از مذاکرات مسکو؛ چه نتایجی حاصل شد؟/ پروژه «شکست مذاکرات» شکست خورد
اسرائیل با تمام توان کوشید تا نتایج مذاکرات مسکو «شکست کامل» باشد.امری که با توافق بر سر نشست های کارشناسی میان دو طرف محقق نشد...طی شدن مسیر گفتگوها در فضای حقوقی – فنی راه بر دخالت اسرائیل خواهد بست.
و مثلا به این امر که در بند سوم، ردیف سوم معاهده NPT ذکر شده است که« پادمان مقرر در این ماده به نحوی اجرا خواهد شد که مانع از 'استفاده یا تولید مواد هسته‌ای برای اهداف صلح جویانه' بر طبق مقررات این معاهده نشود . » نپردازد و در عوض با کلی گویی و مبهم نمایی بکوشد وارد بده بستانی سیاسی با هدف دور شدن از مباحث فنی شود . به همین دلیل هم پیش از مذاکرات مسکو کوشید تا با طفره رفتن از نشست های کارشناسی فضای مذاکرات را برعکس توافقات بغداد و استانبول بدل به یک «مباحثه سیاسی» کند. منطق حقوقی جمهوری اسلامی ایران اما در این مذاکرات توانست خود را غالب کند و در نهایت مقرر شده نشست کارشناسان فنی در 13 تیر ماه در ترکیه برگزار شود . امری طرف غربی عامدانه از آن تا بحال می گریخت.این امر مهمترین دستاورد مباحثات مسکو بود که منطق حقوقی-
فنی جمهوری اسلامی ایران به ملاک تصمیم گیری تبدیل شد. طرف غربی دریافت که راه مذاکره بر قضیه غنی سازی 20 درصد و... از مسیر فنی-حقوقی خواهد گذشت نه از هیاهوی سیاسی و رسانه ای.
بگذریم از اینکه برخی حواشی در مباحثات مسکو آسمان مذاکرات را ابری کرد . اینکه یک افسر اطلاعاتی سیا سخنگوی خانم اشتون باشد و گاه و بیگاه با ابراز نظر های غیر حقوقی نظیر اینکه معاهده NPT حق غنی سازی را برای اعضا به رسمیت نشناخته است،فضا را آلوده کند نشانه ای از نفوذ رویکرد غیر حقوقی و سیاسی برای به انحراف کشیدن مذاکرات است.
پروژه ای که شکست خورد
اسرائیل با تمام توان کوشید تا نتایج مذاکرات مسکو «شکست کامل» باشد . امری که با توافق بر سر برگزاری نشست های کارشناسی میان دو طرف محقق نشد و راه را بر میلیتاریزه کردن فضا بست . در این میان البته قطعا اسرائیل دست به کار خواهد شد تا شعبده ای دیگر را رو کند . اما طی شدن مسیر گفتگوها در فضای حقوقی - فنی راه بر این امر خواهد بست و اتخاذ چارچوب مشخص برای مباحثات مسیر مناسبی را پیش روی غرب و ایران خواهد گذاشت . امری که اسرائیل خواهان آن نیست و با فشار های غیر متعارف می کوشید از حادث شدن آن جلوگیری کند . به نتیجه نرسیدن کامل مباحثات مسکو را می توان معلول همین امر دانست . راهبرد خسته کننده «مذاکره برای مذاکره» در دور اول مذاکرات آسمان مذاکرات مسکو را کاملا ابری کرد و باعث شد که منتطق گفتگو زیر سوال رود و در نهایت این ادله حقوق جمهوری اسلامی بود که روزنه ای از امید را باقی گذاشت.
مشخص است که در نتیجه فشارهای لابی اسرائیل 1+5 در مسکو نتوانست پیشنهادهای خود در چارچوب بلند مدتی که مشخص کننده الزامات و تبعات آن، و گام های بعدی باشد ارائه دهد و صرفا بر برداشته شدن یک گام-تعلیق غنی سازی 20درصد- تاکید داشتند. طرف ایرانی در مقابل عقیده داشت این رویکرد باعث می شود که اینچنین به نظر آید که گروه 1+5 به دنبال پیدا شدن راه حل کلانی برای مسئله نیست بلکه فقط بر گرفتن یک امتیاز تاکتیکی تمرکز کرده و بعد از آن هم احتمالا دوباره حرف های سابق خود را تکرار خواهد کرد.
در حالی که هرگونه مذاکره درباره یک گام مشخص بستگی به این دارد که آن گام در چه چاچوبی مطرح شود. این چارچوب احتمالا در مباحثات فنی ترکیه مشخص خواهد شد و آنگاه می توان برای مراحل بعدی اندیشید. مراحلی که اگر اسرائیل در آن مداخله نکند و نظام مند شدن گفتگوها توان مداخله را از او سلب کند،جایی برای اعمال نفوذ و شاتاژ باقی نمی گذارد.
دیدگاه تان را بنویسید