گرایشهای رنگی گزارشگران فوتبال سیما

مازیار ناظمی مجری برنامه‌های ورزشی صدا و سیما از عملکرد برخی گزارشگران سیما اظهار ناراحتی کرد و آن را در وبلاگ شخصی‌اش منتشر کرد. به گزارش خبرنگار سرویس ورزشی «فردا» در این نوشته ناظمی ابتدا به تعریف و تمجید از جواد خیابانی پرداخت و در ادامه از عدم حضور گزارشگران جوان و تازه‌کار در گروه ورزش صدا وسیما انتقاد کرد. وی در این یاداشت آورده است:‌ مطلبی را در باره گرایشهای رنگی گزارشگران ورزشی ، از عیسی عظیمی می خواندم ، به نظرم رسید حاشیه ای بر آن بنویسم ..... یادمه خیلی دوست داشتم گزارشگر فوتبال بشوم ولی این تنها یک بخش کار بود سالهای ۷۳ و ۷۴ مصادف بود با ظهور ! جواد خیابانی در عرصه گزارشگری فوتبال در سیما و رقابت با او واقعا مشکل بود، من اطلاعاتم نه به اندازه جواد بود و نه حوصله وقت گذاشتن و پیگیری مدام لیگهای فوتبال را داشتم ، جواد خیابانی یک نقطه عطف در تاریخ گزارشگری فوتبال تلویزیون است ... بعد از رفتن مجید وارث از شبکه اول سیما ( در اوایل دهه شصت ) و جهانگیر کوثری از شبکه دو ( در اوایل دهه هفتاد ) ، عرصه گزارشگری فوتبال ایران از دانش و اطلاعات خالی شد و نوعی شعار زدگی و سطحی نگری آن را فراگرفت و این موضوع با خون دل خوردن مخاطبان عزیز سالها ادامه داشت تا نوبت به راه اندازی شبکه سه ( چهار آذر ۱۳۷۲ ) و توجه بیشتر صدا و سیما به جوانان و ورزش رسید . در همین زمان هم با آمدن دکتر لاریجانی به مدیریت صدا و سیما ،تغییرات مهمی در مدیریت گروه ورزش شبکه یک بوجود آمد و جواد متقی مدیر قدیمی این گروه جای خود را با آمدن جعفر صافی مدیر شبکه تازه تاسیس سه سیما، به سید امیر حسینی داد که در اصل آموزش و پرورشی بود و در آن زمان ریاست فدراسیون شمشیربازی را هم بر عهده داشت ( امیر حسینی مدیریت ورزش شبکه های سه و یک را همزمان در اختیار داشت ) . همین تنوع مدیریتی و انصافا نگاه پدرانه و غیر باندی ! امیر حسینی ، فرصتی را برای جذب جوانان علاقمند به ورزش تلویزیون که سالها در اختیار مطلق گروهی خاص بود ، فراهم کرد ، جواد خیابانی ، عادل فردوسی پور ، مزدک میرزایی ، رضا جاودانی ، پیمان یوسفی ، خود من و حتی سرهنگ علیفر ! از جمله بچه هایی بودیم که در بین سالهای ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۵ جذب گروه ورزش شبکه سه شدیم و امروز بخش مهمی از کار گزارش فوتبال و اجرا ورزش رسانه ملی بر عهده همین افراد است . هرچند این تجربه خوب دیگر در شبکه سه تکرار نشد ؟! ولی لازم است از همت زیاد جواد خیابانی یاد کنم که در سالهایی گزارشگری فوتبال ایران متحول کرد که خبری از اینترنت و دسترسی سریع به اطلاعات و همین طور پخش مستقیم نبود.خاطرم هست جواد در آن سالها اسامی بازیکنان هر تیم ملی را که می خواستی داشت . اطلاعات غنی او از عمدتا از منابع مکتوب ، از کتابهای سال فوتبال مجله ورد ساکر ، مجلات فوتبال آسیا و کشورهای عربی تا آرشیو بسیار غنی مجلات کیهان ورزشی و دنیای ورزش که در خانه داشت تامین میشد ( خیلی دلم می خواست روزی دین خودم را به جواد ادا کنم و امروز آن را نوشتم ) ..... اما در مورد گرایشات رنگی گزارشگران فوتبال با دلایل علمی بحث می کنم ، تلویزیون و رادیو رسانه هایی عمومی و فراگیر هستند اگر همین دو صفت را در مورد این وسایل ارتباطی قبول کنیم ، به این نتیجه می رسیم که بیطرفی و یا حداقل تظاهر به بیطرفی باید در آن دیده شود.( معتقدم هیچ رسانه بیطرفی در دنیا نداریم ) گزارشگران و گویندگان و مجریان یک رسانه افراد برگزیده ای هستند که از میان هزاران داوطلب ، با شایستگی علمی ، کمی شانس و البته گاهی هم داشتن پارتی ! وارد این حرفه می شوند.جایگاه حرفه ای آنها نقطه نهایی تماس با مخاطب است یعنی ماحصل تمام تلاش یک گروه برنامه ساز را مجریان و گزارشگران با مهارتهای خود به مخاطبان ارائه می کنند.اگر خوب باشند نتیجه مطلوب و اگر بد باشند مجموعه نتیجه لازم را نمیگیرد. طرفداری از تیمها یکی از آسیبهای جدی هر مجری می تواند باشد در هر حوزه ای موافقان و مخالفانی وجود دارد که نزدیک شدن مجری و گزارشگر به هرکدام ، طیف دیگر را می رنجاند و به قولی گوینده و گزارشگربرچسب می خورد ! وقتی هم این شرایط بوجود آمد، مخاطب روی شما حساس شده و اعتمادش به مجموعه کار رسانه ای پایین می آید.