وقتی جای متهم و مدعی در سرخابی ها عوض شد

مشرق: در روزهای اخیر، شاهد اظهارات و رفتارهایی از سوی اعضای هیئت مدیره سرخابی ها بودیم که تاسف مردم را موجب شده است. وقتی اخبار مربوط به انتصاب اعضای هیئت مدیره پرسپولیس و استقلال روی خروجی رسانه ها قرار گرفت، موجی از بهت و حیرت در میان اهالی فوتبال و ورزش ایجاد شد. اینکه چه اتفاقاتی افتاد و چه نقدهایی صورت گرفت، تکرار مکررات است و ثمری جز تالم خاطر برای دلسوزان و اهالی این حوزه نخواهد داشت؛ اما رویدادهای پس از آن، به گونه ای بود که بر این تاسف افزود. در برنامه نود هفته گذشته سخنانی از سوی منصوبان در هیئت مدیره بر زبان جاری شد که به نوعی، مصداق تغییر جایگاه متهم و مدعی بود. آنجایی که مردم مدعی انتصاب های نادرست از سوی وزیر ورزش بودند و بر گماشتگان می تاختند، به یک باره، آنها خود را در مقام مدعی دیدند و از شان مجلس و مجلسیان گفتند؛ اما این تمام ماجرا نیست. در این میان، نکاتی وجود دارد که توجه به آنها می تواند باعث تغییر این بازی جدید شود که با استعفای صوری و ...، همراه بود. اول. مگر مجلسی ها نباید ناظر بر اعمال و اقوال هر وزیر و وزارتخانه تحت صدارت وی باشند؟ چنین نماینده ای، چگونه منصوب و زیر دست همان وزیر قرار می گیرد؟ آیا نباید پرسید این چه نظارتی است که ناظر بایستی پاسخگوی حوزه نظارتی باشد! آیا می توان انتظار داشت چنین نماینده ای وظایف قانونی خود را به درستی انجام دهد؟ و ...، پرسش هایی از این دست که فی الواقع، از بین بردن شان نمایندگان ملت و توهینی صریح به مجلسیون است که نمی دانیم، رئیس محترم مجلس بدان توجه داشته یا خیر! دوم. وظیفه یک نماینده مجلس چیست؟ رفع مشکلات مردم و رسیدگی به حوائج آنها یا حضور در هیئت مدیره باشگاهی که هیچ ارتباطی به حوزه انتخابیه آنها ندارد؟ اگر این نمایندگان که اکنون خود را در قامت اعضای هیئت مدیره دو باشگاه پرطرفدار تهرانی می بینند، اوقاتی خالی و بدون مشغله در پایتخت دارند، شایسته نیست آن را در جهت رفع مشکلات مردمی بگذارند که با هزار امید و آرزو، آنها را راهی ساختمان میدان بهارستان کرده اند؟ از سویی، اگر آنها داعیه دلسوزی برای ورزش دارند، چرا به ویرانه های ورزشی حوزه های انتخابیه خود رسیدگی نمی کنند و آنها را به فهرست "مختومه شده ها" سپرده اند؟ نباید فراموش کرد در هر کسوتی، بایستی پاسخگوی درگاه الهی باشیم! سوم. در چنین فضایی که انتصاب های اخیر موجب تالم و تاسف جامعه ورزش شده، نمایندگان ملت و منصوبان اخیر سرخابی، در عوض آن که سکوت کرده و کار را به اهل آن بسپارند، فریاد بر می آورند و چنان می گویند و رفتار می کنند که دانید و دانیم. به راستی، وقتی حرمت امامزاده از سوی متولیانش نگاه داشته نمی شود، از دیگران نباید انتظاری داشت. و البته، اسف بارتر آن است که این روزها، آنها خود را در قامت مدعی می بینند و مردم را متهم که چرا با ما چنین شد و چنان! و اینها نیز بگذرد و تاریخ بر ما چنان گوید که با پیشینیان ما و بدا به حال آنان که آرمان های خود را با متاع ناچیزی معامله کردند.