گسترش عدالت با آموزش عالي
دكتر داور شيخاوندي
سرویس اجتماعی «فردا»: محروميت‌زدايي يكي از شعارهاي زيبايي است كه سال‌هاي زيادي است از طرف مسئولان داده مي‌شود اما ظاهرا اين موضوع در گذر زمان فراموش شده یا اساساً جزو اولويت‌هاي مسئولان نبوده است. مردم هم به وعده‌هايی كه در اين سال‌ها داده شده اما عملي نشده‌اند، عادت كرده‌اند. با توجه به ماه‌هاي پاياني دولت ممكن است اين ادعا بشود كه دادن يارانه به مردم از برنامه‌هاي محروميت‌زدايي بوده اما تورم افسار گسيخته‌اي كه شاهد آن هستيم باعث شده حتي به نقطه ابتدايي محروميت‌زدايي نيز نرسيم. محروميت‌زدايي با وعده دادن عملي نمي‌شود، انجام يك كار بنيادي مثل ايجاد اشتغال مي‌تواند قدم مهمي در اين راه باشد اما اشتغال نيز نياز به امنيت سرمايه‌گذاري دارد تا فرد سرمايه‌گذار بتواند‌آينده را پيش‌بيني كند اما در شرايطي كه در كشور ما با توجه به سياست‌هاي نادرست اقتصادي، آينده غيرقابل پيش‌بيني شده و تغييرات آنقدر سريع در جامعه اتفاق مي‌افتد كه قادر به پيش‌بيني شرايط اقتصادي چند ساعت آينده نيز نيستيم. در اين شرايط بخش خصوصي سرمايه‌گذاري نمي‌كند بلكه دولت نيز به جاي سرمايه‌گذاري براي ايجاد اشتغال در جاي ديگري سرمايه‌گذاري مي‌كند كه
اشتغال‌آفرين نيست و تعداد شغل‌هايي كه در اثر عدم امنيت اقتصادي در كشورمان از بين مي‌رود در مقايسه با آماري كه از اشتغال دولتي ارائه مي‌شود، قابل مقايسه نيست چرا كه دولت حتي يك‌ساعت كار در هفته را نيز جزو اشتغال به حساب مي‌آورد كه اين موضوع قابل قبول نیست. نكته مهم اين است كه بايد به فكر سياست‌هاي بلند مدت بود تا بتوانيم در كنار محروميت‌زدايي به شكوفايي اشتغال و اقتصاد برسيم اما متاسفانه با سياست‌هاي غلط از اين برنامه‌ها دور افتاده‌ايم و اگر امروز بتوانيم وضع فعلي را تا رسيدن به فردا حفظ كنيم بايد شاكر باشيم. موضوع تحصيلات عاليه رايگان كه در دراز مدت مي‌توان به عملي شدن آن اميدوار بود، نكته ديگري است كه بايد به آن اشاره كنم. اما موضوعي كه در سيستم آموزشي ما وجود دارد اين است كه مدارس در حوزه ابتدايي فقط خواندن و نوشتن را به دانش‌آموز ياد مي‌دهند و كسي متولي آموزش اخلاق به دانش‌آموزان نيست به همين دليل است كه اخلاق در جامعه ما رو به فرسايش است و شاهد بداخلاقي‌هاي زيادي در سطوح بالاي كشوريم كه اين بداخلاقي‌ها به سطح اجتماع نيز تسري پيدا مي‌كند. از طرف ديگر تحصيلا ت در كشور ما به‌گونه‌اي است كه نه تنها به
كارهاي مولد ختم نمي‌شود بلكه در نهايت به كارهاي مصرفي ختم مي‌شود و اين برخلاف اهدافي است كه براي تعليم و تربيت در آموزش و پرورش در نظر گرفته شده است. در قانون اساسي به تحصيل رايگان اشاره شده و از سال‌هاي قبل هم كارشناسان عنوان كرده‌اند، آموزش عالي رايگان براي همه بايد از وظايف دولت تلقي شود. دولت‌ها بايد به كمك دانشگاه بيايند و راه را براي آموزش عالي رايگان براي تمام دانشجويان باز كنند ولي اين موضوع تا اين لحظه محقق نشده و اين درحالي است كه در صورت تحقق اين مسئله و در كنار آن ايجاد اشتغال براي دانش‌آموختگان، مي‌توان به گسترش عدالت در همه حوزه‌ها اميدوار بود چرا كه دانش‌آموختگان دانشگاه‌ها در تمامي حوزه‌هاي سياسي و اجتماعي و فرهنگي و... وارد مي‌شوند و مي‌توانند عدالت را تسري دهند. اما در حال حاضر به رغم تعداد بالاي فارغ‌التحصيلان شاهد بيكاري در جامعه هستيم. لزوم توجه به نيروي انساني تحصيلكرده، مولد، كارآفرين و داراي شغل مناسب از مسائلي است كه بايد به آن توجه كرد زيرا تنها توجه به تحصيلات عاليه كافي نيست چراكه در حال حاضر با خيل عظيم فارغ‌التحصيلاني روبه‌رو هستيم كه به‌دنبال كار هستند اما به اين سرمايه
عظيم انساني توجهي نمي‌شود. تقويت نيروي انساني ماهر در كنار ايجاد اشتغال، امنيت شغلي در دراز مدت و اعتماد به آينده در كنار داشتن آرامش مي‌تواند دايره‌هاي به هم پيوسته‌اي را تشكيل دهد كه به پيشرفت هر چه بيشتر كشور و گسترش عدالت كمك مي‌كند. منبع: تهران امروز
دیدگاه تان را بنویسید