایالت متحده به ایران توصیف می کنند که آمریکا قابلیت این نرمش و انعطاف را دارد تا با دشمنان خود که دهه هاست با آن ها مقابله می کند، روابطش را از سر بگیرد.

فارغ از اینکه به لحاظ ماهوی مقایسه دو کشور و ایران و کوبا غیر ممکن است؛ زیرا ایران کشوری ایدئولوژیک بوده و پس از پیروزی انقلاب اسلامی اساسا و به طور آشکار با سیاست های آمریکا در منطقه و جهان مخالفت ورزیده است؛ در حالی که کوبا سیاست های سوسیالیستی و کمونیست را دنبال می کرد که پس از فروپاشی کشور اصلی این اردوگاه، یعنی شوروی، دیگر محلی از اعراب نداشت و به نظر بازگشایی روابطش با آمریکا صرفا اقدامی تبلیغاتی و تاکتیکی بوده تا اینکه بر معالات جهانی تاثیر چشمگیری داشته باشد.

از طرف دیگر تاریخ ایران چه قبل و چه بعد از انقلاب مملو از خیانت های آمریکایی بوده که به نظر غیر قابل چشم پوشی است؛ آن زمان که مصدق قدرتمندانه جلوی روباه پیر ایستاد و توانست با کمک نیروهای مذهبی به رهبری آیت الله کاشانی نفت ایران را ملی اعلام کند، آمریکا چندسالی بود که از سیاست دکترین مونروئه عبور و از لاک انزوا خارج شده بود. این کشور که پس از جنگ دوم جهانی به اصلی ترین کنشگر در عرصه روابط بین الملل تبدیل شده بود بسیار هوشمندانه دست دوستی به سمت دولت مصدق دراز کرد و پس از اعتماد طرف ایرانی، خنجر آمریکایی را که به زهر انگلیسی آغشته بود، به بدنه دولت فرو کرد و کودتای 28 مرداد 32 رقم خورد.

از این دست اقدامات در تاریخ ایران بسیار بوده و ذکر و تفصیل آن خارج از بحث است؛ اما نکته ای که در این میان بسیار اهمیت دارد این است که خوی استکبارگری و قلدرمابانه ایالات متحده هیچ گاه تمام شدنی نیست و تا آنان سیاست های خود را در برابر کشورهای منطقه و مظلومان جهان و همچنین جمهوری اسلامی ایران اصلاح نکنند، ایران همچنان به سیاست استکبارستیزی ادامه خواهد دارد و آمریکا را دشمن دانسته و اجازه نفوذ آن را به هر طریقی نخواهد دارد.

همان طور که رهبر معظم انقلاب مجددا در دیدار علما، صاحب‌نظران و میهمانان اجلاس مجمع جهانی اهل بیت (ع) و اجلاس اتحادیه‌ رادیو و تلویزیون‌های اسلامی مواضع نظام را تکرار کردند: « امریکایی ها می خواهند از توافقی که هنوز نه در ایران و نه در امریکا تکلیفش و رد یا قبول شدنش معلوم نیست، وسیله ای برای نفوذ در ایران بسازند اما ما این راه را قاطعانه بسته ایم و با همه توان بالای خود، اجازه نفوذ اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و یا حضور سیاسی در ایران را به امریکایی ها نمی دهیم . »