چه کسانی می خواهند رییس جمهور شوند؟
بعیدترین احتمال، ائتلاف اصلاح طلبان و طیفهایی اصول گرایان با همدیگر است. اکنون برخی از چهره های اصلاح طلب برای آنکه بقای خود را در نظام سیاسی تضمین کنند اشاراتی به احتمال ائتلاف با اصولگرایان داشته اند که بی شک این امر جدای از آنکه استفاده از حربه قدیمی اختلاف افکنی است،تاکتیکی است برای آنکه خود را نیروهایی داخل نظام نشان دهند و از شرایطی برای چانه زنی های احتمالی برای تایید کاندیدای اختصاصی خود بهرمند شوند.
سرویس سیاسی «فردا»: تحرکات و فعالیت های سیاسی جریان ها و گروه ها معطوف به انتخابات ریاست جمهوری یازدهم به تدریج بیشتر و علنی تر می شود. طی روزهای اخیر از اسم های مختلفی به عنوان گزینه های احتمالی و بالقوه برای انتخابات ریاست جمهوری نام برده شده و رسانه های مختلف تحلیل ها و صورت بندی های متفاوتی را ارائه کرده اند. با توجه به قرائن و شواهد موجود به نظر می رسد در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو همانند دوره های هشتم و نهم کاندیداهای متعددی وارد عرصه رقابت شوند.
از میان گزینه های بالقوه می توان به این نام ها اشاره کرد؛ محسن رضایی، علی لاریجانی، سعید جلیلی، غلامعلی حداد عادل، کامران باقری لنکرانی، علی نیکزاد، مجتبی ثمره هاشمی، علی اکبر صالحی، مصطفی پور محمدی، منوچهر متکی، علی اکبر ولایتی، حسن روحانی، محمد علی نجفی، اسحاق جهانگیری، محمدرضا عارف، سید محمد خاتمی و ... کاندیداهای اختصاصی طیف های سیاسی از میان گزینه های یاد شده برخی پایگاه سیاسی و جریانی دارند و مورد حمایت جریان های سیاسی شناخته شده هستند و برخی هم به صورت مستقل خود را در اندازه یک جریان سیاسی تعریف کرده اند. بر این اساس هر کدام از این گزینه های یاد شده امکان آن را دارند که کاندیدای اختصاصی یک جریان سیاسی و موتلف و مورد حمایت جریان های دیگر باشد.بنا بر این، گزینه های علی نیکزاد، ثمره هاشمی و علی اکبر صالحی هر کدام به اقتضای شرایط و مصالح، می توانند گزینه اختصاصی طیف دولتی ها باشند. در همین راستا علی لاریجانی و منوچهر متکی هم گزینه های اختصاصی طیف اصول گرایان سنتی هستند و محسن رضایی و مصطفی پور محمدی هم گزینه هایی هستند که در قامت یک جریان مستقل خود را تعریف می کنند. بر همین اساس گزینه هایی چون
حسن روحانی، محمد علی نجفی، اسحاق جهانگیری و علی اکبر ولایتی هم می توانند چهره های مورد تایید و اختصاصی جریان سیاسی همسو با هاشمی رفسنجانی ( کارگزاران سازندگی) باشند. سید محمد خاتمی، محمدرضا عارف و عبدالله نوری هم کاندیداهای اصلاح طلبان هستند با محور مجمع روحانیون مبارز. این صورت بندی در شرایطی است که هر کدام از طیف های سیاسی در نظر داشته باشند کاندیدای اختصاصی داشته باشند. در چنین صورتی شاهد 7-6 کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری خواهیم بود. ائتلاف های احتمالی و نامزد مورد حمایت با این حال بعید به نظر می رسد همه طیف های یاد شده بخواهند کاندیدای اختصاصی داشته باشند و به احتمال زیاد بعضی از این طیف ها که دارای اشتراکات و نزدیکی هایی هستند با هم ائتلاف کرده و گزینه ای را مورد حمایت قرار می دهند که مورد تایید اضلاع ائتلاف باشد. بر این اساس سعید جلیلی، حداد عادل، باقری لنکرانی و ثمره هاشمی به ترتیب می توانند گزینه مورد حمایت دولتی ها و پایداری باشند. بعید است تحول خواهان و ایثارگران هم در چنین شرایطی از حدا عادل یا سعید جلیلی و در مرحله دور تر از ثمره هاشمی حمایت نکنند. یعنی در صورت ائتلاف بین دولتی ها، پایداری
ها و تحول خواهان، یکی از گزینه های حداد عادل و سعید جلیلی و در مرتبه دورتر باقری لنکرانی می توانند گزینه مورد حمایت سه طیف یاد شده باشند. اصول گرایان سنتی لاریجانی و متکی را دارند. در صورتی که لاریجانی و متکی عزم ورود نکنند، رئیس مجلس گزینه های دیگری را برای مانور دادن و وارد کردن به عرصه رقابت در چنته دارد. چهره هایی چون علی مطهری و محمد نهاوندیان رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران. با توجه به جبهه بندی های حال حاضر و مواضع گروه های سیاسی در برابر یکدیگر، اصول گرایان سنتی با معرفی لاریجانی شانس زیادی برای کسب حمایت دولتی ها، پایداری ها و تحول خواهان ندارند و در مرحله خیلی دور امکان حمایت غیر مستقیم هاشمی رفسنجانی وجود دارد. اما حضور علی مطهری یا نهاوندیان شاید شرایط یاد شده را تغییر دهد. در میان کاندیداهای مورد حمایت طیف همسو با هاشمی، محمد علی نجفی شانس بیشتری برای کسب حمایت اصلاح طلبان را نسبت به سایر گزینه ها مثل روحانی، ولایتی و اسحاق جهانگیری دارد. اسحاق جهانگیری و حسن روحانی در شرایطی که اصلاح طلبان کاندیدای اختصاصی نداشته باشند، شانس های بعدی برای اخذ حمایت ائتلاف اصلاح طلبان و طیف همسو با
هاشمی هستند. در این میان علی اکبر ولایتی می تواند کاندیدای توافقی بین طیف هاشمی و اصول گرایان سنتی باشد. کاندیداهای اصلاح طلبان هم به جز طیف همسو با هاشمی شانس ائتلاف با هیچ کدام از طیف های دیگر سیاسی را ندارند. اگر از کاندیداهای یاد شده برای طیف همسو با هاشمی، هیچ کدام به عرصه ورود نکنند، سید محمد خاتمی و محمدرضا عارف به ترتیب می توانند گزینه مورد حمایت آنها نیز باشند. بنابر این بعیدترین احتمال، ائتلاف اصلاح طلبان و طیفهایی اصول گرایان با همدیگر است. اکنون برخی از چهره های اصلاح طلب برای آنکه بقای خود را در نظام سیاسی تضمین کنند اشاراتی به احتمال ائتلاف با اصولگرایان داشته اند که بی شک این امر جدای از آنکه استفاده از حربه قدیمی اختلاف افکنی است،تاکتیکی است برای آنکه خود را نیروهایی داخل نظام نشان دهند و از شرایطی برای چانه زنی های احتمالی برای تایید کاندیدای اختصاصی خود بهرمند شوند.
دیدگاه تان را بنویسید